Vanmorgen heb ik opnieuw veel zin om te gaan Mortelen. Niet moeilijk om dan de camera te pakken, de pet en de kijker mee te nemen. Een minuut of tien later zie ik weer een hele rij busjes in de berm bij het veldje staan. Staatsbosbeheer is samen met een ingehuurde partij volop bezig met de jonge aanplant. Het valt me meteen op dat de boompjes in kaarsrechte lijnen geplant worden. Ik zou zelf voor een wat minder strak lijnenspel gekozen hebben, maar ik heb er geen verstand van, zullen we maar zeggen.
Op de kabel van de kleine antenne op de wiphoek (rechtsboven de nestkast) zit een slechtvalk rustig wat rond te kijken. De andere kan ik niet ontdekken en daarom ga ik maar snel aan de wandel. Ik bekijk het patroon van de aanplant en vraag me af wat voor boompjes het zijn en zelfs of het allemaal van hetzelfde merk is. Ik heb daar weinig kijk op en ik besluit de vraag te onthouden en bij terugkomst op het veldje aan de mannen te vragen. Het zal een uitdaging worden of ik het zal onthouden te vragen.
Ik slenter op mijn gemak langs de rijtjes boompjes en ga bij de toren het bos in. Nog een blik op de rijtjes. Weer vraag ik me af wat de reden is om het volgens zo een strak patroon te doen.
Bij en in de Loop kan ik niet veel vogeltjes ontdekken. Gefluit van alle kanten verraadt dat ze overal zitten maar zich behoorlijk voor me verborgen houden.
Dan weer de ergernis. Ik zie nog steeds veel kratjes in het water drijven. Hebben de agentes me deze week niet serieus genomen? Kwade gedachten maken zich van me meester: "ze zullen wel over hun nieuwste lied aan het keuvelen zijn geweest". Daar doe ik de dames natuurlijk mee tekort. Maar toch had ik gehoopt dat de twee groene BOA's de de gemeente rijk is zich om de kratjes ontfermd zouden hebben. Overigens las ik dat de gemeente haar twee blauwe BOA's ook van een dienstauto gaat voorzien. Hoe toevallig is dat nu in het nieuws?
Het kratje dat bij de stuw vast zat is nu weg en drijft een stukje verder. Ik probeer in het roestbruine oerwater wat visjes te ontdekken, met dit zonlicht zou dat moeten kunnen, maar ik zie er geen. Opnieuw blijf ik regelmatig even staan om in de verte te turen naar een mogelijk ijsvogeltje. Helaas, ik zie er geen. Door het slingerpoortje gaat het verder naar het tweede vistrapje dat het mooiste geluid produceert. Daar stop ik en zet ik de camera op filmen. Dat geluid is zo perfect mooi. Vogeltjes op de achtergrond en koeien wat verderop. Dan draai ik me naar de toren, daar zat even ervoor nog een valk in de hoge antenne. Nu niet meer. Dan draai ik door naar de kleine antenne aan de voorkant die ik hier ook kan zien: geen valk. Ik stop mijn filmpje en kijk nog eens met de kijker. Verdraaid, daar zit ze opeens weer. Ik ga nu weer terug. Omdat het bos zo uitgedund is aan de andere kant van de Loop schijnt de zon steeds in mijn gezicht waardoor het onmogelijk is om bijvoorbeeld het winterkoninkje dat ik heel dichtbij goed kan horen, kan vinden. De vinken en meesjes zetten weer hun mooiste geluidjes in, maar ik kan er geen een vinden. Sterker nog, het getuur maakt me enigszins verblind.
Bij het bruggetje komt me een man met een dalmatier tegemoet. Ik ga over het bruggetje en verwacht de man achter me. Maar hij loopt verder over het pad dat ik nu zojuist verlaten heb. Ik kijk even naar mijn schoenen. Zal ik het riskeren om door het drassige veld richting het Achtuurboompje te stappen?
Voorzichtig zoek ik het droogste pad door de sompigheid. De regen van gisteren heeft de boel weer behoorlijk onbegaanbaar gemaakt, maar het lukt me toch om een heel eind te komen.
Eenden lijken zich aan mij te storen, maar meteen zie ik dat het er drie zijn en zoals een toneelstuk waarin ik ooit een rolletje had zegt: drie is teveel.
Ik kom op een stuk dat zeer drassig is en besluit maar een droge weg terug te zoeken. Valken zie ik geen.
Ik kies een pad over zo hoog mogelijke graspollen en breng het er redelijk goed vanaf. Bij het klappoortje zoek ik nog eenmaal naar het ijsvogeltje maar het is er niet. Een wandelaarster die ik eerder al zag heeft een ander rondje gemaakt en nadert nu achter me. Voorbij het bruggetje passeert ze me. Ik kijk nog even bij de poort of ik iets bijzonders zie. Dat is niet zo dus keer ik ook terug uit het bos. De vrouw stapt in haar auto, glimlacht en steekt kort haar hand op. Ik doe hetzelfde en stap dan snel door naar een plekje (waar voorheen de poort zat) waar ik de toren kan bekijken. Geen valk te zien. Verder dan maar.
Ik zet mijn camera op filmen wanneer V in de kleine antenne zit en M op het rooster verblijft. Ik verwacht een paring. Een stem achter me vraagt of ik al iets op de foto heb kunnen zetten en of dit voor hobby of professie is. Ik lach een keer en zeg "voor mezelf en een paar mensen die mij via de computer volgen". De valk is nu uit de nestkast en van het rooster. Heb ik de wip alweer gemist?
Er volgen wat verplaatsingen en dan is er weer dezelfde situatie: V op de kleine antenne en M in de nestkast. Weer op filmen... het gaat nu elk moment gebeuren, ik voel het aankomen... En terwijl ik film zie ik V opeens richting De Mortel kijken en hop... weg is ze. Een klein stukje kan ik haar volgen maar dan verliest mijn camera de focus. De valk in de nestkast is ondertussen ook foetsie.
Ik wacht, en wacht en wacht. Ik hoor hoe een van de werkers een mega frietboer bestelling doet. Ik kan het niet laten om een opmerking te maken tegen zijn collega: "die heeft behoorlijke honger". "Deze keer is het ook voor ons, maar op goede dagen vreet ie dat allemaal zelf op". De besteller lacht er om: "vandaag maar even niet".
Wanneer ik even later in de auto zit bedenk ik dat ik de vraag ben vergeten te stellen. Onderweg steekt een chauffeur zijn hand op: het is Piet. Ik doe hetzelfde maar moet opletten want voor me gaat een auto op de rem.
Een heerlijke wandeling was het, niet geheel met alle gewenste ingrediënten, maar toch...
Filmpje en foto's:
