Ik noem ze gaperds vanaf het moment dat ze het grootste gedeelte van de dag naar buiten kijken, met hun vliegoefeningen ook de laatste restjes donsveertjes los schudden en dus bijna klaar zijn om naar het onbekende buiten te gaan.
Gisteren is de eerste al voorzichtig op het rooster geweest en die sensatie zal hem drijven om het nog eens te proberen. Ik hoop daar bij te zijn en wanneer de mist is opgetrokken grijp ik de camera en ga op pad.
Op het veldje is het druk. Els en de gisteren jarige Sjef vieren een jubileumpje. Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat zij voor de eerste keer zijn komen Mortelen. Sindsdien zijn daar vele herhalingen op gevolgd.
Ook Johan is er en Gerrit en wat later ook Piet en nog wat later ook een kennisje van Gerrit en Piet van andere spotterscontreien.
Gerrit heeft de camera gekocht waar ik van twijfel of het deze (Nikon P1000) of de andere (Nikon 950) voor mij gaat worden als verlaat verjaardagskado van een vanwege corona niet gevierde mijlpaal.
Ik denk dat de 950 beter bij mij past als uit-de-hand-fotograaf. Gerrit is een Canon met reuzetoeter gewend en kan al beter met een zwaargewicht omgaan. Bijna een pond verschil is toch heel wat.
De valkjes die ik van nu af aan als Juvies (of juveniel) ga betitelen gapen naar buiten, de ene bijna continu, de ander zien we af en toe naar de achtergrond verdwijnen. De ouders laten zich aanvankelijk niet zien totdat ik per ongeluk met mijn kijker naar een beweging links naast de toren kijk. Verhip het is een valk die van de toren komt en vaart maakt. En dan is daar die tuimeling: de vleugels worden ingeklapt en de vorm van de valk verandert in een pijl. Pijlsnel gaat het nu naar beneden. Ik probeer de anderen te duiden waar het is, maar ik blijf wijselijk de valk in beeld houden. Dan zie ik de boomtoppen van het bos voor ons. Weg is de valk. Ik blijf nog een tijdje kijken of ik de valk ergens met prooi zie opdoemen. Dat is niet zo en dat zou kunnen betekenen dat de poging mislukt is, maar ook dat de prooi wel gevangen is en nu op de grond wordt "voorgeplukt".
Ik zie hoe een groene specjht "oversteekt" van rechts naar links en van links naar rechts afgewisseld wordt door een geelgors. Gerrit geeft aan dat ik gelijk heb. Ik heb nog altijd veel moeite om laagvliegend klein spul te herkennen maar ook ik ben niet te oud om te leren. Ik ben blij dat ik het goed heb.
Bij een van de IVN nestkastjes huist nog steeds de bonte vliegenvanger en ook die mag op de foto.
Een grote slechtvalk (V) draait wat rondjes hoog boven ons, maar mijn camera wil haar maar niet in het vizier krijgen voor een goede zoom. Een andere camera moet er komen!
Dan is het hoog tijd om de vrijdagse eikes te gaan bakken. Op de weg neem ik nog een buurtbewoonster in beeld en dan is het klaar voor vandaag.
