Ze weet het, het is niet heel slim, maar onder grote drukte kunnen ook nauwgezette mensen wel eens iets vergeten. Vervelend is het, wanneer het gaat om het vergeten dat je je rijbewijs moet verlengen. Op de dag van het verlopen ontdekte ze het en meteen ondernam ze actie om de verlenging in gang te zetten. Met spoed, het kost wat extra, maar des te eerder mag ze weer rijden.

Vandaag kon ze niet op haar werk komen tenzij "ons pap" haar zou brengen. En natuurlijk is "ons pap" daar niet te beroerd voor. Op de terugweg zou ik, kon ik, kan ik dan misschien wel heel even een stukje om rijden en dan zou ik eventueel wel heel eventjes....

Even later sta ik dus op het spottersveldje. Zonder jas is het toch heel wat minder warm dan verwacht. De dertiende op vrijdag, ik doe er niet aan, maar denk er wel even aan.

Op de toren ontdek ik maar één valk, ik kan niet in de nestkast kijken of er daar ook nog eentje is. Ik verwacht het niet, eerlijk gezegd verwacht ik niets meer van dit seizoen. Maar, dan kan het alleen nog maar meevallen.

De valk zit rechts op de betonnen dakrand bij de wiphoekantenne. Af en toe heft ze een klaagzang aan. Ik zeg ze, maar weet dat helemaal niet zeker. De supershiny witte bef ontbreekt zo te zien. Het wailen wordt niet beantwoord. Ik speur in de lucht maar kan daar ook niets ontdekken. Toegegeven in je eentje moet je het ook maar net zien.

Ik hoor de vogeltjes maar het aanbod is erg laag. Je hoort ze wel, maar je ziet ze niet. Wanneer ik er eindelijk eentje in een boompje zie zitten twijfel ik heel erg wat het dan wel voor vogeltje is. Wanneer het vogeltje in het bos verdwijnt valt mijn oog op het boompje op het spottersveld. Het ziet er gezond uit en wordt al wat groen. Ik ga er even naast staan en zie dat het inmiddels op schouderhoogte reikt. Da's dan toch gauw 1,55m, reken ik uit. Voordat we er achter of onder kunnen schuilen zijn we nog wat verder, maar het begin is gemaakt.

Dan komt daar Piet aantuffen. We zien de buizerd boven het bos aan de overkant van de Loop cirkelen. "Daar heeft ie zijn nest", weet Piet. "Heb jij geen kou, zo zonder jas?". Ik geef toe dat ik het behoorlijk koud heb en op de opmerking van Piet of ik niks in de auto heb liggen loop ik wat plichtmatig en tegen beter weten in naar mijn auto. Achterin ligt een handdoek en een isolerend raamscherm tegen de vorst. Mogelijk heb ik nog een windjackje in de auto liggen. Ik open het achterportier en ontdek tot mijn verbazing dat mijn jas daar heeft overnacht. Ik herinner me het laatste rondje met Wisky vannacht waar ik een zomerjackje aantrok om dat ik mijn ander jas zo snel niet kon vinden. Dankbaar gris ik de jas van de achterbank. Dit is geen vrijdag 13 ongeluk.

We besluiten naar de andere kant van de Loop te wandelen op zoek naar het buizerdsnest. Behalve dat we het vinden ontdek ik nog wat anders, "reetjes, reetjes, reetjes", fluister ik naar Piet die voor me loopt maar niks in d egaten heeft. Eentje kijkt me aan, onderzoekt even wat het gevaar is en springt dan weg, de andere twee volgen. Knip knip, het gaat vanuit een reflex en dan zijn ze weg. Piet mompelt dat ie me te laat hoorde. We lopen verder en vinden inderdaad het nest. Meteen cirkelt de eerste boven me, maar dan zijn het er plotseling drie. We lopen wat van het nest vandaan en dan schiet er vanuit het struweel een vogel voor me langs. Ik moet meteen aan een geelgors denken, maar ik ben me nog niet altijd even zeker. Piet ziet de vogel niet, maar hoort haar wel. "Vrouwtje geelgors, den ik".

Even later zie ik weer een soortgelijke vogel een berkje in vliegen. "Moet een geelgors zijn", ik heb de plek van de landing zo goed mogelijk onthouden. Na toch nog wat zoeken heb ik haar te pakken. Mooi vrouwtje geelgors. We besluiten terug te keren maar ik neem een iets ander pad. Ik ben benieuwd welke route het kortste is. Ik win veruit en heb zelfs de gelegenheid om de toren te scannen: valk in de hoge antenne. 

Even later staan we nog even op het spottersveldje. Er vliegt een valk in de lucht. We zien niet waar deze blijft. Verder lijkt de toren nu leeg. Wanneer ik in de auto wil stappen wijst Piet omhoog: kleine antenne, wiphoek.

Ik stap in de auto en keer deze. En wie denkt dat het verhaaltje nu naar een roemloos einde vervaagt moet toch even doorlezen. Misschien is het wel het mooiste dat nog volgt (niet op foto).

Ik draai de Hemelsbleekweg uit om de weg van Bakel naar De Mortel in te slaan. Ik trek rustig op en zie links voor me een grote vogel laag over de weg voor me door vliegen. De vogel spreidt zijn vleugels uit, strekt zijn poten vooruit en grijpt iets in de berm rechts van me. Ik minder snel vaart, zie hoe de buizerd heel even mantelt, en dan met enkele rake klappen opstijgt met duidelijk een prooi tussen de klauwen verder vliegt. Verder kan ik het niet volgen, ik kijk naar de camera naast me, maar besef dat ik met de grootste alertheid van de wereld nooit op tijd geweest was om dit op de foto vast te leggen. Het maakt me wel heel tevreden, want de optelling van feiten maakt het bezoekje zeker geslaagd.

 

Mooiste van 2018

20180327_strijd.jpg
P1170194.jpg
P1170215.jpg
P1170256.jpg
P1170260.jpg
P1170270.jpg
P1170276.jpg
P1170346.jpg
P1170355.jpg
P1170369.jpg
P1170381.jpg
P1170537.jpg
P1170620.jpg
P1170655.jpg
P1170777.jpg
P1170781.jpg
P1170822.jpg
P1170865.jpg
P1170915.jpg
P1170948.jpg
P1170959.jpg
P1180112.jpg
P1180118.jpg
P1180133.jpg
P1180151.jpg
P1180153.jpg
P1180156.jpg
P1180163.jpg
P1180178.jpg
P1180184.jpg
P1180199.jpg
previous arrow
next arrow