za 3 mei 2008, 11:30u - 14:15u
Kan niet kiezen
Om 11:30u zet ik mijn auto in de berm bij het spottersveldje. Tot mijn verbazing ben ik met dit prachtige weer helemaal moederziel alleen. Op de toren zie ik geen valken. Mijn verrekijker heeft nog steeds condens in de rechterlens dus handig kijken is dat niet. Ik besluit maar naar de overkant van de Snelle Loop te wandelen. Daar zit de familie nijlgans nog steeds compleet bij elkaar en in de poel klinkt het gekwaak van de groene kikkers.
Op de toren is ook vanaf deze kant niks te zien, dus wandel ik door naar de achterkant. In de verte zie ik drie hoopjes hooglanderkalfjes in het gras zitten. Dan hoor ik een hoop geschreeuw in de lucht en uiteraard versnel ik mijn pas. In de verte zie ik een buizerd die belaagd wordt door een andere vogel maar het is zo ver weg dat ik met het blote oog niet kan zeggen wat voor soort de belager is. Ik neem snel mijn camera ter hand en kan nog net een plaatje schieten voordat de twee achter de bomen verdwijnen. Ik twijfel of ik het raakmoment geschoten heb. Aan de andere kant van het bosje tussen de gespleten loop zie ik ze weer even in de lucht. Dan ben ik ze kwijt. Pas dan valt me ineens op dat de hooglanders onder de bomen liggen te herkauwen. Ik besluit terug te gaan naar het spotterveldje.
In de verte herken ik de gestalte van Hans Verbaarschot die naast iemand anders op het bengske zit. We buurten wat en dan ineens zie ik een valk met prooi naderen. 3 Minuten over twaalf, wijst mijn klokje. Snel schiet ik wat plaatjes. Verbaarschot vertelt over alle vogelpracht in zijn tuin. "Ken je de bonte vliegenvanger?", vraagt hij me. "Niet dat ik weet", antwoord ik. "Kom maar eens mee kijken", zegt Verbaarschot en ik loop met hem mee. Nauwelijks twee meter van zijn terras vandaan hangt een nestkastje. Nummer 4 staat er op gekalkt. "Daar heust ie", wijst Hans. (heust = huist, woont) Ik hoef niet lang te wachten of het vrouwtje meldt zich, maar het is zo rap het nestkastje binnen dat ik een keurige foto van een nestkastje heb, maar zonder vogel. Even later krijg ik een herkansing. "En daor hedde ut menneke", wijst Verbaarschot me aan. "Raar, dit vogeltje gaat op een andere nestkast zitten", zie ik. Bij nestkastje 16 zit de gekraagde roodstaart, zo wordt me verteld, maar waar is nestkastje 16 in deze keur van genummerde nestkasten? Wanneer ik het vogeltje zie zitten is het te laat. Floep, weg is het. Er komt meer bezoek en ik neem snel afscheid, Hans Verbaarschot bedankend voor zijn gastvrijheid.
Ik hoef niet lang te wachten want regelmatig laat een, soms allebei de valken zich zien. Dan weer zittend op de antenne dan weer eens op het rooster. Opeens is (naar mijn mening) S2 verdwenen. Ik zie haar nog net boven het bos rechts naast me vertrekken. Even later komt ze terug: prooi! Een vette prooi bungelt aan haar pootjes. Mijn camera staat op filmen en pakt mooi de laatste meters mee. Ik verwacht een landing bij de antenne, maar ze vliegt door. Nog een rondje en ze landt op de rand van de bovenste ring. Even later zie ik wat veertjes omlaag dwarrelen. "Is het S2?", vraag ik me af. Dan ineens blijkt de andere valk op de antenne te zitten. "Wie is nou groter?"
Op het veldje wordt het drukker. Irene (zusje van Ava) en Gerard haar man, Gerrit112 en Mieke betreden het veldje. "Of ze me gezien hebben op Koninginnedag in het centrum van Gemert?" (Een foto van hun ruggen, gemaakt nadat ze keurig om me heen liepen staat op LokaalDotCom). Ik vertel dat de prooi aan de rechterkant ligt en zeg erbij dat ik verwacht dat die nu wel opgebracht gaat worden. Ik heb dit amper gezegd of ineens vertrekken beide valken met vaart richting Bakel. Dat is ongunstig want de zon slokt ze onmiddellijk op. Traanogen zijn de straf voor het toch willen volgen.
Ik kijk op mijn klokkie en zie dat het tijd wordt voor een broodje en om een belofte na te komen. Er moeten plantjes gezet worden in de tuin. Dus vertrek ik.
Wanneer ik de foto's bekijk en een eerste selectie maak, kan ik niet kiezen. De nijlganzen zijn de dupe. Die heb ik al zat op de foto staan. Een vink kan er ook wel af. En die tweede met die kikker er op en dan..... niks meer. Ze zijn te leuk. Later het filmpje nog...
