Het is een uurtje of tien. Het zonnetje schijnt maar ik weet van mijn wandeling met Wisky van vanochtend dat er een stevig briesje staat. Gisteren kon ik niet gaan omdat mijn auto APK gekeurd moest worden, maar vandaag... ik ben niet te houden. Ik moet en ik zal.
Even later staat mijn auto bij het spottersveldje. Ik had er een beetje op gehoopt dat mijn spotmaten Piet en Gerrit er ook zouden zitten, maar dat is niet het geval. Ik hoef niet lang te zoeken naar slechtvalken. Er zijn er maar liefst drie in de lucht. En dat is er eentje teveel. En zo gedragen de twee van De Mortel zich ook: de derde wordt galant maar dringend verzocht zich uit de buurt van de toren te begeven. Die opzet slaagt maar ten dele want binnen enkele minuten zijn er opnieuw drie slechtvalken die koers zetten naar de toren. Eentje landt op het rooster waarvan ik maar even aanneem dat het M is. Maar dan komt de tweede valk in grote vaart aanzeilen en lijkt de valk op het rooster er vanaf te willen rammen. En dan twijfel ik, hoe logisch is dit? Waarom zou M aangevallen worden door een vrouw? Is de valk op het rooster misschien de indringer? Ik kan het niet zien. Bovendien raak ik het overzicht kwijt omdat ik even de derde valk zoek. Het volgende moment zijn er weer drie valken in de lucht en gek genoeg is dat vaak de beste voorwaarde om ze alledrie uit het oog te verliezen.
Een geelgors vraagt mijn aandacht en omdat ik daarna geen valk meer kan ontdekken ga ik maar aan de wandel. Ik ben benieuwd of mijn conditie ondertussen alweer zo verbeterd is dat ik nu wel verder kom dan het bruggetje.
In en langs de Loop kan ik tot aan het bruggetje helaas geen vogel ontdekken. Dan pak ik mijn kijker en kijk nu in mijn looprichting. Niks. Het valt me op dat het landschap er veel meer gekunsteld uitziet dan ervoor. De kanten zijn kaal. Riet is er amper en de boomstammen die in de loop zijn vastgelegd ogen veel te symmetrisch. Het klopt gewoon niet. In gedachten verzonken mis ik het winterkoninkje dat voor me langs kruist. Het verdwijnt in het struweel voordat mijn camera kan "schieten".
Iets voor het betonblok hoor ik geplons in de Loop. Een beetje op de gok maak ik een kiekje. Dat blijkt raak te zijn. Ietsje inzoomen nog.... Twee stuks heb ik bij elkaar op het plaatje.
Mijn gedachten over het landschap laten me nog niet los. De betontegels die de schuine oversteek naar de andere kant van de Snelle Loop vaster moeten maken zijn zeker niet "natuurlijk". En wanneer ik vervolgens bij het slingerpoortje een foto maak van de Loop met zijn kunstmatige vistrapjes valt me ook hierbij op dat het zo onnatuurlijk oogt. Het is allemaal duidelijk aangelegd. "Mopperkont", bijt ik mezelf toe. Ik ben zo blij om hier rond te kunnen struinen dat dit negatieve gemopper er totaal ongepast bij is. Op de toren dan maar eens?
Geen slechtvalk te zien. Mijn stemming daalt nog een beetje meer. Ik maak een prentje van het water dat zich door een van de vistrapjes wurmt en mijn stemming slaat alweer om. DIt is toch gewoon hartstikke mooi.
Tussen de bomen door prijkt de toren, ik maak er een prentje van al is er ook hier geen valk op te zien. Mijn telefoon geeft een deuntje dat me er op attendeert dat ik het dagelijks wenselijk aantal stappen al heb gezet. Dit gaat prima. Mijn stemming is alweer omgeslagen van nors naar vrolijk.
Ik loop nog even door tot aan het prikkeldraad tussen Loop - Veld - en Bos. Niets geen levendigheid op het water of er langs te ontdekken. Ik kijk even naar het pad langs dit prikkeldraad dat het eigenlijke pad hier is (maar niemand gebruikt dit nog want iedereen loopt over het pad dat naar de poort bij de poort van de toren gaat. Een flinke afgebroken tak hangt als een slagboom over het paadje. "Afgesloten", lach ik in mezelf. Ik draai me om en ga verder over het genoemde gangbare pad door het bos.
Op het spottersveld nog altijd geen medespotters. Maar gelukkig nog wel wat actie. Weer is de derde valk niet van plan om zich echt te laten verjagen en blijft dus als een stoorzender het leggen van een nestje eitjes in de weg zitten.
Dan hoor ik de auto van Piet. Dat zijn er twee van de drie vaste spotters zoals ik ons voor het gemak maar noem. Piet heeft zich amper geïnstalleerd of daar komt weer een valk aangevlogen. Die heeft een heel klein prooitje bij zich weet Piet. En inderdaad wanneer ik goed kijk zie ik een klein prooitje aan een van de poten bungelen. De valk (bijna zeker) M doet er even over om op de betonrand te landen vlakbij de paal van de dakcam waar hij vermoedelijk net buiten beeld zal zijn.
En dan komt daar een witte auto: dat moet Gerrit zijn. En het is Gerrit. Ik ben blij hem na al die tijd te zien. We hebben wel wat mailcontact gehad maar live in gesprek is toch heel wat leuker. Opeens komt het in me op: "Een gewenst drietal en een ongewenst drietal". En zo is de titel al bepaald voordat ik thuis ben....
Mijn ogen hebben merkbaar geleden van mijn ziekzijn. Ik ben allang blij dat het me weer gelukt is om de valken en wat ander klein spul op de foto te krijgen.
