vr 14 maart 2008, 13:45u tot 16:45u
Falcon Crest
Vanmiddag is het gewoon weer eens tijd om naar de toren te gaan. Mooi open weer, matig windje, lekker een beetje relaxen en hopen op wat spektakel in de lucht.
Bij aankomst zit Dorine met Walter te buurten op het bengske. De hond van Walter drinkt nog maar eens van zijn waterbakje. Op de toren is het rustig. Pa is er nogal eens op uitgestuurd en is ook nu weer op pad. S2 zit mogelijk in het nesthok, we kunnen haar niet zien zitten. Ik heb mijn eigen kastinkijkplaats gevonden, een aantal meters terug in de berm van de Hemelsbleekweg. Helaas kan ik geen silhouetje ontdekken. Dus maar weer terug 'op d'n buurt'. Even later stopt ook de auto van Gerrit112 langs de weg en nog even later herkennen we ook de auto van Piet uit Lieshout.
Gerrit112 heeft een nieuwe investering gedaan: een nog betere scoop wordt op het veldje uitgestald. Ook Piet zet zijn driepoot op. Laat het spektakel nu maar beginnen. Ik ben in uitstekend gezelschap, dus zal een sperwer me niet van de wijs kunnen brengen. Mijn eerste waarneming is het vinden van de grote bonte specht: "op het gehoor afgaan en dan kijken waar hij zit", is de wijze les die ik van Piet geleerd heb, ik heb hem meteen in het vizier. Ik ben er best wat trots op dat me dit truukje zo goed afgaat. Knip!
Wanneer Pa al een hele poos voor een jachtvlucht is verdwenen, worden we een beetje ongeduldig. Zeker als S2 er ook nog eens vandoor gaat. Maar na verloop van tijd neemt de verwennerij toe. Er is behoorlijk wat actie en door het mooie licht weet mijn camera aardige plaatjes te maken. Ingezette landingen waarbij de valken 'vreemde' houdingen aannemen zijn vandaag mijn favoriet. Een hoogtepunt (en dat mag letterlijk genomen worden) is de aankomst van Pa die koers zet naar S2 die weer eens veelbetekenend voor de buitencam zit te poseren. En jawel, een wippertje, lekker op het juiste moment klikt mijn toestel. "Hebbes", is mijn droge commentaar.
Een echt verhaal kan ik er vandaag niet van maken. Er waren diverse vluchten, aankomsten, roosterlandingen, nestkastbezoekjes, antennelandingen en betonnenrandposes te bewonderen en een aantal heb ik mooi vast weten te leggen. Soms wil ik dat mijn camera nog meer kan inzoomen, want het aantal superscoops neemt alsmaar toe en wat je daar door ziet is gewoon uniek. (Niet zeuren Kuiko, je hebt een prima toestel). Buizerds en een havik vliegen hun baantjes en op een gegeven moment wordt er gewezen op een slechtvalk in de lucht. Tot mijn stomme verbazing, want met zoveel kenners om me heen kan ik me niet voorstellen dat ze het allemaal mis hebben, maar ik zie een buizerd en een paar seconden later zelfs twee. Ik ben toch niet gek? "Je kijkt verkeerd", wordt er naar me geroepen. De anderen kijken een stukje verder naar rechts. Wanneer ik hun aanwijzingen probeer te volgen is de slechtvalk verdwenen. - En de buizerds daarna ook -.
Ongeveer in de volgorde dat iedereen aankwam, vertrekt iedereen ook weer. Behalve die ene freak, die kan er maar geen genoeg van krijgen. En uiteindelijk sta ik bijna alleen. Maar dan is er altijd de reddende Mieke, die nog even komt melden dat de ooievaars weer zijn gespot. Wanneer ik wil vertrekken komen een paar wandelaars onze richting op. Hans Verbaarschot heeft nog een tellingsresultaat voor me: 1243 kikkers, padden en salamanders zijn ondertussen veilig over de weg gezet. Hans ziet ze liever ten prooi vallen aan de reigers dan platgereden op de weg. Gelijk heeft ie. "Het moet nog beginnen", vervolgt de eigenaar van het vogelparadijs, "het worden er wel 5000. Iedereen verklaart me voor gek, maar je moet maar eens opletten!"
