Tijd is een betrekkelijk begrip, maar dat gezegd hebbende: het is voor mijn gevoel best een hele tijd geleden dat ik op het spottersveldje was. Vanochtend zie ik hoe er toch een aantal bezoekers op het spottersveldje zit en omdat het vandaag (de dag na de heetste dag van het jaar met 37 graden), toch een beetje minder heet zal worden, besluit ik even aan te leggen.
Op het veldje zit Gerrit E, dat is een voorspelbaarheidje, en tegenover hem zitten Jonne en Jelle, de laatste in een opvallend roze fleece-deken gewikkeld. Zo koud is het toch ook weer niet. Verderop zit Mieke alleen op het nieuwe bengske.
Gerrit heeft de beide dames uitgenodigd voor een spotters-ontbijtje. "Koffie?!", het klinkt als een vraag met uitroepteken. Een vanzelfsprekendheid bijna, en ja, Kuiko lust altijd wel een bekske koffie. Opvallend is het dat er plotseling uit het niets een valk achter wat kraaien aan vliegt en vervolgens in een boom in het bos voor ons lijkt te landen. We kunnen hem er niet ontdekken.
Ook Arie en José komen nog even op d'n buurt. Ondertussen is het al opgevallen dat de valken (met name na mijn aankomst) erg actief zijn. Niet zozeer met jagen, maar vooral ook met spelen. En tot ons genoegen gaat uiteindelijk het spelen ook weer over in jagen. Precies op het moment dat Piet aan komt rijden vliegt de valk in grote vaart naar een trosje overvliegende duiven. Twee pogingen waagt de valk en druipt dan kennelijk af, maar dan is daar de tweede kudde duiven en weer wordt een aanval ingezet, maar nu zijn het twee valken die in volle vaart naar de duiven duiken. Ook deze poging strandt, maar omdat de actie goed te volgen was, is het schouwspel er niet minder om geweest. Het zal ook niet de laatste poging zijn, maar wel de laatste die we vandaag goed in beeld zullen krijgen.
Op het veldje wat wisselingen, mensen gaan en mensen komen. Het zonnetje begint voorzichtig alweer een beetje te branden. Wanneer Piet, Gerrit en ik samen met een Helmonds echtpaar dat sinds kort de slechtvalken ook intensief komt bekijken alleen overblijven op het veldje zie ik dat we zonder er iets over te zeggen allemaal al eens naar de overkant van de Loop kijken. Het lijkt er op dat we allemaal wachten tot één van ons met het voorstel komt: "naar de andere kant gaan"?
En dan wordt de eerste prooi gebracht. In één vlotte beweging wordt de gang naar de tweede ring ingezet en precies buiten ons beeld wordt de prooi gedropt en een poosje later geplukt. Niet veel later komt een tweede valk ook uit de richting van het dorpje en ook deze brengt een prooi mee en ook deze wordt in één aanvliegroute direct ergens op het dak (ook weer buiten ons zicht) gedropt en ook nu duurt het neit lang of veertjes dwarrelen door de lucht. Natuurlijk kan ik het niet laten om ondanks dit warme weer een opmerking te maken dat het geen veertjes zijn, maar een lokale sneeuwbui bij de toren.
Eigenlijk zijn we niet zo blij met deze dubbele prooiaanvoer in zo korte tijd. Wanneer de buikjes vol zijn, kunnen we verdere actie wel vergeten en zeker met dit alweer oplopende temperatuurtje. Maar dat blijkt nog wel mee te vallen. Een havik waagt zich kennelijk te dicht in het territorium en wordt fanatiek op de huid gezeten. De havik kiest eieren voor zijn geld en landt ergens in het bos voor ons. De valken lijken hem eerst nog een poosje op te willen wachten, maar uiteindelijk laten ze de havik toch met rust.
Ook buizerds laten zich weer zien. Mede ook dankzij de roep, weten we zeker dat het geen wespendief is. En dan breekt de tijd aan dat je wacht op meer, maar dat het er steeds meer naar uit gaat zien dat er niet meer gaat komen. Soms blijf je dan nog en stel je je geduld op de proef, een andere keer (zo ook nu) besluit je zonder het afgesproken te hebben om gelijktijdig op te staan en te gaan vertrekken.
Het was heel aardig, vooral in de eerste uurtjes best veel actie, daarna wat minder maar toch nog altijd genoeg om te kunnen spreken van een geslaagde valkenspotdag. Afkicken, dat is het sleutelwoord. Volgende week wordt de mik weer met werken verdiend....
