Het zal zelden zo gegaan hebben als vandaag. Ik ben mooi op tijd op, ga vlug met Wisky wandelen die voorbeeldig met me meeloopt. Dan gaan de spulletjes mee en zet mijn auto koers naar De Mortel.
Alles helemaal goed zo. Bij de toren staat de auto van Gerrit, die ik aan de overkant van de Loop op ons koele spotplekje zie zitten. Vlot grijp ik de spullen bij elkaar: koeltasje, camera, stoeltje. Vergeet ik iets? Ow ja, ik kan wel eens een windjackje meenemen, je weet maar nooit.
Wanneer ik door het piepende klappoortje ben begint mijn gevoel me al te vertellen dat er iets ontbreekt aan mijn outfit. Maar wat?
Tien meter verder, wanneer ik me even omdraai om de situatie aan deze zijden van de toren in me op te nemen weet ik wat ik mis. "Stommerik, je kijker ligt nog in de auto".
Ik loop eerst maar door om mijn stoeltje op te zetten en de rest van de spullen neer te zetten. Ik leg uit wat ik mis en ga dan terug naar de auto. Weer piept het klappoortje. "Daar ga ik maar eens iets aan doen, zo dadelijk".
In mijn auto pak ik de kijker uit zijn foedraal en gaat nog even de achterklep open. Een leeg pak motorolie gaat in een plastic zak mee. "Gelukkig, dat ik die niet weggegooid heb, toen ik het oliepeil laatst aangevuld heb".
Een paar druppels zijn genoeg. Na wat heen en weer bewegen van het klappoortje is de irritante piep weg. Het knallen met het poortje kan ik er natuurlijk niet mee oplossen. "Allee, terug naar de collega-spotters".
Ik plof neer in mijn stoeltje en meteen horen we gekrijs achter ons. En jawel, daar komt het een en ander aangevlogen met een dikke prooi. Er is een overdracht, waarbij de ouder de prooi in de lucht laat vallen, net voordat de juvie hem uit de poten kan grijpen. Hierdoor wordt de juvie getraind in het slaan van een eigen prooi. Het lukt, maar oei oei oei wat is die duif zwaar! Weer dreigt de juvie met prooi en al in het bos te zakken. Ik merk dat er iets niet helemaal klopt in mijn display. De scherpte mist of zo. Snel schakel ik een keertje uit en weer aan, vaak helpt dat om de boel op scherp te krijgen. Dit keer lijkt het eerder slechter te worden. Ik heb geen tijd voor verdere correcties want de ouder komt eraan om mogelijk te helpen. Maar de juvie komt weer boven het bos uit. De ander komt er nu ook aan. Samen hangen ze weer aan de prooi. Oef, wat is die prooi zwaaaar. De ander laat maar los en in een ooghoek zie ik hem in een boom landen. De ander heeft de prooi nog steeds vast en komt nu op ons af. Wat ziet het gras er geel uit. De valk steekt niet af tegen de achtergrond. Hoe kan dat nou? Ha, daar is ze weer. Ze landt met prooi en al bij de zandhoop. Zie ik opeens zo slecht? Waarom zie ik die valk zo weinig afsteken tegen dat gelige gras?
Pas wanneer de valk uiteindelijk het restantje van de prooi na een goede maaltijd overlaat aan de kraaien en weer naar de toren vliegt, neem ik de tijd om het filmpje op display te bekijken. Ben ik vergeten in te zoomen? Wat zie ik toch? En dan realiseer ik me dat ik gisteren omwille van het op de foto proberen te zetten van de veertjes die uit het gootje bovenaan de toren kwamen aan de lichtinstellingen heb zitten prutsen en deze vanochtend niet heb teruggezet. Oen!!!! Misschien is het hele filmpje wel mislukt.
En dan wordt het drukker en drukker op ons nieuwe "spottersveldje". Met veel vuur wordt het hele tafereel met de prooioverdracht, de prooihangerij en de prooivreterij beschreven. Prachtige foto's worden op displays getoond. En stiekem zit ik te glunderen (hopende dat het filmpje toch niet al te zeer mislukt zal zijn), ik heb misschien wel mijn mooiste filmpje van het seizoen.
Er zal een uurtje of drie verstrijken waarin de waarnemingen dichtbij het nulpunt zitten. Dan is daar een nieuwe prooiaanvoer. Gerrit laat al enthousiast weten dat dit ook weer de toren niet gaat halen, ditmaal komt de valk met prooi laag over het bos tegenover ons aanvliegen. Een kraai zet de achtervolging in. De valk verdwijnt en komt boven.... zonder prooi. Een stuk verder naar rechts speelt zich gelijktijdig een andere scene af. Daar vliegt een flinke roofvogel. Lijkt wel een buizerd, maar de vleugels zijn zo breed (mag ik van Piet niet zeggen, het is "lang").
Zou het een visarend kunnen zijn? Het zou zo maar kunnen, maar we hebben geen van allen een goede foto kunnen maken, ondanks de aanwezigheid van een paar uitstekende fotocamera's. We concluderen uit het vallen van de prooi en de oorzaak daarvan: kraaien, dat er wel eens snel een volgende prooi geslagen kan gaan worden. En als je dat maar goed blijft denken (of hopen) dan wordt het vanzelf later en later. De koeien komen. Mensen gaan en komen. De koeien gaan. En dan is het half twaalf, zo meldt Martien. Ik corrigeer hem, "half elf, bedoel je". "Niks half elf, half twaalf". "Kijk dan hier", wijs ik op mijn horloge. En dan zie ik hoe de secondenwijzer hard zijn best moet doen om vooruit te komen. "Shit, zo laat dus al".
Uren verstrijken en de toren lijkt zo langzamerhand ingenomen te worden door .... duiven. Vier hebben we er al ergens op de toren zien landen. Geen hebben we er van zien verdwijnen. Dan opeens komt er een valk met nogal wat herrie aanvliegen. De valk mist een staartpen en we denken dat eerder al gezien te hebben bij PA. Nu lijkt een van de duiven te schrikken. En dan is daar eindelijk weer wat beweging om die toren.
Het gaat richting drie uur wanneer de volgende duif wordt geslagen en naar de toren wordt gebracht. De jeugd heeft vandaag kennelijk al teveel gemorst, nu wordt de prooi op de derde ring gedropt. Spotvelders kunnen dit beter zien dan wij. Maar wanneer een fotograaf met zijn vrouw besluit erheen te gaan, blijven wij wijs op ons schaduwplekje zitten. De fotograaf schiet een paar plaatjes en houdt het dan kennelijk voor gezien.
Wanneer de mannen aanstalten maken om op te stappen willen de dames graag mee. De kudde koeien staat verspreid maar overal in de buurt van de terugweg naar het klappoortje (dat dus niet meer piept, maar nog steeds hard klapt). Het bordje dat aangeeft om niet binnen de 25 meter van de koeien te komen wekt veel onnodige angst. De koeien doen niks, maar je moet rustig tussen hen door lopen en wel zien te voorkomen dat je tussen een moeder met haar kalf doorloopt. En persoonlijk wil ik altijd graag weten waar de volwassen stier precies staat.
De teleurstelling over het helaas mislukte filmpje is zo groot dat ik geen zin heb om de foto's uit te zoeken en op deze pagina te zetten. Het filmpje is daarentegen toch ook weer zo leuk dat ik het alsnog op youtube plaats...
