vrijdag 8 april, middag
Je hebt wel eens van die dagen.... Nee hoor, ik ga niet vertellen dat er vandaag vanalles mis ging.
Het is sneller dan ik verwacht al drie uur. De doelen van vandaag zijn bereikt en dus is er gelegenheid om een Mortelgang te gaan maken. Ik verwacht enige drukte, het is niet voor niets een stralende vrijdag.
Het spottersveldje is echter verlaten. Is het de vochtwaas die om de toren hangt die mensen thuis heeft gehouden? Ben ik onwetende van een grote milieuramp die zich buiten mijn weten rond de toren heeft voltrokken?
Die toren ziet er overigens weer knap verlaten uit. Mijn kijker speurt naar alle bekende plekjes. Noppes! Dan glijdt de kijker naar de zeldzame plekjes. Ook noppes! Dan ga ik maar eens beginnen aan het ommetje dat naar de achterkant van de toren leidt.
Aan de overkant van de Snelle Loop zit een vogeltje dat achter een scherm van nu nog kale takken op en neer wipt. Mijn camera doet zijn best om het wezentje in beeld te krijgen. Tegen deze achtergrond zal het lastig worden om een toonbare foto te maken. Wanneer ik over het viziertje tuur, bevestigt dat het haast onmogelijke om een fatsoenlijke foto te maken. Ik durf niet met zekerheid te zeggen wat het voor een vogeltje is. Ik denk aan een vink, maar tegen het licht dat tussen de bomen door probeert de aarde te bereiken is alles zwart en schimmig. Wanneer het vogeltje wegvliegt ben ik een stuk zekerder: het moet een doodgewone vink zijn.
Maar dan gaat mijn aandacht naar een vogel die een stukje verderop op een paaltje ploft. Ook nu lijkt het een doodgewone, alledaagse omgevingsvogel te zijn. Het lijkt een merel, maar wanneer mijn ogen een beetje gewend raken aan het tegenlicht herken ik wat kleuren. Blauw, oranjeachtig bruin, een beetje wit een beetje zwart. (Nee geen ijsvogel) Het begint me te dagen: het is een gaai. Wanneer de vogel dan wat geluid begint te maken weet ik het zeker. Het is een gaai. Hij ziet mij ook en vliegt naar een boompje dat niet veel verder van me af staat. Met mijn kijker zoek ik hem op. Hij kijkt me aan en is op zijn hoede. Nog net kan ik een foto maken en dan vliegt hij verder het bos in.
Aan de achterkant zitten wat witte kwikstaarten in de wei. Ik loop door want ik wil me vergewissen dat alle zijden inderdaad valkenloos zijn. Ook hier zoek ik alle bekende en minder bekende plekjes op. Geen Pa te bekennen.
Ik loop weer terug, loop ook voorbij aan het bruggetje en blijf dan even staan op het hoekje dat uitziet over de Snelle Loop. In de verte zie ik twee zwarte hoentjes. Met de kijker herken ik ook het rood. Ze maken wat ruzie over een mogelijk schuilplaatsje om te broeden. Het is te ver weg om er lang bij stil te blijven staan. Ik vervolg mijn weg over het paadje tussen bos en wei.
Op het spottersveldje bekijk ik of er tijdens mijn tochtje naar de achterkant nog iets is veranderd aan de voorkant. Dat is niet het geval.
Dan is er natuurlijk altijd weer het voederplankje dat de aandacht trekt: een roodborstje, wat kool- en pimpelmezen en verder zie ik niets. Wanneer ik echter wat afval in de bak wil gooien vliegt er een vogeltje weg dat zo snel te zien niet een meesje is. Is het toch het geelgorsje? Het vogeltje vliegt in een dichtbijstaand boompje. Uit vele mislukkingen heb ik geleerd om eerst een foto te maken en dan pas te kijken door de kijker wat ik zag. Het is inderdaad een geelgors. De rare houding zou even aan een andere vogelsoort kunnen doen denken.
Bij de toren staan een paar mensen. Ze turen omhoog. Nieuwkomers? Ik denk er niet over na en probeer het gorsje weer in beeld te krijgen. Haha, gefopt. Het is verdwenen.
Vanaf de toren komt een vrouw naar het veldje gelopen. Even later komt haar man ook. Die heeft de auto even opgehaald. De vrouw wijst naar een plek ergens in het veld achter ons: "ïs dat de grote lijster?" Ik zoek de plek die ze aanwijst en zie inderdaad een lijster. Die had ik absoluut niet gezien.
We raken wat verder aan de praat. Het stel komt uit Leidschendam en logeert een paar dagen in een hotel in Gemert. Ik vertel over de bijzondere kamers, over de ligging tegenover het kasteel en merk dan dat mevrouw zich heel goed heeft voorbereid. Ze weet me zelfs te vertellen over de historische optocht die er zondag zal worden gehouden. Ik wist dat eigenlijk wel, maar had niet in de smiezen dat dit zondag aanstaande al is.
We kletsen over de slechtvalken, hier bij De Mortel, maar ook in de omgeving waar dit stel vandaan komt.
En dan, eindelijk, komt Pa opdagen. Hij vliegt wat rondjes om de toren, landt even op de stellage met de schotels, vliegt weer een rondje, landt dan weer op dezelfde stellage, blijft daar even en vliegt dan opnieuw weer even rond de toren. Ditmaal is de landing op de GSM-antenne. Hij heeft geen prooitje meegebracht dus misschien wordt hij nog wel door S2 op pad gestuurd.
Inderdaad vliegt Pa opeens weer op en maakt dan al vlug snelheid en hoogte. Hij passeert ons (rechts boven de bossen) en lijkt als een stipje te gaan verdwijnen. Maar dan opeens zie ik in een hoekje van mijn kijker (ja, hoor dat is er weer eentje van Kuiko, naast de hoek van de ring hebben we nu dus ook een hoek van de kijker, maar dat terzijde), in die hoek van de kijker dus zie ik ineens een tweede vogel. Raar, want deze vogel lijkt Pa te achtervolgen en niet andersom. Is het S2 die een stukje meevliegt?
Dan maak ik de klassieke fout: ik wil de andere vogel proberen in de kijker te krijgen, verlaat dus de blik op Pa en.... zie ze vervolgens allebei niet meer.
We wachten nog een poosje, kletsen wat en houden met een schuin oog de toren in de gaten. Wanneer er een kwartiertje verstreken is, raak ik er meer en meer van overtuigd dat het niet S2 was, die achter Pa aan ging. Maar aan een derde valk denk ik ditmaal absoluut niet. Was het een kraai of een buizerd die ik even in het vizier had?
Thuisgekomen blijken de foto's inderdaad weinig spectaculair. De rare houding van het geelgorsje raakt me nog het meest. De rest is maar wat vaag. Nou ja, een paar kiekjes mogen het verhaaltje van vandaag aankleden. Bij het uploaden ontdek ik dat de internetverbinding retetraag is.
Niet vooruit te branden...
