"Goh kuiko, ga je internationaal?"
Waarom deze titel, wordt in het verloop van dit korte verslag nog wel duidelijk.
Vannacht is er nog geen eitje gelegd, maar er is tenminste weer hoop omdat mevrouw de Valk de nacht voor een deel in de nestkast heeft doorgebracht. Ik was er getuige van hoe ze kort na half vier zich uitrekte en vervolgens de nestkast verliet.
Vanochtend was ik dientengevolge niet zo vroeg als anders uit de veren. Op de toren zit de ene valk, onder cam2 de ander. Dat is een mooi uitgangspunt om vanaf de grond op te pikken en dan mag er van mij vanalles gebeuren, maar liefst geen bemoeienis van een vreemde valk.
Wanneer ik na half elf op het veldje sta, helaas helemaal alleen, is die situatie niet veranderd. beide valken zitten nog op hun plekje. Een gure wind vernielt alle warmte die een fraai zonnetje probeert af te geven. Ik loop even terug naar mijn auto om toch maar een das om te doen. Een trui heb ik vanmorgen niet nodig gevonden, daar heb ik nu spijt van.
Het duurt tot vijf over elf: dan is daar opeens de actie. De valk heeft de hoge antenne verlaten. Er vliegt een tweede valk om de ander heen. Is dat de valk die onder de antenne zat? Ik controleer het even en zie tot mijn geruststelling dat ook die plek leeg is. Tevreden zoek ik de twee weer op. Maar.... beide valken zijn spoorloos. In minder dan een seconde zijn ze allebei in lucht opgegaan.
Nu heb ik vaker gezien dat bij een bepaalde lichtinval de valken even onzichtbaar kunnen zijn, maar dan zie je ze meestal vlug weer terug. Ditmaal blijven de twee spoorloos. Omdat me dat na een poos te lang duurt ga ik op onderzoek uit. Ik wandel naar de achterkant van de toren, maar wanneer ik bij de Snelle Loop ben, hoor ik een valk. Ik draai me snel om en probeer de valk te ontdekken. Ik zie de valk, maar een plaatje maken zit er niet in tussen de boomkruinen door. Ik haast me terug naar de weg.
Weer zie ik de valk, maar nu sta ik zo dicht onder de toren, dat het volgen van de vlucht onmogelijk is. In verhoogde tempo zoek ik een betere plek op. Nu zie ik hoe de valk aan de overkant van de Loop vliegt. Wanneer ik een foto wil maken gebeurt hetzelfde als een poos daarvoor: de valk is foetsie.
"Ze nemen me in het ootje met 1 april", lach ik. Maar ik verbaas me nog steeds over deze houdini-achtige verdwijntruuk. "Stealth" schijnt hier van afgeleid te zijn.
En dan gebeurt er een lange tijd helemaal niks. Het waait koud, en behalve een enkele koolmees is er weinig te zien. Het kleine sperwertje komt over me heen gevlogen. Ik voel dat de meeste inderhaast geknipte fotootjes mislukken. Het kan me ook niet zoveel schelen, de valken, daar gaat het om. "Pa zal zijn geliefde wel mee uit hebben genomen naar de Mac", veronderstel ik. Ik zie de menukaart al voor me "pigeonburger".
Maar als het dan al na twaalven is, dan begin ik toch wel wat te balen. Ik kom tot de conclusie dat ik eigenlijk alleen maar wat kou sta te lijden. De overweging om maar naar huis te gaan wordt sterker, maar de wil om de valken terug te zien keren is nog sterker. Ik wacht nog. In de verte (daar waar ik de valk voor het laatst zag) heeft een buizerd het aan de stok met twee kraaien. Uit verveling probeer ik er plaatjes van te maken, maar de afstand is eigenlijk veel en veel te groot. Met de kijker zie ik dat het de gehavende buizerd weer is.
Dan weer een hele poos niks. Ik kijk op mijn klok. Het is vijf voor half een. Ik zal tot half een wachten en daarna ga ik toch echt naar huis. Ik besef dat de valken zich van dit dreigement helemaal niets zullen aantrekken. Maar...
Het is precies één minuutje voor half een: ik hoor wat. Een valk! De valk nadert de toren, draait er rondjes omheen en gaat dan weer in de richting van het bos aan de voerkant van de Loop. En dan opeens zie ik door mijn zoeker hoe er iets voorbijschiet. Een tweede valk? Ik kijk even van mijn camera op en zie inderdaad in de verte twee stippen naar elkaar toe vliegen. "Ahh, de zon, recht in mijn snufferd". Ik raak de valken kwijt, maar hoor nu bij de toren een kreet. Aha, daar is de ander. Die zeilt waakzaam om de toren heen. Het knopje gaat alweer op filmen.
Wanneer ik weer even over de camera heen kijk of de anderen misschien ook in de buurt zijn, raak ik ook deze valk weer kwijt. Nu baal ik net genoeg om resoluut naar mijn auto te stappen. Ik heb even genoeg.... home.
