Het moet gewoon. Ik heb het tenslotte met Twitter al aangegeven: ik ga Mortelen. Gisteren is het er niet van gekomen, vandaag moet het dus gewoon.

Op het laatste stukkie op weg naar de HB-weg meen ik een valk omlaag te zien duiken. Hoe goed deze waarneming is, weet ik niet. Hoe zeker ben je wanneer je achter het stuur gezeten, al rijdende in een flits iets ziet?

In de berm van de HB-weg staat een auto. Er staat iemand bij. Mijn gevoel zegt me dat dit Gerrit E moet zijn, maar op deze afstand weet ik dat niet zeker. Een paar seconden later weet ik wel wie het is, de ander twijfelt op zijn beurt wie de aankomende spotter is. Op het veldje steekt een parasol in de tafel. Een C1000-mandje voorspelt dat er een bakje lekkere koffie te halen is. (Want de ambachtelijke koffie van Gerrit E is echt een aanrader).

Gerrit weet me te vertellen dat even voor mijn aankomst er een valk omlaag dook. Onmiddellijk leg ik verband met mijn waarneming onderweg. "Die zou zo maar kunnen kloppen". "Nu zit er niks op de toren", zoveel weten we wel.

Ik volg een donkere reiger. Kromme nek dus helaas geen donkere ooievaar heb ik ondertussen geleerd. Dan weet Gerrit opeens dat er weer een valk op de rechterlamp zit. De stiekemerd is plotseling buiten onze waarneming weergekeerd. De ander?

Even later zien we allerlei beweging rechts naast de toren. Minstens één duif wordt aangevallen. Er zijn minstens twee valken die erachteraan gaan. Dan verdwijnt even snel weer alles achter de toren. Dat was het dan weer.

Gelukkig wil de boomklever ons wel wat langer amuseren. Dan merkt Gerrit de gaai op bij de houten poort bij de toren. "Hee, nog een", ziet Gerrit. "Ja, die vliegt het bos in, recht voor ons", zie ik. "Nee, hij zit naast die andere", meent Gerrit me te corrigeren.

Het zijn er dus drie vlak bij elkaar. Want zo zeker dat ik weet dat er een het bos in vloog, zo zeker zien we er ook twee bij het houten hek.

De valken laten zich nog één keer zien. Echter, het amusement zal achter de toren voortgezet moeten worden. Want daar eindigt hun kort vluchtje. Op advies van Gerrit weet ik de beste lijmsoort voor een thuis wachtend klusje. Ik vertrek naar huis, maar sluit een tweede bezoekje niet uit.

Onderweg gaat het op de radio over Nirvana, maar dan schallen de speakers: "it's magic". Da's geen Nirvana. Heel even twijfel ik aan het album. Is het "Discovery" of toch gewoon "Out of the Blue"? "Living thing! Honderd procent Out of the Blue".

"Die zet ik op tijdens het schrijven van mijn verslag, da's zeker!" 

Prooi

Het tweede deel van mijn bezoek van vandaag kan ik geen andere titel geven dan: prooi  

Het waarom kan ik helaas niet in heel veel uitgebreide bewoordingen uitleggen. Er viel namelijk niet zo heel veel slechtvalk te bewonderen met prooi. Het is zelfs niet meer dan een aanname dat Pa toen de zon op zijn heetst was om een stukkie prooi zat te schooien. Maar prooi kan ook in een ander daglicht worden verklaard: 

Om een verhaal dan toch niet meer lading te geven dan waar het eigenlijk om gaat. Een kort resumé. Piet uit Lieshout is me net voor. Hij laadt het statief van zijn scope uit zijn autootje. Hij staat vrij ver van de ingang van het veldje vandaan. Dat komt omdat er een hele stoet auto's voor hem staat.

Jonne loopt op ons toe en heeft iets in haar hand. Het blijken een paar flesjes bijzonder bier te zijn: Amelands bier. Ambachtelijk gebrouwen, Barnstiën, Amberbier. Dat Ingrid (Amelandse) met de Millusse dames mee naar het Zuiden is afgereisd, was me al ter ore gekomen bij een eerdere sessie van vandaag. Dat haar vriendin voor de mannen wat van het lokale heerlijks meegegeven heeft mag voor mannen betiteld worden met "prooi", want is ambachtelijk gebrouwen bier voor mannelijk ego niet te vergelijken met prooi? Ik zou het zou wel durven noemen (en aangezien ik niet veel moeite heb om met lef dingen te benoemen, is het gewoon zo).

Kuiko, wat zit je toch weer te draaikonten. Kom nou eens ter zake. Hoe zit het met de valken? Laten we zo zeggen: er zitten meer mensen op het veldje en er staan nog meer Angus koeien aan de overkant dan dat we valken zullen waarnemen. Opgeteld wel te verstaan.

De valken vliegen wel rond, maar het is overwegend op stipjesafstand. En dan na een hele poos van het stekende zonnetje te hebben genoten horen we daar dat gezeur. Bedelende PA, uit ons zichtveld, die smekend om een stukje van de koek vraagt. OR2 zal dus teruggekeerd zijn met een prooi, maar ook dat hebben we niet gezien.

Nieuwe spreekwoorden en gezegdes passeren de revue. Op auto's vallende eikels worden als neerstortende meteorieten of als neerstortende, van menselijke herkomst afkomstige hemellichamen betiteld. Einstein krijgt op zijn falie, omdat ie het mogelijk al sinds jaar en dag mis heeft. Ach, en voor de gelegenheid gooi ik er dan ook nog maar een nieuwtje tegenaan: het onverharde deel van de HB-weg krijgt een nieuwe naam: "OR2laan". "Die heeft wel wat weg van de geelgors", meent Skreeverke. "De Ortolaan wel, maar niet de OR2laan", mijn glimlach doet het stuivertje laten vallen.

Kom, we gaan naar huus...