Wanneer je de valken in de vakantieperiode zie groeien als kool. Hun behendigheid met de dag ziet toenemen. Hun gestuntel ziet veranderen in instinctieve en dodelijke jagersbewegingen. Dan is het meteen duidelijk, nog even de puntjes op de "i" en PA heeft zijn volgende nest "killing machines" op de wereld gezet. En als ik het jonge vrouwtje 2R bekijk en zie hoe ze forser overkomt dan haar moeder, de ongenummerde, dan dicht ik haar goede kansen toe om dat eerste risicovolle jaar glansrijk te overleven. Met het mannetje heb ik daar eerlijk gezegd nog niet zo'n duidelijk beeld bij. In het nest was het brutaaltje mijn favoriet, de vergelijking met Sjors van de Rebellenclub ging toen vol op, nadien zijn de rollen wat dat aangaat toch wat omgedraaid.
Een week heb ik ze moeten missen. Een weeklang geen beeld van de ontwikkeling van het stel. Ik ben razend benieuwd wat ik aan zal treffen, want dat ik vanochtend even ga Mortelen staat vast.
Op het veldje zit Ronald met de kijker voor het gezicht omhoog te turen. Ik ervaar dat als een gunstig voorteken. Er is dus al wat te zien. Niet veel later zie ik met eigen ogen dat Ronald gelijk heeft met zijn opmerking dat er best al activiteit is geweest in de tien minuten dat hij eerder op het veldje kwam dan ik.
In de berm stopt een tweede auto. Het is Jeroen (Geronimo). Ook Jeroen valt met de neus in de boter en ziet de activiteit van de valken rond de toren. Wanneer met luid geschreeuw van een tweetal valken, net buiten ons beeld door de bomen naast het spottersveld, een terugkeer wordt aangekondigd zijn we voorbereid op de komst van de valk met prooi, of liever de overdracht in de lucht en als het effe kan nog een drop in het veld voor ons.
Een paar tellen later komt aan die fantasie een eind. De (juveniele) valk vliegt linea recta met de prooi naar de tweede ring. Na een minuutje of vijf dwarrelen er veertjes als ware het dat Jan de Wind de herfstblaadjes laat opdwarrelen.
Toch blijven de (overige) valken actief met elkaar, gaan ook nog op prooijacht al lijkt dat niet elke keer heel erg overtuigd en als volgend hoogtepuntje ontdekken we dat de elkaar volgende valken niet allemaal slechtvalken zijn. De torenvalk die zich nabij de hoge antenne waagt laat een tel later zien, ook een uitstekende duikvlucht in de vleugels te hebben wanneer dit door een razende slechtvalk wordt afgedwongen.
Debbie (Vogellogboek) en Piet (Lieshout) staan dan al aan de andere kant van de Loop. Komen is keuzes maken. Waar ga je staan? Op het spottersveldje zonder schaduwen of in de bosrand, fris in de wind en verstoken van de felle zon. Mijn keuze was vanochtend niet moeilijk: de frisse wind dwong me al terug naar de auto voor het ophalen van een windjack en steeds opschuivende bewolking verraadt dat de zon vandaag overuren zal moeten maken om zich tussen de wolken zichtbaar te kunnen maken.
Terwijl we aan het praten zijn, hoor ik een vreemd vogelgeluidje en ik zie een kleine gestalte in snel tempo voor ons heen naar een boom naast ons vliegen. Ik heb geen enkel idee hoe het vogeltje er uit ziet, maar het geluid doet me denken aan een zebravinkje.
Martien Kuijpers komt en gaat. En dan stopt een volgende auto. Deze ken ik, maar ik moet toch even kijken wie er achter het glas het stuurwiel vasthoudt. Dan weet ik het zeker: het zijn Els en Sjef.
Nog steeds laten de valken zich redelijk vaak zien, ook voor de camera's en zelfs in de nestkast. Heel spectaculair is het niet, maar de vele bewegingen maken dat toch weer goed.
Vlakbij mijn dochter wordt de jaarlijkse verwendag voor onze wat beperkte medemens gehouden, ik wil daar eigenlijk nog wel even gaan kijken voordat de buien ook Gemert bereiken. Of mijn camera nog iets heeft weten te scoren dat boven gemiddeld is, zal zich later uitwijzen.
