za 19 maart 2011, middag
Kunst van het weglaten en het spook
Vannacht zag ik op de buitencam een vreemd beeld. Mijn fantasie sloeg op hol: een witte vlek zag er spookachtig uit, zeker ook door de manier van bewegen. Snel nam ik wat campics en vond dat de vlek wel op een spookje in valkenvorm leek. Ik moest denken aan de geest van Ma die kwam spoken bij het nest van S2. De verklaring in wat meer nuchtere vorm is dat het regende en een druppel vaagde door de wind uit. Het schijnsel van de koplampen van een auto spiegelde precies in de vlek waardoor het een spookachtige vorm werd.
Maar het gaat nu even over het nu en het realisme. De valken lijken al erg broeds en er worden al vragen gesteld of het ditmaal bij twee eieren zal blijven. Met een heerlijk zonnige achtergrond besluit ik poolshoogte te gaan nemen.
De show wordt gestolen door buizerds en het gevogelte op het voederplankje. Samen met Piet uit Lieshout is dat altijd weer een leerzame aangelegenheid. Mensen uit Amsterdam die toevallig in de buurt zijn komen kijken wanneer even daarvoor Pa besluit om een ommetje te gaan maken. Geduld is een schone zaak, maar dat blijken deze, en ook een ander stel spotters niet voldoende te hebben. Beide stellen vertrekken na een half uurtje alweer. En dan komt Pa terug. Even een wisseling van de wacht. S2 gaat op de hoge antenne zitten en... Pa komt zijn natuurlijke behoefte na. De wip heb ik weer keurig in beeld. De plaatjes zijn weer optimaal naar het vermogen van mijn camera. En dan de kunst van het weglaten. Ik moet moeite doen om te beslissen wat ik niet zal gaan plaatsen. Ze zijn allemaal wel mooi, maar dat zijn er teveel.
Fotootjes...
