Het is tegen twaalven. Hoog tijd om de hond zijn laatste rondje van de dag te laten maken. Ik maak de voordeur open en de hond zet enthousiast een stap naar voren. Oeps! En dan staat ie stokstijf stil. Je kunt het ook geen regen meer noemen, dit is rasechte stortregen. Als de hond al niet naar buiten wil.... Even later gaan we toch, maar het zal een kort rondje worden.
Morgen zal alles anders zijn, zo voorspellen de weergeleerden, maar ik heb er een hard hoofd in dat al deze nattigheid morgen, tijdens de Morteldag van twee fora en het BDL clubhuis voorbijgetrokken zal zijn.
Mijn auto stuurt op de automatische piloot naar De Mortel. Kijkend door voorruit en dak zie ik alle vier de valken in de lucht. Het is Ietsje over negenen. Snel stap ik uit en zie hoe de valken een voor een op de toren landen.
Het ziet er maar grauw en dreigend uit vandaag. Ik heb er niet zoeel vertrouwen in dat dit binnen nu en laten we zeggen een uurtje of twee opgelost zal zijn. Maar het heeft geen enkele zin om er lang bij staan te kniezen. Ik ga op zoek naar de plek waar de vier valken geland zijn. De eerste drie is meestal gemakkelijk, maar de vierde.... Ik vermoed de vierde valk in de buurt van de nestkast. Misschien zelfs is er eentje binnen. Een ander zit onder de buitencam, eentje zit op de eerste ring (onderaan) en de derde heb ik op de stellage op de derde ring gezien.
Om engiszins in de nestkast te kunnen kijken (het is helaas erg donker), moet ik verder van de toren vandaan. Ik loop terug naar het bosje en zie in de verte een fietser naderen. Ik sla er geen acht op. Ik zet mijn kijker aan mijn hoofd en dan hoor ik dat de fietser naast me stopt. Ik kijk op en ben meteen blij verrast. Het is Ronald uit Rotterdam. Ronald komt met de trein naar Helmond en neemt dan de fiets naar De Mortel toe. Een enorme vogelliefhebber die ultiem geniet van de slechtvalken en bijna elk detail tot in de puntjes in zich opneemt en daar jaren later nog met veel vuur over kan vertellen.
We lopen direct door naar het spottersveldje, waar niet veel later ook Gerrit (tegenwoordig zonder 112), Sander(san) en (mama)Coriena "landen". Is dat het moment voor het hoogtepunt van de dag? Ik moet zeggen dat het daar lang op lijkt. Maar nu eerst dat hoogtepunt dus.
Er is beweging vanaf de toren. Een van de jonkies is kennelijk graag bereid om een demo te geven van hoe er laag boven de grond gevlogen dient te worden. Het is mooi om te zien, maar het is nog geen echte aanleiding voor ademloosheid op het spottersveldje. Een kraai doet moeilijk. En dan eindigt de vlucht in het berkenboompje bij de toren. Het zal toch niet waar zijn? Ik zie al een herhaling van 11-06-11 voor me. Helaas zien we vanaf het spottersveldje de valk niet zitten. De kraai vliegt achter het boompje weg.... en dan... verlaat ook de juveniele valk het boompje en komt recht op ons af. De ingezoomde camera's van mezelf en Gerrit moeten razendsnel uitzoomen anders is de vogel te groot voor de foto. Het lukt me om tenminste nog één plaatje te maken terwijl de valk recht op me af komt. Dan gaat ie over me heen en maakt een fraaie boog naar de overkant van de Loop, scheert daar wer laag voor de bomen langs. Ik ben nog zo onder de indruk van het eerdere moment dat het me niet lukt om de camera in de beweging mee te laten gaan. (Toch plaats ik het fotootje in het album om je mee te nemen in het verhaal).
De valk landt uiteindelijk op de toren. Als het klopt wat ik denk dan is het de valk die de komende uren continu op de onderste ring blijft zitten en dan is het dus 2R (het gigantisch grote vrouwtje dat toch liever lui is dan moe).
Steeds meer auto's stoppen in de berm en Kuiko zal Kuiko niet zijn wanneer ie niet fijntjes laat weten dat men een paar minuutjes te laat is. Is de grijns op mijn gezicht menens of niet. (Ik weet het zelf niet).
Het veldje stroomt vol, maar de bewolking wil nog maar niet wegtrekken. Als ik steeds meer reistijden van twee uur hoor noemen krijg ik medelijden. "Kom op valken, laat voor deze mensen eens wat moois zien". Zoals altijd, ook nu trekken de valken zich niks aan van wat wij zo graag willen.
Op het veldje ontstaat een bonte mix van twee fora en het clubhuis van BDL. Het gaat ook om recidivisten (die dus al eens eerder bij de toren waren) en debutanten (nieuwkomers, die met een brokje in de keel voor het eerst in het echt naar die 128 meter hoge toren kijken).
Iedereen ken je van naam of forumnaam, maar langzaamaan ontstaat ook bij iedere naam een plaatje. Omgekeerd ook: bij de nieuwkomers ontstaat een plaatje bij de toren en zijn omgeving.
Op verzoek zetten we een wandeling in om in mijn spoor de wandelingen van mijn verhalen te volgen. We gaan eerst naar de "overkant van de Loop". Het bruggetje over, het klappoortje door en een eerste blik op de toren vanaf die kant. PA blijkt op de lamp aan de achterzijde te zitten, 2R zit nog steeds op haar plekje op de onderste ring. De anderen missen we nog. Ik waarschuw nog eens voor de koeienvlaaien en de drassigheid in het lager gelegen deel van het veld. De koeien gapen ons meewarig aan. "Rare koeien die tweebeners", zullen ze denken. Ik wijs naar de toren en geef aan dat we vanaf nu als puntjes in beeld zijn op de BDL buitencam en op de NK Grotelseheidecam. (Ik heb een paar plaatjes opgenomen plaats deze straks in het fotoalbum).
Ik wil even naar de plek waar de toren (bij zonlicht) om zo'n beetje acht uur bij het struikje tussen de Loop, wei en veld haar schaduw werpt. De kinderkamer van de koeien is daar nu echter bij elkaar en door een omtrekkende beweging te maken, bieden we de koeien de kans om weg te lopen. Wanneer we ze insluiten kunnen ze in paniek raken en dat wil ik voorkomen.
Nu hebben we de keuze om dóór het bos of lángs het bos verder te wandelen. Democratisch wordt besloten om geen risico te nemen dat we de actie vanaf de toren missen. We lopen dus langs de bosrand. Bij de ganzenpoel (ook wel paddenpoel en sinds kort zelfs schildpaddenpoel) staan we nog even stil, maar dan is er de actie bij de toren. Er komt een valk thuis die zo te zien bij de kleine antenne landt. Het is een mooie aanleiding om door te lopen naar de beruchte "achterkant", maar dan is daar opeens de beweging van de ander. Er wordt uitgedaagd. Twee valken (2O en VV) zetten een tikkertje spel in. Maar die 2R op de onderste ring laat zich heel kenmerkend nergens toe verleiden. "Zolang haar geen voedsel gebracht wordt...", hoor ik achter me. Wanneer de vleugels bij een van de twee ingetrokken worden voor de duikvlucht hoor ik de bewondering achter me. "Kippenvelmomentjes zijn dit", voeg ik toe.
Wanneer verdere actie uitblijft gaan we verder met de wandeling langs de Loop. Ik wijs met wat weemoed naar de plek waar een paar jaar geleden nog regelmatig een ijsvogeltje zat te vissen. Verder gaat het. Bij de splitsing van de Loop zie ik een vogel een vluchtplek zoeken. Omdat een stukje verderop een jonge nijlgans zit, vermoed ik dat de verstoppertje speler ook een nijlgans is.
We slingeren ons door het poortje en wanneer ik me omdraai op de plek waar we over de bomen naar de toren kunnen kijken hoor ik de hilariteit: "ik ben in je voetspoor getreden, Kuiko". Ik noem geen naam, maar iemand is met haar voet in een vlaai gaan staan.
Omdat we geen valk kunnen ontdekken, draaien we maar weer om en slaan het bospaadje in dat het rondje om de toren compleet maakt. We komen uit op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg, lopen nog wat verder en komen tenslotte weer op de verharde weg uit.
Een tweede groep is aan de wandel gegaan. Op het veldje zitten ondertussen nog meer nieuwkomers. Wat mij iedere keer verbaasd heeft is dat een groot deel van de forummers zo druk aan de praat is, dat ze de valken vergeten te volgen, een ander deel is zo met de valken bezig dat ze juist weer niet horen dat ze aangesproken worden. Misschien maakt dat allemaal zo'n forumdag wel zo gezellig. Het is gekakel en genieten.
De picknicktafel is te klein voor al het meegebrachte lekkers. Julia spant de kroon met zowat een complete supermarkt in haar mand. Haar meegebrachte stoel is werkelijk subliem, heerlijk achterover liggend kan ze elke beweging op de toren in de gaten houden.
De valken lijken een langdurige pauze ingelast te hebben. Er gebeurt een hele poos niks en de eerste forummers vertrekken al naar huis. Het eigenlijk nergens op gebaseerde gezegde dat er een paar mensen moeten vertrekken en dat dan de valken in beweging komen gaat toch weer een keertje op. Opeens, en ogenschijnlijk zonder aanleiding zijn daar opeens weer valken in de lucht. Het tikkertje wordt weer heerlijk gespeeld. Iedereen geniet van dit prachtige spel. Maar het ontgaat een heel stel dat het verderop boven het bos aan de andere kant van de Loop verder gaat.
Tot mijn schrik zie ik dat ik de hond vergeten ben. Mijn vrouw zou vanmiddag niet thuis zijn en ik ben niet naar huis geweest. Ik snel me naar de auto, bel ondertussen mijn vrouw op die bevestigt dat ze niet thuis is. Verdorie, die hond heeft vast en zeker hoge nood. Gelukkig blijkt bij mijn thuiskomst de hond er niet te zijn. Eén van de kinderen heeft de verantwoording genomen. Gelukkig maar.
Ik heb nu de gelegenheid om alvast wat foto's te bekijken. Ik schrik van de kwaliteit van sommige plaatjes die ver onder de maat is, maar dan dat ene plaatje van dat jonkie vlakbij me. Hmmm, dat maakt het dan weer goed. Van de drie filmpjes is er eentje slecht, maar de eerste kan er mee door en de derde is gewoon leuk. Mooi. Met goede moed ga ik nog eventjes terug. Even wordt de interne dixie nog bezocht en dan kan ik er weer even tegen. Nog een snel berichtje op het clubhuis....
Even later ben ik bij het flink uitgedunde groepje. Coriena blijkt de goudblonde rakkers in haar tas te hebben en dan kan ik natuurlijk niet weigeren. Eentje mag, nietwaar.
Willen de valken nog iets doen? Jazeker. De valk schreeeuwt het uit wanneer ze aankomt met een dikke duif onder haar. "Met prooi", roep ik uit.
De camera staat uit en daardoor kan ik alleen de landing nog in beeld vastleggen. De jonkies hebben blijkbaar geen honger want de schreeuw van moeder was duidelijk een uitnodiging om de prooi in de lucht aan te komen raken.
Voor Gerrit E maak ik een plaatje van de dader onder de kalfjes die het waagt om zijn vorig jaar zorgvuldig geplantte struikje aan te vreten. De kalfjes zijn nieuwsgierig maar hebben hun veilige zone bepaald tot op een metertje of twee. Komen we wat dichterbij dan stappen ze gauw een metertje of wat terug.
Dan vertrekken ook de laatsten. We zijn nog met zijn tweeen over wanneer we opeens weer een hoop drukte bemerken aan de bosrand voor ons (naast de toren). Er vliegen wel een stuk of vijf kraaien op, met voor hen door een... bruinige, klapwiekende roofvogel?????? Herhaalt de ochtend zich nu nog een keer????
We weten het niet zeker. Wel weet ik zeker dat voor veel van de bezoekers van vandaag een volgende keer komen gaat.
Filmpje met excuus voor het vergeten een filter op het stemmengeluid te zetten... :-(
