Wie kent het niet. Je neemt iets waar, neemt het voor lief, maar iets zegt je dat er iets niet klopt. Ik en mijn stemmetje dus!
Ik heb vorige keer genoten van mijn visite aan De Mortel. En het zien van beide valken terwijl je het gevoel hebt dat ze mogelijk wel vertrokken zijn stelde me op een of andere manier gerust. Ik vond dat het grootteverschil tussen man en vrouw wel behoorlijk groot is en Margo merkte terecht op dat de man wel wat bruin oogde. Beide zaken constateer je en beide zaken neem je ondanks dat stemmetje toch maar voor lief.
Ik wist dat ik een paar dagen geleden Corinne op een haar na had gemist en wanneer ik dan lees dat ze vanochtend ook weer even gaat Mortelen dan probeer ik ondanks mijn hardnekkige hoestje toch even te gaan kijken.
Zie daar de aanleiding is gevonden en de inleiding is geschreven.
Iets na negen uur sluit ik aan in de rij. Behalve de hondjes zitten Corinne, Ciryon en Margo op het veldje. Valken laten zich niet zien maar een koppeltje tapuitjes wel. In de verte zie ik de kudde Aberdeens staan. Verder is het niet hoogstaand wat er te zien valt. Maar in goed gezelschap vliegt de tijd vanzelf.
Een korte traktatie van een passerende valk en het wegblijven van een vervolg maakt dat Corinne en Margo toch even naar het onverharde deel van de weg wandelen om daar poolshoogte te gaan nemen. En wanneer ze even later terugkomen merk ik aan hun enthousiasme dat er vast wel een valk zal zitten.
Het is in een van de kozijntjes. En omdat ik die dan toch ook wel even wil zien besluit ik samen met Ciryon de wandeling ook maar te maken. Helaas blijkt de vogel gevlogen. Nu ik eenmaal aan de wandel ben geraakt besluit ik dan toch maar even naar de achterkant te wandelen. Ciryon loopt terug naar het veldje.
Ik schrik een beetje van de gedaalde waterstand na het sluisje bij de brug. Het is zichtbaar enkele centimeters lager. Ik ga verder, zonder al te veel vogels en andere beestjes waar te nemen. Ook aan de achterkant is geen valk te ontdekken. Dan opeens zie ik een gestalte vliegen over wat ik inschat als boven "de overkant van de Loop" nabij het spottersveldje. Het blijken zelfs twee slechtvalken te zijn die zelfs wat speels naar elkaar toe vliegen. Een voorzichtige vloek kan ik niet tegenhouden. Was ik nou nog maar meteen teruggelopen naar het spottersveldje. Ik ga terug en ben benieuwd naar de verhalen...
Het lopen gaat vandaag best goed, zo merkt ook Margootje op. Op mijn vraag over de afloop van de vlucht van de twee slechtvalken krijg ik verbaasde blikken. Het is niet waar. Ja toch! De dames waren in een diep gesprek geraakt en hebben tot hun spijt het avontuur bijna boven hen gemist.
Corinne voorspelt een deel van de inhoud van mijn blog van vandaag ;)
Maar dan hoor ik dat er wel degelijk iets is voorgevallen bij de valken. Dit is niet het vertrouwde koppel dat al weer enkele jaren de toren in bezit heeft genomen. De vrouw is groot, lang vooral, en is geringd. En de kleinere man, die inderdaad nog wat beige oogt is een tweede kalenderjaars. Mijn stemmetje blijkt dus inderdaad gelijk te hebben gehad.
En nu worden we opnieuw verwend. Beide valken in de lucht. En terwijl ik van de een een paar vliegende prentjes probeer te schieten, wil mijn nek niet langer meewerken. Ik ga op zoek naar de andere die rechts op de tweede ring landt. Er klopt iets niet aan hetgeen ik zie. De vorm klopt niet. Zitten er dan twee bij elkaar? Of... ligt daar een knots van een prooi bij?
Ht laatste is het geval. Heel even mogen we van dit beeld genieten, maar wanneer ik vanuit een iets betere hoek een plaatje probeer te schieten blijkt valk en prooi verdwenen. De valk zal de prooi iets verder op de ring hebben getrokken.
Dan komt de andere valk terug en zet aan voor een landing op de koektrommel. Het wordt heet en wanneer Corinne besluit terug te keren naar Vlierden, maak ik ook aanstalten te vertrekken en met mij de andere dames ook. Ditmaal binnen een half uur voeg ik daad bij het woord.
