za 15 maart 2008, ochtend en middag
Het tweede ei
Hoe kun je een verhaal schrijven wanneer het geen fractie kan brengen van wat de foto's en filmpjes kunnen. Daar kun je heel kort over zijn: dat gaat niet.
Vanochtend weet ik dat er een tweede bezoek IN de toren aan zit te komen. Het eerste ei is gelegd en mogelijk is het tweede aanstaande of zelfs al gelegd. Al het technisch vermogen van de slechtvalkenfans is gemobiliseerd om te proberen alvast iets aan beelden te kunnen aanbieden. Daarover later buiten deze website meer. Daar hebben we de informatieforums voor.
Op het veldje zit Gerrit (E) met zijn scoop voor zich naar de toren te kijken. Gerrit heeft 3 velletjes met aantekeningen klaar. Nauwgezet staat alles genoteerd! Met mijn hoofd ben ik in de toren bezig. Zou er al een tweede ei zijn? Ik zie vanalles gebeuren, maar mijn hersenen registreren nauwelijks iets. S2 zit vermoedelijk in de nestkast en Pa is ergens aan de achterkant. Dan een raar geluid uit de nestkast. Het is roepen, maar anders dan normaal. Het geroep houdt aan en dus snel ik naar de weg om te proberen iets te zien in de kast. Niets!
Dan maar weer terug. Opeens is Pa in de buurt en gaat naar het rooster. Had hij prooi? Volgens Gerrit wel. Daarna gebeurt er nog wel wat, maar registratie is ver te zoeken. Een derde valk komt opeens opdagen. Het is PA die hem meteen uitgeleide doet. Geen aanval, maar gewoon iets van "opgehoepeld hier". Het zijn allebei slechtvalken die in de lucht zijn en ze zijn allebei even groot. Dit keer dus geen sperwer. (Ik heb een kleine studie gemaakt omze uit elkaar te kunnen houden). Wat later zweeft er opnieuw een roofvogel in de buurt van de toren. Zijn vliegbeweging is anders dan die van een buizerd, maar ook niet hetzelfde als de slechtvalken. De vogel komt wat dichterbij en ik besluit hem in de kijker te nemen: "ha, een sperwer". De iets meer gebogen vleugels en de langere staart zijn mijn herkenningspunten. Gerrit monteert mijn oude cameraatje even voor zijn scoop. Klikkerdeklik, klikkerdeklik.
Iets later arriveert Roosje. Met de prooi die Gerrit eerder die morgen al had zien eten en de prooi die we later samen hebben gezien is het wel duidelijk: veel actie valt er niet te verwachten. Roosje laat zich er niet door storen. Zeker als even later Anita en nog wat later ook Jonne en Jelle aankomen is dat al garant voor tenminste een gezellige middag.
Dan komt ook Lambert aan en alle blikken gaan naar ons beiden. "Gaan jullie...???", vraagt Jonne heel voorzichtig. Onze reactie is veelzeggend. "Mag ik mee?", vraagt Roosje. Dat is een moeilijke vraag. Daar hebben wij niets op in te brengen. We gaan een technisch snufje uithalen en al te veel drukte zal daar niet bij gewenst zijn. Als we even later horen dat het mag, snelt een dolgelukkige Roosje naar de toren.
Daarboven staat de monitor uit. Even stelt Peter wat in en jawel: er is beeld. Het is Pa die ligt op het bekende kuiltje ietsje in het midden van de kast. Het is een prachtig gezicht, maar zou ie niet even op willen staan? Ondertussen wordt er wat geexperimenteerd en vallen de beelden even weg. Wanneer ze weer aangaan is Pa verdwenen en blikken we op "twee eieren", wie het als eerste roept is me onbekend. Maar de vreugde is op ieders gezicht af te lezen. Roosje staat te genieten en dan komt er een plagerige gedachte bij me op: "Hee, drie eitjes!", roep ik. Roosje zet grote ogen op en speurt de nestkast af. Dan kijkt ze in mijn lachende gezicht. "Gefopt!" Nog wat wordt er ingesteld en de knop gaat even op de buitencam: "S2 op het rooster, ze gaat naar binnen". Snel gaat de switch om en kunnen we weer binnen kijken. S2 waggelt wat door het nesthok en gaat op een eitje liggen. "Hee, er ligt er nog een", zegt Dorine. Even later werkt ze ook dat eitje onder haar warme verendekentje.
Lambert belt Froona op om haar de primeur van het tweede ei mede te delen. Ergens in Friesland weerklinkt een hoera. Het experiment is geslaagd. Dus gaan we weer naar onderen. Op het spottersveldje zitten nog drie sportieve dames, ze moeten het ook snel weten. Ik versnel mijn pas en steek twee vingers omhoog! De boodschap is duidelijk! Vlug laat ik de eerste foto's op mijn display zien. Da's ook een primeur, want de rest van Nederland zal nog even moeten wahten...
