Gisteren heb ik niet kunnen Mortelen, bovendien waren de weersomstandigheden verre van ideaal. Uitgerekend dan, besluit er natuurlijk eentje om de anonimiteit in te gaan. Gelukkig was Gerrit erbij om te zien waar de verloren slechtvalkenzoon naar toe is gegaan.
Vanmorgen kan ik pas later sporten en dus raakt mijn hele schema wat door elkaar. Het is al half elf geweest wanneer ik de voorgenomen gang kan gaan maken. (Later blijkt dat dit ietsje te laat is geweest).
Ik ontdek de eerste valk meteen op de koektrommel. De tweede zit op het raampje boven de vierde ring (en de nestkast) voor de technische ruimte. Rare plek, maar inmiddels als vaker gezien als verblijfplaats.
De derde valk zoek ik op de tweede ring maar ik zie hem op de eerste ring, ietsje schuin onder de ouder op de koektrommel. Het moet ERC zijn, al lijkt me de juveniel eigenlijk best wel groot. Er is niets in me dat ook maar een seconde twijfelt: dit is ERC. Want ERC is echt aan het takken geslagen, dus die is het. Ik weet dan nog helemaal niets van het vertrek van CPS (een kwartiertje eerder!)
Het begint opeens te druppelen en dat ontaard eigenlijk meteen in een flinke bui. Ik ga naar mijn auto, schuif het panoramadak open en rij wat heen en weer om het beste zicht op de toren te krijgen. Omdat ik dat punt alleen links van de weg kan vinden, ga ik daar even staan, maar een tegemoetkomende auto nadert en dus schuif ik weer naar de berm toe. De bui is dan al zowat over en dus stap ik weer snel uit.
Een fietser komt om de hoek, gaat even staan en kijkt vervolgens omhoog. Omdat hij uit het onverharde deel van de weg komt besluit ik te gaan vragen of hij misschien de vierde valk (het tweede jonkie) ergens heeft zien zitten. Helaas is dat niet het geval en erger nog: tijdens mijn verplaatsing naar de man toe, is de valk op de onderste ring opeens verdwenen. Het schiet door mijn hoofd: "Hopla, zo gewonnen, zo geronnen".
Hij zag wel een vogel naar links vliegen, maar dat kan ook een kraai zijn, zoveel verstand heeft hij er niet van. Ik besluit hem te geloven en hem zoals hij zelf aangeeft niet serieus te nemen. Maar wat later besluit ik toch maar even voor alle zekerheid de boomtoppen en kale takken te scannen. Geen resultaat.
De ouders verlaten hun stekje en gaan over tot een fraaie duo-demovlucht. Helaas kan ik er niet uit afleiden waar de juvies dan wel zitten. Eentje gaat nu naar het rooster en de ander raak ik hierdoor kwijt.
Dan loop ik maar even naar de andere kant van de Loop om te zien of ik de verdwenen valken vanaf die kant op een ring kan ontdekken. En wanneer ook dat niets oplevert, loop ik maar even door naar de achterkant. Ook daar geen spoortje van een slechtvalk.Ook hier lijken de boomtoppen leeg.
Ik ga terug en zie dat Gerrit ondertussen ook is gearriveerd. Even later zitten we keuvelend op het bankje. Een oma komt met haar twee kleinkinderen een poging doen om een vlieger op te laten. Het is bijna half een wanneer ik Gerrit groet en weer in de auto stap.
