zo 18 mei 2008, 14:30u - 15:45u
Tikkertje op herhaling
Gisteren was mijn dochter jarig en ontdekte ik dat er meer dan 30 jongelui in een party-tent van 3 bij 6 passen. Het was bere-gezellig met als gevolg dat ik vanmorgen een behoorlijk opstartprobleem had. De boel moest opgeruimd worden en er stond nog een afspraak voor een foto-impressie in De Mortel. Tsja en dan is de toren toch wel verleidelijk dichtbij... effe kieken dan toch maar...
Het is redelijk druk op het veldje. De auto van Piet uit Lieshout herken ik meteen. Ook zie ik een fietsje staan dat me al heel bekend voorkomt: Ronald is er dus ook weer. Toon (van de bekende duivenmachine van vorig jaar) is er ook weer eens en op het bengske zit Mieke. Ronald heeft een tevreden blik. Dat geeft al aan dat hij vermoedelijk al heel wat gezien heeft. Ik word even snel bijgepraat over het schouwspel tot nu toe. Ronald heeft al twee prooien binnen zien brengen en Mieke meldt hetzelfde aantal vroeg in de ochtend. Het zonnetje schijnt, maar mijn zicht is enigszins troebel. Wat wil je ook wanneer je zowat de hele Nederlandstalige muziekhistorie hebt mee staan te brallen met de jongelui.
De valken zijn me gunstig gezind, want vliegbewegingen zijn er genoeg. Ook worden diverse lokaties op de toren benut om even uit te rusten. Hoogtepunt is ongetwijfeld de vlucht van vermoedelijk S2 die vanaf de toren richting Bakel is gevlogen en opeens als een raket boven onze hoofden richting De Mortel raast. Jemig wat een snelheid! Ronald zag haar als eerste aankomen en de enige actie die ik kan ondernemen is het allemaal met het blote oog proberen te volgen. Met deze snelheid is een greep naar mijn camera zinloos. Op het veldje is iedereen onder de indruk van de vaart die de valk maakt.
Wat later zien we beide valken in de lucht en dan ineens: een derde valk! Even kijk ik wat vragend naar Piet. We zien het toch wel goed? Maar als ook Piet vol overtuiging tot drie slechtvalken komt denk ik terug aan afgelopen vrijdag. Had ik toen dus toch gelijk met mijn derde valk?
Een valk blijft wat op afstand en de andere twee.... "Wat is dat dan? Zijn ze tikkertje aan het doen?" Ronald wijst naar de lucht. Met mijn verrekijker krijg ik de twee spelende valken in beeld. S2 met een juveniel? Het is pertinent GEEN aanvalsgedrag. De twee valken spelen! Het is het schouwspel waarvan ik vorig jaar zo genoten heb. "Dit moet een juveniel van vorig jaar zijn", beslis ik maar. Ik grijp naar mijn camera, draai het knopje op filmen, zoom in en speur in de richting waar ik de valken zojuist nog door de kijker zag. Niks te zien. Ronald heeft de twee nog steeds in beeld en probeert de wolk te omschrijven waar de twee zich nu bevinden. Ik zie een vliegtuig met een condensstreep naderen en vraag aan Ronald of ze daar ergens in de buurt zijn.
Dan maakt Ronald de klassieke fout: hij kijkt op om het vliegtuig te zoeken. Weg valken! Hij ziet ze nu ook niet meer.
Minuten verstrijken. Weer zien we bij de toren een vogel opdoemen."S2", hoor ik roepen, maar daar geloof ik niets van. Mijn kijker stelt me in het gelijk het is een buizerd of mogelijk een havik. Geen slechtvalk. Weer een vragende blik richting Piet. "Nee, geen slechtvalk, maar het kan verder vanalles zijn!" "Ronde vleugels", meen ik te roepen, maar er wordt alom gelachen. (Er zijn ondertussen meer mensen op het veldje aangekomen). Wanneer ik van alle kanten te horen krijg dat ik 'zonder vleugels' geroepen heb, moet ik me maar neerleggen bij de onbedoelde reden tot hilariteit.
Het is zowat 15:30u wanneer we opeens uit westelijke richting een valk zien aankomen. "Hee, met prooi", we roepen het met meer mensen gelijktijdig. "Een kleintje", meent Ronald. Mijn camera is ditmaal paraat en de laatste metertjes gaan op film. "Dat valt nogal mee", meent Piet. De valk dondert zowat op de buicam met zijn prooi. Het zou heel goed kunnen dat dit zo pal bij de buicam is, dat de mensen voor de PC er niets van zien. Even later zien we ook de tweede valk in de lucht, deze ploft neer op de betonnen rand aan de 'verkeerde' kant van de buicam. "Komt ie de gevangen duif opeisen?"
Ik moet weg. Wanneer ik voor de derde keer wil zeggen dat ik nu toch echt weg moet, gaat mijn telefoon. "Weet je nog dat je....", zegt mijn vrouw. "Yep, ik ga zo!" Ik groet de mensen op het veldje en stap in mijn auto. Het was weer eens mooi!
