wo 5 maart 2008, 15:15u tot 16:30u
Een sprookje via de mail
Eigenlijk laten de bezigheden niet toe om weer eens in de bekende richting te gaan. Nu kun je in een paar uurtjes tijd best wel wat werk verzetten. Zo ook vandaag. Dan komt er een emailberichtje binnen, in de bijlage een document getiteld: 'Het sprookje van de falco peregrinus'. Wat is dat nu allemaal?
Ik lees het verhaal dat ik zo enorm goed ken. Het gaat over het slechtvalkenseizoen 2007 in De Mortel. Het is leuk geschreven. Onmiddellijk welt een verlangen weer op. Hoe zou het zijn op de toren? Dan een een tweede vraag: 'hoe kom ik daar?' Mijn vrouw heeft de auto mee, mijn dochter haar scooter, de brommer van mijn zoon staat stuk in de schuur. En mijn fiets? Tsja, mijn fiets! Het ding staat te verstoffen in de schuur. Ik ga liever te voet dan met dat ding. Maar de afstand tot de toren is te voet toch wel erg ver. Zal ik dan maar?
Even later trapt Kuiko zich op weg naar De Mortel. Een schel geluidje van metaal op metaal tringelt bij elke trap. Vreselijk. Is het mijn fietsbel? Dan pas zie ik dat mijn bel weg is. Zeer waarschijnlijk is deze verhuisd naar de fiets van zoonlief. Nou ja met dit irritante geluidje heb ik geen bel nodig. En vrolijk trap ik verder. Het is lekker weer, weinig last van de wind. Het is dus allemaal nog niet zo erg.
In de verte rijst een toren hoog op uit het landschap. De weg lijkt zich van de toren weg te buigen. In De Mortel besluit ik rechtsaf te slaan zodat ik een eindje verder linsaf het onverharde deel van de Hemelsbleekweg op kan. Vlakbij de toren zie ik een slechtvalk rondjes draaien. "Die landt ergens aan de achterkant", weet ik dan al. Ik fiets door tot aan het spotterveldje. Zonder verrekijker is het lastig om iets op het rooster te kunnen waarnemen, maar toch meen ik met het blote oog een bekende vorm te herkennen. Met de digi zoom ik maximaal in. Het tegenlicht van de zon maakt de nestkast haast zwart. Dan draai ik het knopje op een stand met vette overbelichting. De foto hoeft niet mooi te zijn, ik wil weten of ik gelijk heb. En dat bewijs heb ik wanneer ik even later de foto op het display inzoom. Dit zou S2 wel eens kunnen zijn en dat sluit naadloos aan bij de eerste gedachte die ik had bij de vliegende valk die naar de achterkant ging. Dat leek mij Pa te zijn.
Na een poosje stopt er een auto met Belgisch kenteken. Roosje? Awel! Roosje was in de buurt (nou ja, ook de smoes van Roosje was goed) en moest toch ook even de gang naar De Mortel maken. Na een poosje zien we een valk in de buurt van de toren vliegen. In plaats van een landing te maken verdwijnt de vogel richting Beek en Donk. Terwijl we wat buurten blijkt S2(?) verdwenen. Vermoedelijk is ze in het nesthok gegaan. Na een poosje stopt er een volgende auto in de buurt van de plek die ik ooit doopte tot "Harry's droge slootplek". Geo-cachers?
Een jong gezin met twee kinderen kijkt wat rond. Ik herken dit van vele andere geo-cachers die mij op het veldje zagen zitten. Meestal denken zij dat ik ook op zoek ben naar het 'schatje' en wachten dan wat aarzelend af. Het gezinnetje komt naar het spottersveldje gewandeld. Aan de papieren die de vrouw in de hand heeft zie ik wel dat ik er niet ver naast zit. Ik loop naar ze toe en vertel hen dat hun auto nog niet zo verkeerd staat. Ik vertel wat over de valken en reik hen een soort visitekaartje toe. Daarop staat een verwijzing naar site en forum. "Kijk daar maar eens op en via 'links' kun je nog veel meer websites en forums vinden die gaan over deze slechtvalken", leg ik uit. Even later zie ik dat het schatje gevonden is. Roosje vertrekt weer richting Belgie en ik besluit naar de achterkant te wandelen, waar ik in de verte Ad van Lith zie, de man die zo'n prachtige foto's heeft gemaakt van het ijsvogeltje. Op de achterkant en ook aan de noordkant is geen valk te bekennen.
Dan maar weer terug. In dit fraaie zonlicht ziet de wereld er fantastisch uit. Ik neem wat kiekjes terwijl ik terugloop naar het spottersveldje. Dan ineens weer het begroetingsgeluid. Ik sta pal onder de toren dus is het blikveld erg klein. In versnelde pas loop ik terug naar het veldje. Met de digi scan ik de toren af: BINGO! In de 'dode hoek' bij de webcam zit een valk. Knip, hebbes!
Ik stap weer op mijn fiets en vertrek huiswaarts. Bij het parkeerplaatsje waar Lambert ooit zijn scoop richtte om in de nestkast te kijken stop ik even. De zon priemt recht in mijn gezicht. Helaas, dit hoef ik niet te proberen. Naar huis dus maar!
Een paar foto's. Geen fimpje!
