do 24 en vr 25 juli 2008
Undercover, onderwater en onder zeil
Kuiko moet iets opbiechten. Hij is op donderdag even bij de toren geweest, maar behalve het goede gezelschap van Gerrit E was er slechts één valk te zien. Ook al het overige moois dat zich dan wel eens plaatsvervangend laat zien, verborg zich. De eenzame valk bevond zich uit het zicht van het spottersveldje dus besloot ik de sensatie dan maar op te gaan zoeken. Geen hooglanders, geen karpers, geen ijsvogeltje. Ja, aan de achterkant zitten twee gezinnetjes van de natuur en de rust te genieten. Hoewel kleine kinderen niet echt voor rust zorgen natuurlijk. Wanneer ik aan de achterkant met wat moeite een valk aan de noordkant op het kozijn van het bovenste raampje onder de ring ontdek en in het gras een plukplaats vind, maak ik een paar plaatjes en keer weer om, terug richting spottersveldje. Een van de mannen vraagt waar ik naar op zoek ben. Ik leg het hem kort uit en dan vertelt de man dat hij een tweetal ijsvogeltjes heeft gezien. "Moet je dalijk daar maar eens kijken", wijst de man aan. "Als jullie ze gezien hebben, dan hoef ik niet meer te kijken, die zijn dan wel weg", leg ik uit. Ik groet hen en loop terug naar het spottersveldje. "Gezellig met Gerrit buurten", verwacht ik. Maar Gerrit is ergens in een land ver weg van de toren: dromenland. Ik grijns even wanneer mijn toestel klikt. "Daar, een hele hoop valken", roep ik hardop. Met een ruk komt Gerrit overeind. "Betrapt!" Het schouwspel valt dus erg tegen en ik besluit huiswaarts te gaan. Misschien kom ik morgen nog even.
Een 'misschien' bij Kuiko bestaat eigenlijk niet. Op het moment dat hij 'misschien' uitspreekt staat dat eigenlijk al voor 'zeker weten, mits...' Zo is het klokje van negen nog maar koud geslagen of mijn Nissan rijdt de Hemelsbleekweg, dit keer vanuit het onverharde deel, op. Op het veldje twee bekende gezichten. Met nadruk gezichten, want Gerrit E is direct te herkennen, maar die andere gestalte moet haast Lambert zijn. Zijn gezicht tekent zich wel af, maar de rest van zijn tenue gaat volledig op in het landschap. Oftewel: Lambert is in camouflageuitrusting.
Op de toren? Helemaal rechts op de onderste ring zit een klein stukkie valk aan een prooitje te happen. Volgens Gerrit zal er ook nog wel eentje aan de achterkant zitten. Een ree steekt weer eens over, klikkerdeklik. Ik ga op onderzoek uit waar de valken allemaal zitten. De hooglanders staan aan de overzijde van de Snelle Loop. Een konijntje kijkt me verschrikt aan en rent door een steegje onder de bramenstruiken. Er wordt door de hooglanders gewerkt aan het nageslacht. In de poel zoekt een deel van de kudde verkoeling in het water. Dan draai ik me om richting de toren. "Haha, falcon on the redlight, gotcha!" Ik besluit door te lopen naar de achterkant. Een veldmuisje haast zich voor mijn voeten weg om tussen het gebladerte op de grond te verdwijnen. Aan de achterkant zit een valk op de lamp (S2?). 'That's all folks'.
Ik loop weer terug naar het spottersveldje waar het ineens drukker wordt. Ik ben te slecht in het onthouden wie er allemaal was, maar zeker is het noemen van Ronald die met Marleen en Soltan twee debutantes de weg naar de toren gewezen heeft. Precies op dat moment staan we vier roofvogels te bewonderen, die spelend boven het bos links van ons de mooiste figuren vormen. Maar wat zijn het? Eerst denken we aan havikken, dan toch weer buizerds. Boeken worden erbij gehaald. Toch havikken, of toch buizerds? Hoe meer je gaat twijfelen, hoe minder dat je tot rationele vergelijkingen komt. Ik schiet wat plaatjes in de hoop dat er wat aardige tussen zitten. Tranen zijn er bij Soltan. Het raakt me telkens opnieuw, ook al raak ik er ook een beetje aan gewend. Ook *Anita* komt weer eens even kijken. Het is bijna een gewoonte aan het worden dat zij een hele tas met lekkers bij zich heeft. Ook nu weer.
Ook Cloud komt weer met een doos appelflappen en vooral ook met Mapi. Het veldje stroomt vol. Steeds meer gezichten hebben in mijn geheugen ook een naam. Dan maak ik weer een rondje toren. En nu heb ik alle geluk van de wereld: mijn oranje vriendje in het water in vast gezelschap van een grijze soortgenoot. Knipperdeknip. Aan de achterzijde van de toren is S2 van de lamp verdwenen maar op de ringen zitten nu ook zeker twee valken. Ook onze liggende vriend ligt weer eens te liggen op een van de ringen. Ik wil een betere blik vanaf de onverharde HB-weg gaan werpen en kom onderweg *Anita* tegen die de oranje karper ook heeft gevonden. We lopen samen terug en zien de hele meute vanaf het spottersveldje aan de wandel ons tegemoet komen. Ik wijs richting HB-weg, maar niemand die het ziet. "Kom eerst maar een mee die kant op kijken", leg ik snel uit wanneer we elkaar ontmoeten.
Inderdaad zit er een valk op de lamp. Boven deze valk zit een tweede (bij een prooitje) op de onderste ring. Een stukje verder een derde valk. (Nu wordt het leuk) Op een andere ring (ik ben even vergeten welke) zit een vierde valk en dan opeens merkt Ronald een valk in de lucht op: da's vijf! Terwijl de anderen verder wandelen, keer ik terug naar het veldje. Het is al zo'n beetje een uur geweest en het wordt nu toch weer tijd om te gaan verkassen. De wandelaars keren in groepjes terug. Dan ineens is er eindelijk activiteit rond de toren. "Ze gaan vliegen", ik wordt er bijna enthousiast van, want de laatste bezoekjes zijn vooral saai geweest voor wat de vliegbewegingen betreft. Het wordt de aanzet tot mooie vluchtjes en spelerij. Tuurlijk gaat de schuif op filmen en kan ik wat van de spelerij vastleggen. Dan ga ik voor de zoveelste keer toch echt naar huis. Ik stap in de gloeiend hete auto en draai de airco aan. Stapvoets rijd ik voorbij aan het spottersveldje en steek ter groet mijn hand op. Dan opeens zie ik een tweetal bruine figuurtjes over de wei rennen. Het is weer de reekoe met haar kalfje dat vanuit het bos aan de overzijde de oversteek maakt. Zouden de anderen op het veldje het zien? Voorzichtig rijd ik verder en ik stop even bij het pas aangeplante maisveld. Zouden ze hier voor de dag komen? Nope. Ze zullen me gezien hebben.
Foto's van vanochtend:
Een filmpje van spelende valken...
