zo 6 juli 2008, middag
Schrijvertje
Het lijkt erg lang geleden wanneer ik mijn auto weer eens in de berm bij het spottersveldje parkeer. Er staan geen auto's dus kijk ik even vreemd op wanneer ik iemand op het bengske zie zitten. Maar dan valt het stuivertje meteen: Ronald is weer eens op pad gegaan. Na een gebruikelijke begroeting praat Ronald me een beetje bij. Er is wel wat te zien, echt spectaculair is het echter niet. Twee duiven bovenop de nestkast vormden het hoogtepunt.
Hoewel je de klok er niet op gelijk kunt zetten is, is een heel voorzichtig patroon te ontdekken dat de valken vaak tegen de klok van 12:00u iets meer activiteit laten zien, dus gok ik daar een beetje op. De eerste activiteit die me echt boeit is echter niet afkomstig van de slechtvalken maar van een geel vogeltje dat op het paaltje op de hoek van het spottersveldje precies voor ons neerplant. Het is een geelgorsje, een jonkie nog. "'t Skreeverke", herinner ik Ronald aan het verband met Sjaak, de man uit Bakel, die we regelmatig treffen. Het geelgorsje blijft mooi op het paaltje zitten. Lang genoeg voor een fotosessie die Ronald en ik van het beestje maken.
Inderdaad komt mijn verwachting rond de klok van twaalf uit. Uit het niets zien we ineens drie valken om de toren cirkelen. Er staat een flinke wind. Dat maakt de vluchtjes, ook al zijn het maar rondjes om de toren, leuk om te bekijken. Soms is het verduveld moeilijk om ze te volgen met de camera in de aanslag. Het maakt het wel tot een boeiend schouwspel. Een van de valken landt op de favoriete lamp. Opeens nadert er een tweede valk die precies aan hem voorbij scheert. Hoewel, is de ene wel een valk? De valk op de lamp stuift er op af. Het is dus wel degelijk een duif die met grote spoed maakt dat ze wegkomt. Precies achter de bomen wordt de duikvlucht weer ingezet. Enkele tellen later kennen we de uitkomst als de valk weer terugkeert naar de toren. Geen vangst!
Ik heb zin om een rondje te gaan wandelen en vraag Ronald of ie mee wil lopen. De jas en rugzak worden even in mijn auto opgeslagen en we gaan op pad. Keuvelend lopen we langs de Loop naar achteren. Daar zie ik twee spelende kinderen. Hun ouders liggen op het veld te zonnen. Het is ook prachtig weer en de wind maakt het aangenaam. Er zit één hele valk aan de achterkant, maar na een wat betere speurtocht zie ik er ook een op de betonnen rand zitten. Niet echt spannend dus. We besluiten via het bospaadje een wandelingetje te maken dat weer op het onverharde deel van de Hemelsbleekweg uitkomt. Ook daar valt niets te zien, dus keren we terug naar het veldje.
Na een poosje komt er meer volk. Clim (ik weet niet of je het zo schrijft), Zonnevogel en Ton met de onafscheidelijke Ayla komen nog even gelopen en nog wat later komt ook Freek nog even kijken. Eigenlijk heb ik het alweer gezien. Ongemerkt is er weer een voetbalwedstrijd aan tijd verstreken zonder dat de valken zich nog hebben laten zien. Dan maar naar 'Le Grand Boucle' gaan kijken.
Wat foto's van vandaag:
