Het is voor mijn gevoel alweer te lang geleden dat ik ben gaan Mortelen. Ik denk conditioneel weer wat verder te zijn dus wil ik dat maar al te graag gaan checken. Na mijn wandeling met Wisky vanochtend had er eigenlijk een klein belletje moeten gaan rinkelen. Het was weliswaar het wat grotere rondje maar de laatste meters waren toch wat moeizamer dan bijvoorbeeld gisteren. Maar goed het is gelukt en baasje en hondje waren allebei blij.
Op BDL zie ik een vogel al een paar keer om de toren vliegen. Het vermoeden is dan ook groot dat het een slechtvalk is. Even later landt er ook een op het hekwerk van het dak terwijl de ander even op het rooster zit. Beide thuis dus. En dan gaat het kriebelen. Ik beloof mijn vrouw plechtig vooral niet langer dan een uur van huis te gaan. Ik ben gauw geneigd om mezelf wat te overschatten en wil telkens maar verbeteringen meten. Goed dat ik een zorgzame bewaakster om me heen heb.
Even later sta ik op het spottersveldje. Het valt me allereerst op dat de paddenschermen niet tot aan de berm bij het spottersveldje zijn doorgetrokken. Ik kijk even over de weg of ik platgereden padden zie. Maar dat is niet het geval. En dan gaat de blik naar de toren. Ik zie de valk op de antenne bij de wiphoek meteen te zitten. De ander kan ik zo gauw niet ontdekken. Ik zoek dus even of aan de overkant van de Loop wellicht iets moois zit. Ik hoorde van Piet dat hij daar regelmatig het ijvogeltje had gezien. Maar ditmaal geen zicht of geluid van de ijsvogel. Terug naar de toren. Iets gewijzigd? Nee.
Het is een stuk minder helder dan vanochtend en ik voel de kou ook meer. (Ook dat is een overblijfsel van de ziekte, naast het steeds irritantere gebrek aan gevoel in mijn vingers, maar hoe kan ik het wagen om te klagen. Ik LEEF!!!)
Ik besluit te gaan wandelen. Eerst maar eens naar het bruggetje en mocht dat meevallen dan eens kijken of ik de achterkant van de toren kan gaan bewonderen. Het valt me op dat de waterstand nogal laag is. Maar bij het bruggetje zie ik al gauw waarom: het sluisje is volledig omlaag gelaten. Verderop, ja ik waag het erop, zie ik iets vreemds langs de Loop. Het is een metalen buis die omhoog steekt. Nog wat dichterbij zie ik dat er iets schuin van de ene oever naar de ander net boven het water uitsteekt. Het lijkt een vorm van een dam die mogelijk zelfs omhoog gelaten kan worden? Bij het betonblok denk ik even om er te gaan zitten, maar dat lijkt me toch geen goed idee. Ik ga door het slingerpoortje en sta op het veld achter het bos bij de toren! Hoe dan ook: opnieuw een verbetering van mijn record :)
Verderop zie ik een nieuw "bengske" in het veld staan. Goedkeurend denk ik even na of ik het ga redden om erheen te kuieren, maar dat waag ik toch maar niet. De valk in de antenne bij de wiphoek zit er nog steeds. Verder zie ik op het eerste gezicht niks, maar dan trekt de kabelkrul in de hoge antenne toch mijn aandacht: zit daar nog een valk? Of bedriegen mijn ogen me? Zelfs met de kijker (tegen het licht in kijkend) kan ik het niet met zekerheid zeggen, maar ik besluit toch maar eens een kiekje te maken. Ik bekijk de foto op mijn display en ben dan blij dat ik dit kiekje toch maar even heb gemaakt.
Tevreden ga ik terug. Ik ben toch meer vermoeid dan ik had gedacht. Het maken van de stappen wordt zwaarder en lijkt weer meer op vooruitvallen dan op lopen. Op het spottersveldje staat een drietal mountainbikers. Ik merk dat ik hijg. Dat merkt een van de mannen ook. "Gaat het wel goed?", vraagt hij. Ik leg kort uit dat ik herstellende ben van een ziekte en dat ik weer een grensje heb verlegd. De mannen gaan verder. Ik kijk nog even naar de toren en naar de omgeving. Dan zie ik dat het uur voorbij is. Laat ik dan toch maar naar huis gaan...
