Het zal vandaag nog tot een uur of twaalf camkijken zijn en daarna is het schluss voor dit seizoen. Gebruikelijk neemt de chat afscheid van elkaar en voor mij kan dat niet beter dan met een bezoekje aan de toren en zijn omgeving.
Het is heet dus gaat er een koud flesje water mee. Wat me zelden overkomt is dat het mobieltje thuis blijft. Ik ben bij de parkeerplaats van de Jumbo wanneer ik het ontdek en via de parkeerplaats rij ik terug naar huis. De foon is zo gepakt en de tweede poging tot Mortelen is gestart.
Onderweg naar De Mortel staat een flinke rij. Nabij de plek waar de politie onlangs met zwaar geschut een loods is binnengeramd staan verkeerslichten. Een rijbaan is afgesloten, het schiet niet hard op. Wanneer ik even later door ben bedenk ik wat de terugroute zal gaan worden.
Bij de toren heb ik niet veel "concurrentie" van medespotters. De enige die mij welkom heet is de buizerd aan de overkant, die zich echter goed verstopt heeft. Op de toren? Geen valkje te zien. Ik heb al eerder ervaren dat bij heel warm weer door de valkjes de achterkant waar de schaduw nu is wordt gebruikt als zitplaats.
Ik ga dus maar meteen onderweg naar die achterkant.
Een vink boven me in een jonge eik aan de veldkant van de weg trekt mijn aandacht. En dan opeens hoor ik een geluid boven me, een gestalte vliegt pal boven me weg. Het is een juuf en de hoogte is niet meer dan 10 meter. Ik zie hem voor de bomen van me af vliegen. Gehaast en opgewonden schiet ik plaatjes in de hoop op een lucky shot. Wanneer ik opeens weer een valk boven me weg zie vliegen volg ik ook deze. Die gaat langs de bosrand aan de andere kant van de Loop op zoek naar de buizerd zo lijkt het. Ik raak hem kwijt en ga meteen op een derde geluid af. Weer pal boven me, ditmaal gaat het over het huis van de buren en daar raak ik ook deze laagvlieger kwijt.
Ik sta nog heel even strak van de adrenaline stil en kijk rond of ik nog ergens een van de valkjes kan vinden. Ik vermoed dat de eerste in een spar bij de buren zat toen ik stopte voor de vink. Ligt er ergens een gevallen prooi? Niet te zien. Verder dan maar volgens de voorgenomen route. In het bos is het heerlijk koel. Meer dan anders let ik op of er soms heel misschien een valkje in zit. En dan ontdek ik bij de laatste eik voor het paadje langs de Loop een groot nest van de eikenprocessierups. Ik schrik ervan want hoe vaak ben ik hier al pal naast gelopen. Nog voorzichtiger vervolg ik mijn pad. Ik bedenk dt ik nog één bijzondere belevenis mis> En aangezien het dak droog zal zijn bestaat er een kansje dat er valk aan het badderen is bij de zandhoop.
De begroeiing sinds vorig jaar is enorm veranderd en maakt dat er niet veel overzicht meer is. Ik moet dus door tot het laatste stukje voor de dam. De kans om ongezien te blijven is gering, maar ik reken het tot mijn enige kans. En dan vliegt de vogel met een schreeuw op: het is een reiger. Nog maar een blik op de toren: geen valk te zien. Ik loop door hoog gras en ik weet dat wat voorzichtigheid nu geboden is: lyme wacht op zijn kans.
Ik ga het bruggetje weer over en ga dan linksaf naar de achterkant van de toren. In de verte zie ik een wezen met veel wit en zwart. Zou het een ooievaar kunnen zijn. De vorm klopt wel ongeveer. Ik probeer een betere plek te vinden maar kijk dan ook hier tegen een haag van nieuwe begroeiing aan. "Not funny dit", mummel ik en loop even terug. Ondertussen is het poetsende beest met die activiteit klaar en herken ik de kop van de reiger ook zo wel. Helaas.
Aan de achterkant kijk ik tegen de zon in en zoek ik een plekje waar ik de toren een beetje kan bekijken. "Twee op de onderste ring". Terwijl ik mijn camera inzoom zie ik ze zitten, maar ik merk dat er iets niet klopt. Dit is de tweede ring. Vreemd, ik zag met de kijker toch dat het de eerste ring was? Zowel mijn camera als mijn kijker heeft gelijk. Ze zitten twee aan twee boven elkaar op beide ringen.
Ik zoek betere plekjes maar die zijn er niet echt. Ik krijg het erg warm en moet daar weg. Bij de eikenboom bij het betonblok gaat mijn telefoon. Er is een storing. De servicedeskmedewerker probeert zelf de juiste leverancier in te schakelen. Terug weer. Bij het zoeken naar de valken zag ik op een stammetje over het water een erg witte poepvlek. Vaak zijn die afkomstig van viseters. Hoe ideaal is dat balkje niet voor een ijsvogeltje. Een stap opzij en zoef weg vliegt er een vogeltje met veel blauw...
Onderweg gaat het rustig terug onder de eiken door totdat ik opeens geschreeuw hoor. Aktie. Maar wat moet ik nu? Hier zie ik niks, terug dan maar? Zonder water waar ik nu toch wel echt behoefte aan heb? Heel even, want helemaal terug naar het veldje kost veel te veel tijd.
De tweede ring is leeg, de eerste ring lijkt de rechtse valk wel met een prooitje bezig. Pff warm. Weg nu.
Nogmaals bekijk ik het nest van de eikenprocessierups, er zitten een paar grote gaten in. Terug naar het veldje, nee vooral terug naar mijn auto, daar ligt koud water.
Hoewel de auto deels in de zon staat ga ik er even in zitten om af te koelen. Nog een keer ga ik terug naar het veldje. Niks te zien, Weg dan maar.
Over het weggetje langs de toren kijk ik hoe hard ik er nog verantwoord over kan rijden, Verder dan 35 a 40 kom ik niet. Ik lach wanneer ik aan de 100 km denk: EGGGG NIE.
Een paar meter voor Daalhorst (waar ik Gemert binnen rij) ligt iets op de weg. Het is een duif. Lijkt erg veel op een duif zoals die valt bij een mislukte prooiovername. Snel kijk ik in een boompje bij de duif... nee, natuurlijk niet....
Ook vanaf hier... bedankt voor dit mooie en (gelukkig) saaie seizoen zonder veel hoogtepunten maar toch heel fraai in al zijn facetten.
