Gisteren kwam mijn vrouw opeens binnen met een heel slecht bericht. Ze huilde en vertelde het verhaal. "Tinie is plotseling aan een hartstilstand overleden". En hoewel het zinnetje erg abstract oogt, wist ik onmiddellijk wie zij bedoelde.
Tinie is mijn grootste voetbalvriend. Hij was secretaris en later voorzitter in een tijd dat de club hem hard nodig had en hij deed een beroep op mij om hem bij te staan. Ook daarna bleven we elkaar altijd langs de rand van het veld op dezelfde plek (een meter of wat naast de cornervlag) opzoeken. De droge humor van hem is om nooit meer te vergeten. En om slecht nieuws te verwerken is er voor mij maar één plek: de omgeving van de Morteltoren.
Het is geen vraag of ik even zal gaan Mortelen, al had het veertien graden gevroren, ik moet gewoon gaan. Ik ben er blij mee dat ik de eerste minuten alleen ben. Ik zie hoe een valk zich op de kleine antenne bij de wiphoek plaatst. Wandelaars komen langs en een van hen vraagt of er al iets te zien is. Mijn "ja" blijft zonder verdere uitleg en op de weg wordt gelachen. "Ja, zittie, maar hai zî nie wah". "Déh vroegde gai um ôk nie".
Het zijn drie, vier seconden dat ik naar de weg kijk, het is voldoende voor de valk om spoorloos te verdwijnen. De valk in de nestkast zie ik op de refreshbeelden nog zitten. Ik ga maar aan de wandel. Dat is voor nu het beste dat ik kan doen... voor mezelf.
Ik ben in het bos wanneer ik de wandelaars door het klappoortje zie gaan. Bij de laatste verwacht ik een knal, maar zij sluit het poortje zachtjes achter haar. "Hmm, eigenlijk krijg ik al een beetje spijt van mijn korte antwoord", peins ik. Ik ga zelf langs de Loop naar de achterkant van de toren. Ik zie hoe in de rechter vertakking van de Loop een tak in het water omhoog steekt. Het is een ideale plek voor een ijsvogeltje en daarom denk ik zeker dat deze tak er om dat doel in de Loop is gestoken.
Op de toren is ook aan de achterkant geen valk te zien. Ik had niet echt iets anders verwacht, maar het ging me ook veel meer om de wandeling dan om de feiten. Sterker nog: ik hoor allerlei vogeltjes maar doe geen enkele moeite om ze te zien.
Wel valt het me op dat de groene specht roept en van drie zijden antwoord krijgt. Dat is een hoopgevend feit.
Wanneer ik voor de keus sta om over het bruggetje te gaan of terug te keren naar het spottersveldje, zie ik dat er mensen op het veldje zijn. Een van hen is Gerrit. Ik loop terug. Wanneer ik op het veldje stap is er behalve Gerrit nog één persoon meer. Ik vertel Gerrit over de treurnis van gisteren. Soms is het erg fijn om gewoon je verhaal te kunnen doen (lezer: wat je nu leest is ook niets anders dan dat).
Wanneer we alleen achterblijven zien we opeens iets vreemds. Op de hoge antenne zit een valk en een ander gaat er naast zitten. Ik grap dat het lijkt of ze gaan paren, maar er blijkt wat anders loos. De ene valk verlaat de antenne en de ander volgt na een seconde of wat. En opeens is daar nog een volgende valk. In de lucht gaat het er niet al te vriendelijk aan toe. Gerrit ziet op de resfreshbeelden dat er nog een valk in de nestkast zit. Vier valken?
De drie in de lucht vormen een twee tegen een meerderheid en de eenling wordt overtuigend weggebracht. De nestkast is nu leeg. Dan realiseren wij ons dat de cambeelden natuurlijk behoorlijk achter lopen op de werkelijkheid. We vragen ons nu af of het er wel vier waren.
Wat later zet ik precies op tijd op de foto dat M de nestkast verlaat. Hij maakt vaart en hoogte en ik vermoed dat ie een prooi gezien heeft. Een volgend moment zie ik boven het bos een valk met ballast opdoemen. "Prooi !!!", roep ik. Gerrit ziet wat ik bedoel. Is het M die met deze zware duif aan komt zetten? Ik denk dat M op het moment dat de valk met prooi omhoog kwam, zelf iets verder naar rechts zat. De prooi is zwaar en moet wel een duif zijn. De duif wordt mee naar de koektrommel getorst waar er wat korte plukhandelingen zijn. Dan gaat de prooi weer mee de lucht in. Ondertussen komt ook Piet op het veldje gelopen. Voor het eerst dit seizoen zijn zowel Piet als Gerrit als ikzelf bij elkaar op het veldje. Ik denk te weten dat de prooi mee naar de nestkast gaat en neem die maar alvast in beeld. Maar telkens worden de rondjes om de toren zwaarder en uit eindelijk landt de valk ergens op het dak waar wij het niet kunnen zien.
In de nestkast zit een valk. We hebben er weer twee, ... en een mooie duif.
