Nee het is niet dat ik iemand wil beledigen, maar er is een koe op het veldje gejaagd. Buurman Hans kom ik als eerste tegen vandaag. Zijn verhaal vormt een mooi startpunt voor een heftige dag bij De Mortel.
Wat is het geval: gisteren liep er een grote, mogelijk drachtige Aberdeen Angus buiten haar grenzen. Hoe zij dat geflikt heeft is nog niet duidelijk maar ze liep op straat en dat was niet de bedoeling. Met een andere buurman weet Hans de koe het veldje op te jagen. Dat is al beter dan op straat. Dan worden twee prikkeldraadpalen gelicht en plat gelegd, hier wordt de koe overheen gejaagd en de palen weer zo goed mogelijk overeind gezet.
Valk onderste ring links, valk rechts, valk in krul antenne.Valk links gaat naar recht bij zus zitten. Buiten het hek bij de toren ligt een dode duif, die waarschijnlijk te zwaar is geweest. Ik onthoud de plek.
We lopen een eindje op, maar ik besluit de Loop over te steken. Het paadje bevat bijna net zoveel water als de Loop een week geleden (ja, inderdaad ik chargeer een beetje).
In de Loop zwemmen wat visjes, ik kijk amper of het plaatje gelukt zal zijn en ga gauw verder. Op de toren zie ik nog een valk op de reling van, ik meen de derde ring te zitten. Het wordt allemaal onbelangrijk bij wat nog zal gaan komen.
Ik weet dat Henkie komt en ik heb wat voorzorgsmaatregelen in de auto gegooid voor het geval het toch gaat regenen. Behalve een matje om op de bank te leggen heb ik ook een parasol bij me en om die eventueel in de grond te wrikken neem ik ook een lange schroevendraaien en een vuisthamer mee. Die kan ik wel even gaan pakken om een poging te doen de paaltjes wat verder de grond in te heien.
Dat lukt niet helemaal en bovendien word ik in mijn voornemen gestoord door die "lastige valken op de toren" (ja, niet dus lastig)
Er wordt een spel ingezet met twee die tikkertje doemn, met drie die tikkertje doen. Even kan ik ze zelfs niet eens meer goed volgen want er lijken twee stelletjes van twee rond te racen en beide stellen een flinke afstand uit elkaar. Dat kan ik niet bijhouden. De hamer hang ik aan mijn riem en de camera komt ervoor in de plaats.
De hamer gaat terug de auto in en het vest gaat er achteraan. het begint al warm te worden. Ik hoop dat Henkie gauw komt want hij heeft al een paar leuke dingen gemist. En dan het gekrijs: er sjeest een jonge valk best hard maar nog wel wat klapperend in de richting van de weg van De Mortel naar Bakel. Er komt er een krijsend achteraan. Dat moet toch wel haast... het is in elk geval een jongedame.
En dan is daar de derde. Ik heb mijn kijker voor mijn ogen en durf die niet los te laten om mijn camera te grijpen, want wat daar aan komt is me wel duidelijk. Een ervaren ouder (V?) met postduifprooi. De twee jongen duiken er op af. En jaaaaaa, EXS(?) de vreselijke krijster, grijpt vooruit. Een hele pluk veren dwarelen... HEBBES. De klap van de overname van dit zware gewicht ("een postduif weeg 350 gram, een houtduif 500 gram, die pakken ze niet, die zijn te zwaar") zorgt dat de juveniele valk onder dit gewicht een eindje naar beneden zakt. Zich dan herpakt en tot bijna bij de onderste ring komt. Ik weet genoeg, dat gaat niet meer lukken. De valk draait nog een keer en zet opnieuw aan. Het lukt niet, ondertussen heb ik snel de kijker met mijn camera geruild en kan ik nog een paar plaatjes maken voordat de valk met het zware gewicht onder haar wegzakt achter de bomen naast de toren. "De prooi valt niet", juich ik in mezelf. Dan zie ik een fietser naderen, het zal toch niet? Ja het is Henkie die zoals zovelen "krek te laot is".
Ik leg Henkie snel uit wat er zich heeft voorgedaan. Ik vertel ook van de duif buiten de poort en wat we heel misschien nog mogen verwachten. We zullen de plek in de gaten houden.
Er zijn verplaatsingen, er zijn tikkertjes en ik zie dat Henk zich al opperbest vermaakt met wat er geboden wordt. Ik hoop voor hem en mezelf op nog een prooitje maar schat de kans nu niet zo heel hoog meer in. Ik zal het niet in het minst tot mijn eigen vreugde mis krijgen want de spelletjes houden aan. Telkens is het dan even stil en opeens duikt er weer ergens een valk op een onverwacht moment op en begint het tikkertje of achtervolgend vliegen weer opnieuw. Het is me opgevallen dat mijn favo-kleine "EXP" sneller is dan de dames.
En dan gebeurt er iets heel vreemds er wordt tikkertje gespeeld maar opeens duikt een ouder op bij een van de vliegers in de lucht en dat gaat opeens als een speer (pijlpuntvorm met ingeklapte vleugels) op die ene af, die er als een razende vandoor gaat. "Dit is iets speciaals hoor", roep ik tegen Henk. Een ouder valt zijn kinderen zo nooit aan. Dit was menens. Een indringer? Was het iets anders? Het ging enorm snel en lang hoeven we er niet bij stil te staan want de rest is nog steeds bezig met hun spel.
Meer mensen komen op het veldje: "of iemand van ons Kuiko is?" "Kuiko? Ken ik niet, of is dat die kerel die over die valken schrijft?" "Ja die" "Oja, dat ben ik". Daar ga ik weer eens voor de gevatheidsprijs. We lachen er mee.
En dan opnieuw geschreeuw van enthousiasme: een volgende prooi? JAAAA, uit dezelfde richting als vanmorgen komt een ouder met prooi. Minstens twee juvies stuiven er op af. Hop weer die dwarrelende vlokken er achteraan, hebbes. Een juuf heeft beet, maar wanneer die ook weer een stukje naar beneden zakt komt daar de tweede juuf, hebbes, "dubbele overname" roep ik enthousisat. Uit een ooghoek zie ik Henkie van vreugde sprongetjes maken. Weer te zwaar en weer worden de rondjes korter en lager totdat de prooi misschien wel in de tuin van het Ijzervosje (pal naast de toren) valt.
Dan gesputter op de weg, ik hoor het karretje van Piet aankomen en voorspel zijn komst. Lachend kondig ik aan wat ik ga zeggen en wat het antwoord zal zijn: "Ge bent krek te laot", "huh da zegde gai altijd", de anderen lachen al en weten dat ze mijn verhaal volmondig kunnen bevestigen. Hij komt het veldje op en ik zeg mijn versje op: "Ge bent krek te laot", "Huh da zegde gai altijd", De anderen lachen, en dan wordt de ander kennelijk kwaad "Ik heb hier veel mooiere dingen gezien dan gai, want gai bent hier nooit. ik ben hier minstens inne keer in de week, zommer en winter en jouw ziede nooit"
Ik word innerlijk woest, niet na zo'n jaar als het vorige met zo'n teksten aankomen zetten vriend. Ik slik het eerst nog in en vraag hem wat ie eigenlijk de laatste tijd mankeert. Hij is onuitstaanbaar aan het worden tegen bekenden en zelfs tegen wildvreemden. Dat wordt ontkent. Ik noem wat voorvallen en besluit weg te lopen voordat oude temperamenten bij me boven komen. Bijna van het veldje af stop ik, ik ga me niet door deze meneer weg laten jagen, ammenevernooitnie.
En dan komt Johan het veldje op. Met twee minimale zinspelingen weet Johan genoeg: "laat hem maar belangrijk zijn". Johan heeft gelijk.
Henkie gaat aan de wandel, lijkt me ook niks voor hem om midden in zoiets te geraken, ik vind het jammer voor hem, dit zat er een keertje aan te komen maar ik had dat liever een andere keer gehad.
En terwijl Henkie even later terugkeert van de andere kant van de Loop gaat er opeens weer wat gebeuren: "weer een prooi" En weer stuiven er juvies op af en weer is daar de overname in de lucht, ditmaal een enkele maar deze msilukt en de prooi valt omlaag. En dan zetten twee valken aan, ze zijn snel, sneller dan de vallende prooi ..... daar komen ze met de prooi achter de bomen weer omhoog. We staan er om te juichen, maar weer blijkt de voorafgaande actie te zwaar te zijn geweest de loeizware 350-gram-minus-een-duivenkop zorgt dat er opnieuw hoogte verloren wordt en deze prooi wordt in de lucht losgelaten en valt ergens in het bos of zelfs misschien we op het torenterrein neer.
Wow, dit zijn alles bij elkaar wel vijf porties geweldige spotmomenten op een ochtend bij elkaar. Voor de meesten iets bijzonders, voor eentje doodnormaal.
