 |
 |
vr 4 april 2008 11:30u - 12:10u
Een kort bezoekje
Ik moest weer even naar Helmond vanmorgen. Ik hoef niet uit te leggen dat voor de route terug dan richting Bakel gekozen wordt. Een leeg veldje. Leger nog dan anders want er ontbrak iets. Onverlaten hebben Gerrit E zijn buizenpost vernield. Het buisje is verdwenen.
Ik ben zonder camera op pad gegaan en kan helaas niets filmen of fotograferen. Op de toren zit een valk op de GSM-antenne aan de voorkant. Het zou S2 kunnen zijn, maar zeker ben ik daar niet van. Achter de toren cirkelt een grote buizerd. Zijn vleugels vertonen wat verminkingen. Er ontbreken wat vleugelpennen. De buizerd komt nader en nader. Benieuwd kijk ik naar de valk op de GSM-antenne: "ziet ze hem al?" Nog dichterbij komt de buizerd. Geen reactie. Het mag dus.
Op het droge zit de familie Nijlgans. Drie kuikens kan ik ontdekken, mogelijk heeft een vierde kuiken zich achter zijn ma verstopt. Wanneer een eend vanuit het bos aan komt vliegen om in de Snelle Loop te landen, grijpt Pa Nijlgans in: fel vliegt hij er op af en de eend maakt dat ze weg komt.
Veel actie is er niet, de vogels fluiten steeds meer hun lentedeuntjes. Ik besluit om maar een hapje te gaan eten. Onderweg naar De Mortel heb ik een bumperklever achter me aan zitten. Een inhaalpoging in de 30 km-zone in De Mortel moet het irritante ventje afbreken. Net buiten De Mortel ziet hij zijn kans schoon, het is daar een 50 km-zone maar meneer sjeest me voorbij om vervolgens bij mijn voorganger op de bumper te gaan hangen. Ineens minderen beide auto's vaart: 'Stoppen Politie' verschijnt er op de achterruit van die voorganger. "Nat, jongen", brom ik tegen het petje achter het stuur.
"Vanmiddag nog even terug?", is mijn gedachte terwijl ik een broodje verorber. "Misschien".
Deel 2
Bij Kuiko is misschien eigenlijk nooit misschien. Het zit in zijn kop en dus gaat ie gewoon! Op het spottersveldje is opnieuw geen kip te bekennen. Op de toren ook niet, dus wordt maar weer eens de gang naar de bosrand gemaakt om vandaaruit de Loop over te steken.
Onderweg wordt een hamerende Grote Bonte Specht weer snel opgespoord. Op de toren nog steeds niks te zien. Even later steek ik het bruggetje over, ga ik het klappoortje door en ga ik op weg naar de poel waar de Nijlganzen doorgaans verblijven. Even nog een blik op de toren... Hela, daar is ongemerkt een valk op de hoge antenne gaan zitten. Dit is Pa, zonder enige twijfel!
De Nijlganzenfamilie heeft me allang zien aankomen en laat dat luidkeels horen. Een, twee, drie, vier kuikens tel ik. Gelukkig maar. Ik draai om maar weer terug te gaan naar het veldje. Daar zit ik al een hele poos te wachten wanneer de telefoon gaat. Ik neem op en enkele tellen later glijdt mijn blik weer naar boven. Gadsie, Pa is verdwenen. Ik blijf nog een poos wachten, maar er gebeurt niets meer. Ja, een reiger komt dicht in de buurt van de ganzen. En even later komt er zelfs een tweede reiger, die de eerste weer verjaagd. Maar daar kwam ik niet voor...
