Gisteren kon ik het niet opbrengen om ten koste van de paniek bij de slechtvalken vanwege alweer een werkbezoek in het broedseizoen (erger nog: het takken-seizoentje) van gasten die totaal geen rekening hielden met de verstoring waar ze mee bezig waren, een verhaaltje te schrijven. Ik ergerde me meer dan groen en geel toen na het verschijnen van de eerste "werker" op de onderste ring, wat later nog even met drie man sterk over de reling gehangen werd. Ik stond daarin niet alleen, maar een telefoonnummer hadden we allebei niet ter beschikking.
Ik neem me voor om vandaag extra vroeg op te staan zodat ik na het inmiddels weer vrijwel dagelijkse sporten snel de auto in kan om te gaan Mortelen. Om tien voor vijf vond ik het toch wel wat overdreven vroeg en dus ging ik nog heel eventjes liggen. Om half negen schrik ik vervolgens wakker, dat was niet de bedoeling. Ik kort mijn sportschema ietsje in, maar verhoog de heftigheid per saldo is de prestatie zeker niet slecht. Gauw even de douche in, snel ontbijtje en dan is het toch alweer na tienen voordat ik in de auto zit. Nog even tanken en dan eindelijk kan het via de alternatieve route naar De Mortel.
Voor me rijd een auto opeens nog maar een kleine vijftig waar tachtig toegestaan is, dat behoort bij mij tot de ergernissen topdrie. Maar dan zie ik de reden waarom de man zo langzaam rijdt. Een moeder eend kuiert met een stuk of tien ukkies over de weg heen, ze zijn nu op de linkerweghelft beland. Ziet de tegenligger ze ook? Hmm, ternauwernood. In mijn spiegel zie ik nog net dat de hele meute de overkant gehaald lijkt te hebben. De ergernis over het langzaam rijden heeft plaatsgemaakt voor een goed gevoel.
Veel wandelaars lopen over de Hemelsbleekweg. De meesten zetten netjes een stapje opzij of gaan even achter elkaar lopen. Een paar doen dat niet. Ik weet dat de berm erg droog is en dus besluit ik tot een pesterijtje: als ze me dan dwingen om de berm in te gaan kunnen ze het krijgen ook. In plaats van vaart te minderen geef ik nog een beetje bij: een droge stofwolk ontstaat en zet precies de juiste wandelaars in de stoffige mist. De verwijtende blik wanneer ze me voorbij komen lopen neem ik graag voor lief. Nee, je moet me niet dwarsliggen, want dat kan ik ook.
Gerrit ziet de lach op mijn gezicht wanneer ik het veldje kom oplopen. Hij snapt mijn uitleg. Vele wandelaars volgen, maar ze worden tegemoet gereden door een compleet lint van cabriootjes. Waar de vijftiger meent te moeten gaan motorrijden lijken de zestigers hun geld in cabrio's te moeten steken. De stofwolk die dit veroorzaakt over het onverharde deel van de weg zal mijn pesterijtje geheel onbenullig maken.
Voor het raampje rechts onder de ring en in de kleine antenne op de wiphoek zitten de ouders. Gerrit weet dat één van de juvenielen vanaf de nestkast een wandeling heeft ingezet die hem uit beeld heeft gebracht en de ander is helemaal niet gezien.
Sommige wandelaars komen even een momentje uitrusten om vervolgens hun route weer te vervolgen. Ook Piet en later ook Johan stoppen. Ik hoor wandelaars zeggen dat we wel spotters zullen zijn, ik griinik terug dat we inderdaad graag spotten.
Heel veel actie krijgen we niet te zien. De valk van voor het raam vliegt weg en komt later weer terug met een prooi die op de wiphoek gedropt wordt. Opeens zien we beide juvies ook. Eentje raast naar de plek onder de wiphoek alsof ie daar ook wat duif verwacht. Het lijkt zelfs of ie op de hoek staat te plukken. Het kan zijn dat ie geplukte veren opvangt.
Gerrit heeft op buienrader (en door gewoon de lucht voor ons te bekijken) gezien dat er regen en onweer op komst is. Hij vertrekt alvast terwijl Piet en ik nog heel even willen afwachten wat er verder nog gebeurt. De eerste spetjes vallen wanneer we die ambitie snel bijstellen. Drie minuten later rijd ik in de stromende regen of zelfs hagel over de weg richting De Mortel. Wanneer ik thuis ben blijf ik nog maar even zitten totdat het ergste overgetrokken is.
De webcambeelden laten zien dat een ouder in de nestkast zit met een prooi(restant) en dat een juveniel maar niet snapt dat er vanonder het rooster zittend niet gevoerd wordt. Hoe kom ik ook alweer op het rooster? Het is een koddig gezicht. Nee, deze valk zal op de valkenschool geen negens halen. En dan eindelijk volgt het sprongetje op het rooster alsnog.
Ik wil vliegen:
