ma 3 maart 2008, 15:45u tot 19:00u ongeveer
Cambeelden
Het is bijna niet onder woorden te brengen. Ik ben net als zoveel anderen zo benieuwd wat er zich in die nestkast daarboven afspeelt. Maar net als iedereen moet ik geduld hebben. Gaat het lukken? Gaan de cams aan? Het is een prangende vraag waarop nog steeds geen uitsluitsel gegeven kan worden. Dan een telefoontje: "Met Lambert. Ton ik heb Peter gesproken. Hij is net zo benieuwd hoe het er daarboven voorstaat als wij. Hij gaat maandag om 17:30u kijken op de monitor. Heb je dan iets te doen?". "Heb ik dan iets te doen? Al komt de koningin op bezoek, ze wacht maar even!"
De hele dag kriebelt het. Een bespreking, ben ik er met mijn gedachten bij? Vanmiddag nog wat werk te verzetten, maar dat wil niet lukken. Vervelend, want er zit een deadline aan. Pech! Dan maar wat vroeger naar de toren? Is dat een voorstel? Zoefffff...
Veel moeite om de eerste valk te vinden heb ik niet. Meteen bij aankomst zie ik er een op het rooster zitten. Ik meen S2 te herkennen, maar oh wat twijfel ik. Het is toch Pa die daar steeds zit? Ik probeer uit allerlei posities een fotootje te maken. Dichtbij de toren, wat verder weg. Geen zekerheid. Terwijl ik naar de achterkant wandel om op zoek te gaan naar de andere valk, hoor ik een begroetingskreet. Door de bomen zie ik niets. Terug? Ja, snel!
In eerste instantie zie ik nummer twee niet. Dan de normale stekjes maar eens afspeuren. "Verhip, op de lamp!" Het lijkt me dat dit Pa is, maar eigenlijk kan ik dat niet goed geloven. "Dat is ie toch?", twijfel ik nog steeds. Een donkere wolk drijft over. Zou het snel donker worden? Hee, het hagelt. Verdorie!
Het klokje tikt maar door. Kwart over vijf. Het zal toch wel doorgaan? Om mijn ongeduld te verdrijven neem ik een positie in dat ik eventuele reetjes vanaf diverse richtingen kan zien. Ze komen niet! De tijd tikt verder. Half zes. Een auto komt de Hemelsbleekweg opgereden: Lambert! Een volgende auto komt eraan. "Daar komt Peter aan", legt Lambert uit. Het gaat gebeuren! "Heb ik hoogtevrees", vraag ik me af. "Volgens mij niet en anders ga ik toch", beslis ik resoluut.
Even later staan we in de lift. Enkele seconden later opent de liftdeur. Een paar trappies op. Adrenaline! De deur gaat open. Daar staat de apparatuur! "Yesssss!"
De monitor gaat aan. Even het juiste kanaal zoeken. "Pats, de nestkast, live!" In de nestkast liggen steentjes, veel steentjes. Geen eitjes? Nope! Zou het lukken om een foto te maken? Foto? Filmen! Balken racen over het beeld. Ai, dat is waar ook, da's normaal bij het filmen of foto's maken van een beeldscherm. Wat is het 50 hertz? Lukt het toch? Jaaaaaa, het lukt! De balken neem ik voor lief. We fluisteren, of het nodig is weet ik niet. S2 zit op het rooster. Zij moet het wel zijn! Peter schakelt om: buitencam! Ze zit er nog! Terugschakelen. "S2 komt binnen!" Mijn stem slaat haast over, wat is dit geweldig. In een moeilijke houding zit ik half gehurkt te filmen. Dit is niet lang vol te houden. Ik plof op mijn achterste. De filmbeelden hobbelen even. Dit is beter. Lambert en Peter maken ook opnames. Film? Foto? Ik weet het niet. Ik zie maar een ding: de monitor!
Nadat de eerste sensatie-gevoelens een beetje onder controle komen, kijk ik eens rond. Overal liggen dode vliegen. Honderden? Nee, duizenden! De raampjes zijn vies. Jammer, een blik naar buiten wordt er door vertroebeld. Maakt niet uit, monitor! Daar is het te doen. Wat is dat? S2 komt binnen, in de nestkast, schitterend. Filmen, filmen, genieten, prachtig, tjeezus. En dat geluid! Ik ben de gelukkigste mens ter wereld. Genieten!
Dan horen we een duidelijk tweede geluid. Wat klinkt dat dichtbij? "Pa op het rooster, met een prooitje!" Wie het ziet weet ik niet eens meer, maar ongemerkt probeer ik naast de monitor te kijken om Pa helemaal te zien. Peter switcht, buicam! Hela, S2 is ook buiten. Ze trekken samen wat aan de prooi. Dan vertrekt er een: Pa? Ik geloof het wel. Door de raampjes proberen we hem te volgen. Het gaat razendsnel. Op goed geluk probeer ik wat te filmen. Of het lukt? Geen idee.
We zijn al een hele poos binnen. Tijd om te gaan. Wat jammer! Even een voorzichtige blik in de andere kamers ter hoogte van de lampen. Stilletjes, haast sluipend, komen we binnen. Geen valk op de lampen. Dan maar terug naar onder. Even later staan we weer buiten. Ik loop snel een stukje verder. Zit S2 er nog? Hebben we niets verstoord? Ze zit er nog, met de veren wapperend in de wind. We hebben niks verstoord. Hela, daar vliegt Pa. Ik krijg geen fatsoenlijke foto meer gemaakt. Tril ik? Nee, toch niet, maar hem vangen lukt me niet. Dan zet Pa aan voor de landing: de lamp. Alles is weer zoals het was. Home!
