Na een week af en aan naar het ziekenhuis om mijn zieke moedertje te bezoeken wil ik vandaag heel even tijd voor mezelf maken. Ik heb het nodig en weet dat ook. Het zal niet lang zijn maar even een bezoekje ter ere van de komst van het derde eitje zal me ontspanning brengen.
Een stroomstoring helpt me daarbij. Nu kán ik niet eens aan het werk. Even springen lampen weer aan, net lang genoeg om te ontdekken dat er een eitje bij gekomen is, en dan zegt de computer bzzzzuuwwwww. En gaat alles weer op zwart.
Een minuutje of tien later sta ik op het spottersveldje in De Mortel. Ik ontdek de valk die op de wiphoek verblijft, hij zit ietsje te ver naar achteren om hem goed te zien maar ik neem onmiddellijk aan dat het VM is (ja, ik mag hier nog gewoon VM zeggen, hoor).
In de nestkast moet VV zijn.
Er volgt wat beweging in de lucht en omdat ik de valk op de wiphoek helemaal niet meer kan zien neem ik maar aan dat hij dit is. De valk landt uiteindelijk in de grote antenne en omdat ik daar niets bijzonders aan kan ontdekken gaat mijn aandacht naar een buizerd die een poging doet om precies in het topje van een boom te gaan zitten, maar dat gaat hem niet lukken vanwege een eigenzinnige kraai die komt pesten. Ook zie ik de nijlgans op een eilandje in de Loop staan. Er wordt wat geroepen vanaf de toren en dat trekt mijn aandacht. Weer wordt er wat om de toren heen gevlogen en weer zie ik daar geen bijzonderheden in.
De valk lijkt wat moeite te hebben met de straffe wind waardoor hij een paar keer mooi stil hangt in de lucht wat met dit licht gunstig is voor de plaatjes. Uiteindelijk landt de valk in de grote antenne. Is dit bijzonder? Nee, niet echt, maar toch probeer ik mijn kijker ietsje beter in te stellen omdat een stemmetje in me zegt dat er iets niet helemaal klopt. Dan vliegt de valk weer op en landt nu op de balustrade bij de oude plek van de nestkast. (En wat blijkt bij het bekijken van de plaatjes? De valk is geringd!)
Hoor ik nu een bekend schril piepje? Mijn kijker zoekt het bruggetje maar kan daar geen blauw ruggetje vinden. Ik ga dus maar even aan de wandel. Bij het bruggetje zie ik geen ijsvogeltje maar verderop zie ik iets wits tussen het riet. Dan steekt het witte zijn kop op en weet ik dat ik een zilverreiger in het vizier heb. Er worden wat hondjes uitgeladen uit twee auto's die nu bij de toren staan. Dat gaat de kansen op een ijsvogeltje nog meer beperken dus loop ik snel terug naar het spottersveld.
Het karretje van Piet rijdt op de zanderige HB-weg en haalt me langzaam in. En dan gaan daar twee valken in de lucht. Ik heb nergens erg in. Het moet de valk van de dakrand zijn met de valk die daarnet nog even op het rooster zat te roepen. Niks aan de hand toch?
Hee, maar die zit daar nog! En in de lucht zijn toch twee anderen? Waar de ene valk in de kleine antenne landt daar gaat opeens de andere, die van het rooster, even fel achter de vreemdeling aan. Zo, die moet weg! We nemen weer aan dat het VV is die op het rooster zat, maar later word ik door Anca geholpen met de mededeling dat het juist VM was die daar zat. Ik vond de valk in de antenne ook al best groot.
Ook Gerrit arriveert. Ik moet me weer op gaan maken voor het volgende ziekenhuisbezoekje, maar ga toch eerst de traditionele vrijdagmiddag eikes bakken. Mijn zoon en dochter zullen me allebei vergezellen bij het ziekenhuisbezoek. Dat zal hun oma heerlijk vinden.... zekers te weten.
