Omdat de campics van vanmorgen zo leuk zijn:
Ja, ik snap dat de toren niet voor de valken gebouwd is. Ja, ik snap dat er soms wel eens gewerkt moet worden. Ja, ik weet ook dat er toch afspraken gemaakt zijn. Ik ben dan ook stomverbaasd wanneer ik vanmiddag het verhaal van de dag meemaak.
Op het veldje staat Skreeverke. Hij heeft gezelschap van een echtpaar met een hond. Ik word snel bijgepraat over het feit dat ik "krek te laot" ben om het gevecht met de derde valk te zien. Het schijnt er nogal fel aan toe zijn gegaan. Het vreemde is dat ik zulke verhalen nooit als "was ik nou maar even eerder gegaan" ervaar. Om een of andere reden heb ik zoiets van: "ik zie wat ik zie en wat ik niet zie, dat heb ik gemist".
Dat ik vervolgens vergast wordt op een stuk sensatie waar ik al helemaal niet op zit te wachten kan ik dan nog niet vermoeden.
Volgens Skreeverke is PA en S2 op jacht gegaan. Maar hij heeft dat nog niet gezegd of één van de twee komt al terug en gaat op de antenne zitten. Een bewegend stipje naast de nestkast trekt mijn aandacht. Het is het dappere jonkie dat al eerder buiten was.
Voordat ik aanreed was deze fikse tiener in de nestkast teruggekeerd. Nu is hij dus alweer buiten.
Ik probeer het stipje op de foto te zetten, maar ik realiseer me dat ik daar weinig aan zal hebben. Dan opeens een hoop herrie. Ik vermoed dat de andere valk met prooi thuis komt, maar de ander zet het opeens ook op een hels krijsen. Is de derde valk weer in de buurt? De twee valken lijken nijdig te zijn, maar vallen elkaar in het geheel niet aan. Wel cirkelen ze krijsend om de toren. Pa een stuk hoger, S2 scheert over en langs de toren. Ik snap er niets van, totdat mijn oog opeens iets vreemds ziet. "Mensen!!!!"
"Er zitten mensen op de tweede ring!", roep ik naar Skreeverke. Hij ziet ze nu ook. Dat verklaart de nijd van de twee valken. "What the f*ck, moeten die daar?", roep ik hardop terwijl ik een wegwerpgebaar in de richting van de toren maak.
"Toch niet nu, terwijl de jonkies op het punt staan om naar buiten te komen en al helemaal niet nu dat ene dappere valkje al buiten zit", ik ben razend.
Ik volg de twee krijsende valken, volg de twee Pipo's op de ring (foto's staan te maken, lijkt me niet tot werkzaamheden te behoren), volg ook de kleine, die, en dat mag worden gezegd, zich helemaal niet druk lijkt te maken. Mooi is het dat het valkje met die typisch kwakkelende loop naar de voet van de antenne hupt, daar het gatje over de rand gooit, staartje naar onderen en doodgemoedereerd toekijkt wat er allemaal om zich heen gebeurt.
Eén van de twee pipo's staat even later zelfs op de bovenste ring. Hij houdt iets van zich af. Een typische houding van iemand die met een camera in zijn hand, via het display een foto maakt. S2 is laaiend. Ik ook!
Een poosje later vertrekken de twee. Ik ben boos en kijk met een niet allervriendelijkste blik in de voorbijrijdende auto en busje.
Minutenlang krijsen de valken, vooral S2 nog na. Ze speurt alle ringen af, kennelijk zoekt ze de indringers. Wanneer ik zo tegen half vijf in mijn auto stap, is ze wel iets bedaard. En het dappere jonkie? Die zit doodrustig rond te kijken. Ik weet het al lang: deze wordt mijn held!
Filmpje...
