do 4 september 2008, namiddag
Wie het kleine niet eert...
Vandaag ben ik vroeg op weg naar huis, dus is de omweg over Bakel / De Mortel er een die ik graag maak. Er staat een stevige bries maar het is droog. Sterker nog: af en toe schijnt de zon fel op mijn autoruiten. Achter het glas is het zelfs warm.
Bij de toren is het niet al te druk. Ik vermoed dat Pa het opnieuw is die het plekje in het raamkozijn van het bovenste raampje onder de ring heeft ingenomen. Verder is er geen valk te zien. Wel zijn de Hooglanders eindelijk weer eens aan weerszijden van de Snelle Loop aan het grazen.
Een paar wandelaars passeren enkele koeien tot op enkele meters. De koeien kijken half-alert toe, alsof ze bij elke beweging die ze niet aanstaat opeens kunnen toeslaan. Ik ben dan al aan de wandel en op voettocht naar de achterkant. De enorme paddestoel ziet er anders uit. Zag zijn hoed het laatst nog uit als een oud bruinleren fietszadel, nu is de hoed omgekruld. Hij lijkt nu veel kleiner. De wandelaars lopen een eind voor me uit. Ze hebben de tocht langs de koeien dus doorstaan en laten mijn kansen op het spotten van het ijsvogeltje in rook op gaan. Ik speur de Snelle Loop, die door de harde wind wel in omgekeerde richting lijkt te stromen, af in de hoop om mijn vriendje de oranje karper te zien. De plompebladeren breiden steeds verder uit dus heeft de karper een uitstekende schuilgelegenheid. Stil moet ik wat lachen wanneer ik bedenk dat de vis me vanonder het gebladerte zit uit te lachen. Ik loop maar verder.
De wandelaars hebben zich op het bankje bij het betonnen blok gezet en turen over de Loop, terwijl ik hen passeer. Of ik zo geruisloos loop of dat ze me niet willen zien? Ik groet geen mensen die me niet aankijken, dus vervolg ik mijn weg. Ik bekijk de achterkant van de toren, maar een valk is er aan deze kant niet te zien. Dan hoor ik het fluitje dat ik onderhand begin te herkennen: ijsvogeltje! Zoals Piet en Lambert al zo vaak vertelden hoor je dit vogeltje vaak eerst en daarna zie je het pas. Deze keer blijft het weer bij horen, maar zien ho maar. Terug maar weer.
De valk zit nog steeds op dezelfde stelling. Ik bekijk de bomen in de omgeving met het recente filmpje van Lambert nog vers in het geheugen. Sommige bomen nodigen iets beter uit om er als slechtvalk in te gaan zitten, maar al de mij bekende plekjes zijn onbezet. Dan besluit ik maar wat meer op het kleine goed te letten. Bloemetjes en bijtjes, een vreemdgekleurde vlieg, een rode libelle-achtige, mijn camera klikt er lustig op los. Een dreigende verkleuring van het wolkenpak lijkt mijn bezoekje af te gaan sluiten, maar dan opeens klaart het weer op en de 'goose-pimpels' op mijn huid verdwijnen door het warme zonnetje dat de strijd weer even gewonnen heeft. 'Goose-pimpels'? Een kwekkend geluid aan de overkant van de Loop trekt mijn aandacht. Een tweetal nijlganzen scheert langs de bosrand richting de poel. Even later herhaalt zich dit proces, maar nu zijn het twee reigers die achter elkaar aan een eend verjagen.
Nog een keer speur ik de hemel af, scan ik de toren nog eens en tuur ik naar de uitverkoren bomen met de verdorde takken in de kruin.... -nope geen verrassingen meer-, *Home* maar weer. "Zal ik vanavond toch maar weer achter mijn toetsenbord klimmen?", stel ik mezelf een retorische vraag wanneer mijn auto richting De Mortel zijn weg vervolgt....
Foto's van vandaag:
