zaterdag 16 april 2011, middag
Ik ben vanmorgen al vroeg gestart met het overnemen van de verhalen van 2007 van de oude website naar de nieuwe. Ik was al halverwege juli en had het idee dat dit in een uurtje of wat wel gepiept zou zijn. Niets is minder waar. Uurtjes verstrijken en het schiet maar niet op. Toch komen er wel weer leuke herinneringen naar boven. Eén daarvan is bijvoorbeeld de eerste ontmoeting met Gerrit E en de eerste vorm van brievenpost die van zijn hand kwam. Bij het plaatsen van de foto's merk ik het grote verschil tussen de camera die ik toen ter beschikking had en de toch wel grote verbetering van nu. (En dan ben ik soms nog steeds ontevreden).
De grappige maar hopeloze constructie van de digi-kijker oplossing (ik probeerde door de camera tegen de kijker te houden wat dichterbij te komen) brengt met regelmaat een glimlach op mijn gezicht. Maar ik schrik van de omvang van de verslaving die er nu weliswaar iets minder dan toen, maar er nog altijd is. Grofweg geteld zijn het 100 verhalen in 2007. Even buiten beschouwing gelaten dat ik soms wel twee tot drie keer op één dag naar De Mortel sjeesde. Dan van het aantal dagen dat een jaar telt nog aftrekken de eerste vier maanden van 2007 (met één geregstreerd bezoekje) en dan wordt duidelijk dat 2007 een overdosis bij me teweeg bracht.
Dit gezegd hebbende, en wetende dat het compleet overnemen van 2007 nog wel een paar uurtjes zal gaan kosten, grijp ik plotsklaps mijn camera. Stop ik gehaast de opgeladen accu in het toestel en ren ik naar de auto. Ik mot weer!
Op het veldje zitten Gerrit112 en Piet uit Lieshout. Niet het slechtste gezelschap wanneer het om vogels spotten gaat. Piet start met een sterk verhaal, maar hij ziet wel aan mijn lach dat ik er niet intrap. Dan zie ik het vogeltje dat bijna op de grond bij het "slaatje-voerbakje" zit. "Wat is dat er voor een?", vraag ik belangstellend. Piet twijfelt en gokt op een fitis. Ik neem een foto, maar ik heb niet in de gaten dat het prikkeldraad van het spottersveldje in beeld komt en daar stelt mijn camera zich op in. Foto mislukt, bedrijfsongevalletje!
Een valk zit op de GSM-antenne. Vreemd genoeg doet me dat deze keer niet zoveel. Is het aantal stillevens van de laatste dagen in de bol geslagen?
Niet lang daarna valt mijn oog op beweging aan de overkant van de Loop ter hoogte van de rij paaltjes die van de Loop naar het bosje voeren. Er vloog iets wat mij direct aan een buizerd doet denken. Even ben ik hem kwijt maar dan vliegt de buizerd vanuit het greppeltje op naar een van de paaltjes. Hij zit daar prachtig en bovendien is dit een prachtig exemplaar. Ik meld het aan mijn companen en voeg er aan toe: "ja, als ik eens wat eerder zie dan jullie dan is het ook meteen iets speciaals". Piet lacht.
De buizerd poseert prachtig en vliegt dan opeens op om een paar meter verder laag in een boompje te gaan zitten. Hoewel het wat grauwe, nevelige licht bij het bos scherpe foto's onmogelijk maakt, schiet ik toch heel wat plaatjes. Af en toe komt de afleiding van de toren. Daar is de valk opeens op de antenne gaan zitten. Heeft er een wissel plaatsgevonden en is (vermoedelijk Pa) al heel snel in actie moeten komen om ongewenst bezoek te verjagen. We denken dat S2 het broeden dan weer overneemt.
Ik probeer de valk te filmen, maar de afstand is toch behoorlijk groot. De hoogte idem. Het lukt me niet om ook de andere valk in het vizier te nemen. Eén keer doorkruist deze mijn beeld. De zon maakt onze ogen aan het tranen. We geven het volgen maar op.
Uit Uden komt een scootmobiel aanrijden. De altijd vrolijk ogende oudere man maakt graag een praatje maar blijft meestal niet lang. Af en toe controleert hij het nivo van zijn accu's. Hij kan het retourtje net halen.
Nog weer wat later arriveert ook de nog krasse Martien, die heel wat jaartjes ouder is dan zijn lijf doet vermoeden. Ik kan mijn ogen maar niet afwenden van de buizerd. Maar plotseling is deze toch even weg. De boer is aan het ploegen en komt toch wel vrij dichtbij de plaats van de buizerd.
Gelukkig komt het beest even later weer terug. Ook nu weer landt hij op het paaltje waar hij van mij gedurende dit seizoen graag nog vaak mag gaan zitten. Zeker wanneer de valken even uit beeld zijn. De tijd verstrijkt, de buizerd verdwijnt ook weer, we zien niet waar hij het bos ingaat, maar even later horen we de nijlganzen in paniek en zien we de buizerd vanaf de poel weer richting de paaltjes vliegen. Dit keer landt hij ergens achter het bosje. We zien hem wel, maar de plek is ongunstig.
Ik besluit nog tot één peukie. Opnieuw zien we een buizerd (mogelijk dezelfde weer) die tussen een hele tros kraaien nu achter ons op een tak in een boom landt.
Het wordt weer de hoogste tijd voor een unieke "one-liner" van Kuiko, die komt er dan ook wanneer de buizerd opvliegt en het bos in gaat: "hij gaat naar binnen!".
We schieten allemaal in de lach. Piet merkt nog op: "trekt ie de deur wel achter zich dicht". "Ja want anders tocht het dadelijk nog!"
Foto's volgen / misschien filmpje ook nog...
