Soms is het wat beangstigend, zo snel gaat de tijd. Stilzetten is er niet bij, maar vooruitzetten of terugspoelen evengoed niet. Zo moet ik vanmorgen wat werkeloos toezien hoe mijn computer een taak uitvoert waarbij ik wél aanwezig moet blijven, maar toch niet veel kan doen. Dit is zo'n vooruitspoelmomentje. Wanneer ik, dan na afloop van die computerklus even tijd zie om vrij te maken voor een Mortelgang, dan zie je juist dat de tijd weer vooruitvliegt en zou ik graag de vertragingsmodus in willen stellen.
Ik zie aan de gebaren van Gerrit E dat ik wat gemist heb vanmorgen. Snel grijp ik camera en kijker en stap ik uit de auto. Even later hoor ik dat er twee jonkies in een boom aan de overkant van de Loop (tegenover het spottersveldje) hebben gezeten. Nu leert een zorgvuldige scan van de toren me dat er geen eentje zichtbaar is. Volgens Gerrit zijn ze er wel, maar zitten ze aan de achterkant. Ik merk aan Gerrit dat ie niet veel actie meer verwacht, maar dan opeens....
Schreeuwlelijk (2R) meldt zich. In het zonnetje is ze goed te volgen in de hemelsblauwe lucht boven het bos rechts van ons. Even later gaat ze terug naar de toren en is daar opeens die andere. Stil zweeft 2O boven hetzelfde gebied waar zojuist zijn zus nog gillend haar rondjes draaide. De jongeling heeft twee vleugelpennen opvallend opstekend uit zijn vleugels staan. Hij heeft er geen enkele last van, maar het ziet er wat vreemd uit.
Ook de jonge man landt weer ergens op de toren en we verwachten nu een lange pauze zonder bewegingen, maar dat zal meevallen.
In het bos (links) horen we steeds twee buizerds. het klinkt erg dichtbij, maar ook erg laag. Gerrit ontdekt ze. Ze vliegen laag langs de bosrand, maar voordat ik zijn aanwijzingen kan volgen verdwijnen de twee al in het bos. Jammer.
Niet veel later, we zitten dan te kijken hoe in het trekkertrekveld een enorme tent oprijst, ziet Gerrit de buizerd opnieuw. Ditmaal zie ik hem ook. Hij vliegt langs de bosrand van het bosje áchter ons en gaat daar ergens zitten. Gerrit wijst waar hij de buizerd vermoedt, maar kan hem ook niet meer vinden.
Maar dan is er de actie weer achter ons. Nu bij de toren dus. Daar zien we opeens drie valken achter elkaar aan gaan. Ze zijn aan het spelen en opnieuw zijn ze alledrie in de prachtige lucht. Ik probeer ze te filmen, maar ze vliegen niet echt dicht genoeg bij elkaar om ze gezamenlijk in beeld te nemen. Ik besluit te volgen wat ik heb.
Gerrit biedt me koffie aan. Zwart, want de melk is hij vergeten. Op het filmpje is dat allemaal goed te horen. Dat de koffie van Gerrit ook zonder melk goed smaakt, zegt iets over de koffiezetkunst van de Eerselnaar.
Wanneer we nog eens naar de vorderingen van het opbouwen van de tent staan te kijken zien we allebei de buizerd weer laag over het veld vliegen. Ik probeer de plek waar hij in een boom landt te onthouden en zoek met mijn kijker. de buizerd is haast niet te ontdekken, maar omdat ik weet waar ie zit, kan ik hem toch vinden. Wanneer Gerrit even later mijn onbegrijpelijke aanwijzingen toch snapt, kan hij de buizerd in zijn scoop krijgen. "Zoekplaatje".
Dan wordt het wat rustig en hoor ik het getuf van een bekende auto. "Heb je d'n dieje ook", grap ik. Ik wijs naar Piet uit Lieshout. "Antoinette", roept Piet tot tweemaal toe. Even moet ik schakelen. Dan opeens snap ik het: "Antoinette van Rooi ".
Onlangs kwam de dochter van een bekend Lieshoutenaar ter sprake en we kennen haar allebei goed, maar konden allebei ook niet op haar voornaam komen. Nu Piet de voornaam roept, weet ik het ook weer. "Is nog steeds een knap vrouwke", meent Piet. "Geloof ik direct, was vroeger al zo'n knappe meid", weet ik ook nog.
Dan wijst Piet op de buizerd die achter ons zweeft en de valk die vanaf de toren snelheid maakt om hem te verjagen. Het is geen aanval, maar meer een waarschuwing: "hier horen wij".
Dan is het tijd voor de eikes. Een voetbalwedstrijd kan soms lang duren, dezelfde tijd bij de valken vliegt voorbij. Het is wat met de tijd.
