zaterdag 9 april: 08:00 - 10:00u
Vandaag ben ik vroeg uit de veren. Ik heb voor mezelf een flink programma opgesteld en dat begint met een bezoekje aan De Mortel. Ditmaal in een schitterend licht.
Omdat het programma zoals gezegd nogal uitgebreid is voor vandaag, een kort verhaaltje met lekkere foto's.
Waarom lekker?
Het licht is goed en het gebode leuk.
Opnieuw ben ik verbaasd dat ik de eenzame spotter ben. Vaak tref ik die andere vroege vogels (Mieke en Gerrit E.) aan wanneer ik op zaterdag ga Mortelen. Vaak ook krijg ik dan te horen dat ik uitgeslapen heb, want al was ik om zes uur al op, veel eerder dan 8 uur ben ik nooit op het veldje.
Pa zit op het topje van de hoge antenne. Dat bevalt mij wel, zeker met de schitterend blauw gekleurde hemel als achtergrond. Bovendien zit de kans er in dat Pa vanaf deze aanvalspositie op jacht gaat naar een prooi. Voorlopig gebeurt er echter niets. Dan, om iets over half negen vertrekt hij. Op dat moment staat Martien Manders van de VWG bij me. "Hij zal wel gaan wisselen", meent Martien, maar dan zien we de valk met flinke vaart omlaag duiken. Jammer genoeg is dat weer rechts van ons, en dus verdwijnt de valk meteen achter de bomen. Een minuutje later duikt hij alweer op en zet nu koers naar het rooster. Ik houd mijn camera gericht en kan een plaatje maken van het moment dat S2 vertrekt en Pa nog op het rooster zit.
S2 draait een rondje en gaat op de GSM-antenne zitten. Dat is toch wel een van de favoriete stekjes van haar. Na een poosje vliegt ze weer op en gaat dan op de betonnen rand naast de linkerbuitencam zitten (en dat is er ook een).
Martien wijst naar een wegvliegende vogel: "de zwarte specht". Het gaat zo snel dat het voor mij net zo goed een merel kan zijn, ik beschik niet over "snelle ogen" en kan dit niet herkennen. Maar dan wijst Martien opnieuw: "en daar zit een groene specht". Wow, daar heb ik wel belangstelling voor. Hoe vaak heeft de groene specht me wel niet uitgelachen wanneer ik hem probeerde te "vangen" met mijn camera en bleek hij door zoveel takjes geschut te zijn dat een foto amper lukte. Ditmaal kan ik lachen. De groene specht zit aan de overkant van de Snelle Loop op het veld te foerageren. Bij normaal licht een onmogelijke opgave voor mijn camera, maar nu is het licht ideaal en waag ik een poging (nou ja, één????)
Martien is alweer weg en ik blijf achter met deze gewilde afleiding. Nijlganzen maken weer de grootste ruzie en ook het koppel Canadese ganzen meldt zich weer. Ik kuier weer eens naar de achterkant waar ik in de verte een eenzaam kalf zie staan. De gele oorflappen voor dit in het wild levend rund staan hem niet. Ik kijk even rond waarom dit kalf zo eenzaam is en ontdek dan dat de rest van de kudde de Loop is overgestoken. Dit kleintje heeft het vast nog niet aangedurfd om mee te gaan door dat water.
Ik keer weer terug, ga ditmaal even over het bruggetje om zeker te gaan dat S2 nog op de hoek van de toren zit. (Dat zit ze) En dan ga ik terug naar het spottersveldje.
Daar krijg ik gezelschap van een geelgorsje dat me eerst al in een boom opviel en dat nu even op het prikkeldraad gaat zitten. Dan vliegt het weg. Een vink laat zich nu heel wat beter op de foto zetten als gisteren en dan hoor ik de spottende lach van de groene specht. "Haha, ja lach maar, maar ditmaal heb ik je. Zij het dan van ver", lach ik nu ook hardop.
Een tweede visite op dezelfde dag
Ja hoor, ik heb het weer helemaal "te pakken". Nadat ik in twee sessies plaatjes ben gaan schieten van wat jeugdvoetbalwedstrijden kan ik het toch niet laten om opnieuw koers te zetten naar De Mortel.
Daar zitten Piet en Gerrit112 al driftig omhoog te turen. Ik word snel bijgepraat: er is een derde in de buurt. Eén van onze valken is er achteraan gegaan. Wanneer je midden in een verhaal binnenvalt is het even schakelen om alles goed te bevatten. Welnu, er wordt er inderdaad eentje naar huis gejaagd. Maar door wie? Gelukkig bewijst een van mijn foto's (weliswaar met een beetje turen tegen de donkere achtergrond van de nestkast dat er drie valken rond de toren zijn. Eén op het rooster en twee er vlakbij omheen. Het plaatje laat ze alle drie zien.
Verder zijn de buizerds actief en laten ook zij zien heel goed te kunnen duiken.
Van Gerrit en Piet hoor ik dat de bezoekers van gisteren ook vandaag bij de toren zijn geweest. Ze vertellen dat ze mij hebben ontmoet, maar geloven er geen sikkepit van dat het geelgorsje er zit. (Haha, die zullen wel even bijgepraat zijn door Gerrit112 en Piet uit Lieshout !!)
Ja, ik kan best ouwehoeren, maar het geelgorsje zit er toch echt hoor!
