Ik had nog wat te doen, zowel zakelijk als huishoudelijk en ofschoon het verlangen om te gaan Mortelen hoog is, gaat dat toch even voor. Het valt allemaal mee en dus kan ik alras op pad naar De Mortel.
Al op afstand zie ik een auto staan bij het spottersveld. Ik nader en zie ook Hans de buurman met de hond. Voordat ik de auto verlaat graai ik even in de meegenomen jas. De hond krijgt natuurlijk een koekje. En die heeft dat al meteen geschoten zodra ik de auto verlaat.
Ook Johan, inmiddels Boekelaar, staat op het veldje. Wanneer Hans foto's van de bosuil op zijn mobiel laat zien zet ik zonder na te denken een pas naar voren. Ai, daar gaan de anderhalve meter. Ik zet toch maar weer even een paar passen naar achteren. Ik hoor al dat de toren me geen valken zal tonen. Toch kijk ik even of ik de jonkies misschien kan zien zitten. Jammer, dat gaat net niet. Het rooster zit teveel in de weg.Opmerkelijk genoeg hoor ik dat er in de buurt een nest met twee jonge kievitten is. Ik moet denken aan de prooi. Is dat gezin nog wel compleet? Of is hier de natuur weer eens op zijn wreedtst?
Het wordt nog drukker, een tweetal fietsers stoppen en komen het veldje op, zij: "vinden jullie het erg dat wij hier ook even komen?" Mijn hoffelijkheid kent hierin geen restricties en een "van mij wel" volgt eigenlijk zonder nadenken.
Nog meer volk. En nog even later ook Gerrit. Gerrit maakt een ruime boog om alle anderen en zoekt een plekje aan de tafel. We kunnen nog steeds wel voldoen aan de afstand.
Het stel naast me krijgt een telefoontje. Hoewel ik geen moeite heb dat iemand even belt, gaat dit gesprek, al worden er geen namen genoemd, toch een beetje erg diep op een materie in die ik als buitenstaander niet hoef te horen. Wanneer er zakelijk over ontslag gesproken wordt zou ik er de voorkeur aan gegeven hebben om een paar meter verderop te gaan. Goed, ook dat gaat me niet aan.
Het geelgorsje laat zich weer horen en met mijn kijker speur in de richting van het geluid. Ik zie hoe twee vogeltjes op het prikkeldraad zitten dat van de Loop naar het bos gaat. Is het een pimpelmeesje? Of misschien zelfs wel een kuifmeesje? Lastig te zeggen van deze afstand. Ik hoop dat de foto een beter beeld geeft. Het andere vogeltje kan vanalles zijn, een vink misschien?
Verder speur ik. De boompjes en struikjes langs de Loop groeien hard. En naast een jong berkje zie ik opeens een iets afwijkender kleur. "Hebbes, geelgorsje!", triomfantelijk roep ik het zachtjes uit. Niemand hoort me, maakt niet uit.
Het andere kan ik maar niet vinden, het moet er niet ver vandaan zitten. Dan zie ik hoe een buizerd langs de bomen vliegt. Op weg naar zijn nest, weet ik. Even later zie ik twee buizerds. De ene, een lichte, komt steeds dichter in de buurt van de toren. Er staan twee telecom busjes bij de toren, er wordt dus gewerkt, vandaar dat we de valken niet zien bedenk ik. Maar wanneer de buizerd over de toren zweeft is daar ineens een tweede vogel. Ik probeer deze snel in de kijker te krijgen, jawel: uit het niets is daar V en die is niet gecharmeerd van dit bezoek. Haar rondjes om de buizerd worden steeds sneller en korter. De buizerd heeft het begrepen en draait weg. De valk verdwijnt achter de toren, komt er nog één keer rechts uit, dan weer naar links en dan.... niks meer.
Het zal meteen ook het laatste weerzien met V zijn voor vandaag, want verder zien we haar niet meer verschijnen. Dat is ook wel een bekend beeld. Wanneer er noodzakelijk werk gedaan moet worden in de toren dat verdwijnen de valken om meestal pas weer terug te komen wanneer men het terrein weer verlaat.
Een minuutje met de drie schermen open heb ik opgenomen op het moment dat de vier jonkies lekker in het zonnetje zichzelf opwarmen. En de paar plaatjes van vandaag zet ik erbij. En om een verhaal van iets eerder compleet te maken: de motorcrossgeluiden in mijn tuin vanuit mijn bloeiende Rhododendron, samen met een van de motorcrossers erop voeg ik er zo maar gratis aan toe ;)
