Het is gisteren wat tegengevallen. GerritE zei het nog toen ie vertrok: "ik heb al het moois gezien". Met al het fraais van een dag eerder was ik al dik tevreden, maar vandaag hoop ik weer wat uitzonderlijks te mogen scoren. De bosrand aan de andere kant van de Loop is ons werkgebied deze dagen. Het is er koeler en een stuk dichterbij de boom waar we de juvenielen hopen te mogen zien. Gelukkig werken de valken niet op bestelling, maar je kan er maar alvast klaar voor zijn. Zo dacht ook Gerrit. Hij komt iets later dan ik en stoomt ook meteen door naar de plek waar ik sta.
De bewegingen rond de toren zijn schaars. Maar een vlucht die toch alles weg heeft van een jachtvlucht stelt ons gerust. Ze hebben kennelijk toch honger. We wisselen af en toe het schaduwzitten met het zonzitten. Het is nu nog aangenaam vertoeven. Het gaat warm worden. Ronald heeft de tocht vanaf zijn woonplaats ook weer gemaakt, maar gaat op het veldje zitten. Daar zal het nu nog wel aangenaam zijn, maar over een paar uurtjes bak je er weg. We zwaaien, maar Ronald verkiest een goede zitplaats boven een schaduwplaats.
De schildpadjes zitten nog steeds in de poel. Ze doen het er kennelijk goed. Wanneer ik naar ze op zoek ga, is daar opeens die oudervalk. Een jonkie komt er achteraan. De prooi valt ons pas in de laatste meters op. We verwachten in deze fase niet dat een ouder de prooi direct op de toren dropt. Maar dat gebeurt wel. Bij de kleine antenne zien we meteen gepluk. Door een jonkie, weet Gerrit me te vertellen. Drie koppies verschijnen op de betonnen rand. Heel even zijn ze alledrie te zien, dan lijkt het alsof de prooi verder op de rand getrokken wordt. Ik verwacht nu niet veel meer en spreek mijn teleurstelling al uit tegen Gerrit, die me echter geruststelt met zijn verwachting dat na deze eerste pluk mogelijk het (dan dus lichtere) restant in een uitdaagvlucht wordt gedropt.
Ik zie het al gebeuren en besluit dus nog maar even te blijven. Arie en José zijn ondertussen ook gearriveerd en Arie komt naar ons toe gelopen. Opeens is daar dan toch die actie om de toren. We zien geen sporen van een overdracht, maar wel het spelen dat de drie in de lucht doen. En dan opeens is het spel weer afgelopen en gaan de torenbewoners terug naar de prooi. Weer wordt er geplukt en weer volgt er een vliegshowtje. We snappen er geen biet van, maar fraai is het altijd.
Dan besluit ik te gaan verkassen. Arie loopt met me mee. We zijn net het bruggetje over of we horen het bekende enthousiaste geschreeuw van de juvenielen. Arie merkt op dat Gerrit zijn camera in de hand heeft. Het speelt zich nog steeds boven ons af. En boven ons betekent nu ook boven het bladerendak dat over ons is. En dan zien we hoe twee valken achter een duif razen. Het zijn de twee jonkies, maar de duif ontkomt. We horen van Gerrit dat het rakelings mis was. Ik probeer nog te filmen wat ik kan, totdat een mountainbiker nogal lomp vindt er langs te moeten. Hij passeert me rakelings. Als ik had gekund had ik meneer een zetje gegeven. Hij heeft geluk vandaag. Het laatste fragmentje loont helemaal niet meer de moeite. We vervolgen ons pad en even later sta ik met mijn auto nog heel even bij het spottersveldje. Even Ronald en José bijpraten en dan is het zat voor vandaag. Uiteindelijk is het dan toch nog niet tegengevallen, al hoopte ik op nog wat lage vluchten en boomzitten.
