De opdrachtgever is heel blij met de vorderingen van hun nieuwe website maar ik heb nog niet alle teksten en foto's waar ik om gevraagd heb, dus is er even de kans om gaan te Mortelen en omdat het droog is...
Het zomerjasje blijkt erg optimistisch. De wind is guurder dan ik had verwacht. Maar wanneer het schouwspel op de toren aantrekkelijk is dan kan me de kou niet zo deren. Maar dan blijkt bij het scannen van de ringen dat ik meteen al mijn hoop kan laten varen. Op de derde ring zijn twee mannen bezig aan de stellage links. Ze bevinden zich dus zo'n beetje onder de nestkast die een ring hoger staat. Hier worden slechtvalken niet blij van, en ik dus ook niet want ik kan voorspellen hoeveel slechtvalken ik zal gaan ontdekken. Zero, nul, nakkes, nada !!!!
Omdat de velden en boomranden die ik kan overzien ook niets fraais bieden besluit ik dan maar te gaan wandelen. Natuurlijk zal ik de valken ook aan de achterkant niet aantreffen maar een beetje beweging na de carnavalsactiviteiten kan geen kwaad.
Voorzichtig verlaat ik het bos en ga ik het paadje langs de Loop op. Geen ijsvogeltje te zien, dus ga ik rustig verder. Bijna bij het wildpoortje bij het betonblok loop ik nog iets rustiger maar het is al te laat. Een drietal gaaien vliegt op en landt op diverse plekken in het bos. Eentje heb ik goed in het zicht, maar precies wanneer ik hem op de foto wil zetten vliegt ie alweer weg. Een tweede doet exact hetzelfde. Daar ben ik iets minder rouwig om, want zijn zitplaats was achter een paar dunne takjes die waarschijnlijk een goed prentje hadden vertroebeld.
Voor de vorm slinger ik me dan toch maar even door het poortje en loop ik enkele tientallen meters verder. Dan draai ik me om en kan de bovenste ring en de dakrand goed bekijken. Geen enkele valk te zien natuurlijk. Ik loop nog een paar meters verder zodat ik ook de twee andere ringen kan bekijken. Helaas hetzelfde resultaat: niks, noppes!
De groene specht lacht me weer eens uit. Ik weet even niet of ik me er over ga ergeren of niet. De glimlach verraadt dat ik me niet erger aan de specht.
Ik loop rustig verder en blijf even staan of ik de groene specht misschien kan ontdekken. Dat is niet het geval en dan valt me iets op het bruggetje op: ijsvogeltje? Jaaaah. Ik gok er op dat het ijsvogeltje me nog ver genoeg van hem vandaan vindt en zet een paar stappen dichterbij. Het mag. Dan duikt het vogeltje omlaag. Ik knip en weet dat de foto totaal onscherp is, maar dat kan me even niet zo boeien: het "ik heb het" gevoel is belangrijker. Ik zie ook waar het vogeltje met zijn visje gaat zitten. Het is een groter visje dan vorige keer. Het wordt snel verorberd, maar nog net gaat mijn knopje op filmen en kan ik de hikbewegingen mooi in beeld nemen. Het vogeltje vliegt een metertje naar achteren waar het beter beschermd zit. Ook dat volg ik nog even en dan besluit ik verder te wandelen. het vogeltje blijft nog lang zitten en dan.... hop vlucht het eventjes het bos is, maar nog voordat ik voorbij het bruggetje ben, zie ik het terugvliegen naar het schuilplaatsje van daarnet.
Wanneer ik even later bij mijn auto ben, kan ik niets anders zeggen dan dat ik toch blij ben even te zijn gegaan....
