Vandaag zullen de kuikjes geringd gaan worden. Nadat ik eerst even naar de hoorwinkel ben geweest ga ik daarna even naar De Mortel. Er staan auto's buiten het hek van de toren en dus neem ik aan dat dit de genodigden zullen zijn. Ik kijk wat raar op wanneer de ene na de andere auto keert en weer vertrekt. Op de toren zie ik één valk en verder laat ook de omgeving niet veel zien. Zal ik een stukje gaan lopen? Waarom niet.
Maar wanneer ik zowat bij het bruggetje over de Loop ben hoor ik de auto van Piet. Ik besluit om te keren, want het ijsvogeltje is ook in geen velden of wegen te bekennen. Onderweg hoor ik een vogeltje een heel speciaal deuntje fluiten en hoewel ik het wel ooit eerder heb gehoord, heb ik geen idee wie dit melodietje fluit. Ik prent het in mijn kop en loop naar Piet. Er is nog een auto in de berm "geland". Ik herken Gerrit E.
Even later staan we op het veldje te buurten. Mijn melodietje doet geen belletjes rinkelen bij Piet dus gaan we er maar vanuit dat het een van de variaties is die een koolmeesje wel eens fluit.
We weten dat er vandaag geringd gaat worden, maar we weten niet hoe laat. De valk op het rooster zit daar rustig op zijn gemak.
Dan zien we ook de tweede valk. Gerrit kan hem nog lang volgen totdat ie als een stipje achter de bomen richting Bakel verdwijnt.
Het bijna geheel verrotte stammetje op het veldje is na de met tegels verhoogde poten van het picknicktafeltje en de stuttende schuine paaltjes op de hoeken van het spottersveldje een van de gespreksonderwerpen.
We zien hoe een van de valken op een ongebruikelijke plek op een van de schotels op de ring onder de nestkast gaat zitten. De ander zit dan in de kleine antenne. Ze loeren. Wanneer een prooi te dicht in de buurt komt zal ie de klos zijn. En zo gaat het ook. De eerste valk zet ineens aan en gaat met grote snelheid richting Gemert, de andere volgt vrijwel direct. We hoeven niet heel lang te wachten op daar zijn ze weer. De eerste heeft geen prooi, maar de ander overduidelijk wel. Ik probeer plaatjes te schieten, maar het licht is verre van ideaal. Omdat de plaatjes een eventueel verhalen zullen aankleden waag ik het er toch maar op en richt ik mijn camera op de twee valken. Toegegeven, het is totaal toevallig dat ik op een van de plaatjes het moment vastleg dat VV de kop van de duif tijdens de vlucht losknipt. De foto is niet spectaculair van kwaliteit, maar legt wel dit speciale momentje vast dat ik wel eerder zag, maar nooit op de foto kreeg zover ik me kan herinneren.
De duif wordt niet direct in de nestkast afgeleverd maar verdwijnt met VV achter de nestkast. Het gaat al naar twaalf uur, dus moet ik nu echt weg. Buurvrouw komt nog even langs en heeft fantastisch nieuws, haar gezondheid is niet verder in het geding. Ik weet hoe belangrijk dat is.
