wo 16 maart 2011, namiddag
Keep on coming
Vanmorgen begon ik vroeg met mijn werk. Er was geen plan om eerder klaar te zijn met mijn werk, maar als je dan toch vroeg klaar bent...
Sinds het eerste ei afgelopen maandagnacht gelegd is, is er toch een bepaalde rust in me gekomen. Niet dat ik ergens over in zat, maar het geeft zo'n gevoel dat het weer echt begonnen is: het seizoen 2011. En omdat ik niet eerder in de gelegenheid was om onderaan de toren een zwangerschapsbezoekje af te leggen, is het buitenkansje van vandaag zeer welkom.
Op het veldje weer bekende en onbekende gezichten. Wanneer ik een knots van een camera gericht zie op het ondertussen meest gefotografeerde boompje van De Mortel, aarzel ik even om het veldje te betreden. In de veronderstelling dat al wat er kan zitten er over vijf minuten ook wel weer zal zitten, loop ik toch door. Dan hoor ik van Piet ut Lieshout dat er een vogeltje zit "dat ik ook nog wel niet zal hebben". Ik kijk hem vragend aan en hoor dan van de keep die al een paar keer is komen fourageren. Oeps, daar heb ik wel belangstelling voor. Ik hoop dat dit mooie vogeltje zich snel weer zal laten zien.
Op mijn vraag waar de valken zijn, krijg ik als antwoord dat de heren er amper op gelet hebben. Vermoedelijk zitten ze uit beeld, mogelijk eentje in het nest en mogelijk de ander ergens aan de achterkant. Opeens merk ik aan Piet dat er iets aan staat te komen. De spotter-bij-uitstek wijst op het boompje. Hij zit al ergens in het boompje. Een paar tellen later blijkt Piet zijn gelijk: een mooi getekende keep doet zich tegoed aan wat zaadkorrels op het gemodificeerde plankje. Hebbes!
Toch gaat mijn blik met regelmaat naar de toren. Terecht zo blijkt, want opeens zie ik Pa aankomen met vermoedelijk een klein prooitje. Zonder goed te zien wat ik op de foto heb, knip ik. Pa landt op het rooster, lijkt het prooitje te droppen en gaat dan weer. Het toeval wil dat ik zonder het te weten precies het juiste moment op de foto heb.
Terwijl de man met de schitterende camera tevergeefs wacht op het geelgorsje komt de keep weer terug. Ook een mooie vink doet zich tegoed aan de niet geheel door de natuur aangelegde zaadjesverzameling. De nieuwkomer pakt zijn spullen in, wanneer ik aangeef dat de geelgors zojuist door een voorbijrazende auto weggevlogen is. Maar er komt een herkansing. Het geelgorsje wipt opnieuw naar de bodem van de met zaadrestjes bedekte bodem van het slootje. Dat is net buiten beeld. Weer een auto, weg is het weer. Alledrie de heren besluiten nu op te stappen. Het is opnieuw een koud windje dat een langdurig verblijf onaantrekkelijk maakt. Ik wacht nog even, maar besluit dan ook maar naar de soep te gaan.
Fotootjes...
