Het is al wat licht aan het worden wanneer ik uit een diepe slaap wakker word. Het doel van de ochtend ligt al meteen vast. Eerst worden de cambeelden nog even gecheckt, want wie weet is er vannacht ook nog een kuiken geboren. Dat is niet het geval, maar een paar leuke campics zijn snel gemaakt.
Een berichtje van Piet op het forum maakt dat ik mijn foto's van gistermiddag nog eens nakijk. Zonder het te beseffen heb ik de bijzondere gans gisteren op de foto gezet terwijl hij in een kudde vliegende nijlganzen verzeild is geraakt. IK moet er wel om lachen, het was zo'n beetje het enige bijzondere van het bezoekje van die middag en ik heb het totaal over het hoofd gezien.
Maar dan in de vroege morgen op het spottersveldje: Gerrit E. is paraat en ook Mieke tuurt omhoog. Ik vertel van de campics die ik van even daarvoor gemaakt heb en Gerrit heeft dat moment net gemist. Vervolgens duurt het even voordat we Pa (die wel ergens aan de achterkant zal zitten) in beeld krijgen.
Dat het de inleiding zal vormen voor vele vluchtjes (prooivluchten) die ook steeds weer eindigen (of starten, het is maar hoe je het bekijkt) op het puntje van de hoge antenne.
Gerrit is het helemaal met me eens dat niet zozeer het zitten op de antenne de mooiste plaatjes oplevert, maar juist de secondedeeltjes daarvoor. Wanneer hij bij de eerste de beste terugkomst precies op het juiste moment hoort klikken lacht hij. "Die heb je precies op het juiste moment". Tegen 10 uur is er een wissel. S2 gaat een ontbijtje nuttigen bij de antenne. Het wisselen heb ik fraai in beeld, hoop ik. "Als het nu maar scherp genoeg is", peins ik even.
Om een lange zit kort in een verhaaltje te gieten: tegen een uurtje of half elf stopt een voor ons onbekende en stelt een flinke camera op. Met zijn drieën moeten we dus elke beweging wel in kaart kunnen brengen. (Niet dus) Pa is actief en komt op een zeker moment een prooitje aanbieden. Ik wissel foto's en filmpjes zoveel mogelijk af. Maar wanneer Pa op het rooster gaat zitten, filmt mijn camera. Het is wachten op S2 die elk moment nu wel naar buiten zal komen. Dat duurt, en duurt, en duurt. Na flink wat seconden vraag ik aan Gerrit of ik de buitengang gemist heb. Gerrit heeft ondertussen bij toeval ontdekt dat S2 op de GSM-antenne zit, maar heeft het moment ook gemist. Ook de vreemdeling (een beginnnend hobby-fotograaf met verrekt mooi spulleke) vraagt zich af waar S2 blijft. OOk hij heeft het moment gemist. Gerrit blijkt de beste redenaar en beredeneert dat S2 wellicht al uit het nest was voordat Pa met zijn prooitje op het rooster landde. Het zou zo maar waar kunnen zijn.
Wanneer mijn 999 opeenvolgende campics het moment niet overschreden hebben met een nieuwe serie zou ik het mogelijk na kunnen kijken. Ik zal het in gedachte houden.
Tegen half twaalf verlaten we een voor een het veldje met ieder onze eigen opdrachten en doelen voor de rest van de dag. In de auto recapituleer ik: mooi bezoekje, mooie momenten, gezellige buurt, mooi licht. Feest.... verlichting (en daar heb ik de titel voor vandaag alweer te pakken, niet vergeten... Feestverlcihting gaat het worden).
