Gisteren moest ik even terug om te weten hoe het met die kleine rakker EXP ging. Zijn plotselinge opduiken op de eerste ring verraste me behoorlijk omdat ie een minuutje eerder gewoon op de derde ring op zijn gemakje op de reling zat. Ik weet dat ze zich wel redden maar de gedachte dat nog een treetje lager er meteen eentje van bijna 90 meter is zat me niet helemaal lekker.
Vandaag gewoon werken (maar vanwege Corona nog wel steeds thuis en dat scheelt wat reistijd), tussendoor af en toe even met een schuin oog naar BDL. "Midden in de nacht" beginnen met werken betekent ook dat je vroeg mag ophouden. De tijd is zeker voor wat betreft de stand van de zon niet gunstig, maar het willen weten hoe of wat wint het (weer eens).
Jonge jonge wat een hitte op dat veldje. Geen minuut blijf ik daar staan. Ik zoek een boompje op waar ik in de schaarse schaduw kan staan en waar ik de onderste ring kan overzien. "Daar zit ie", ben ik meteen heel blij. Zou ik wat dichterbij kunnen komen? Wanneer ik in het onverharde deel van de HB-weg sta, is de hoek omhoog nogal scherp. Eigenlijk zie je hier geen klap. Terug maar weer.
Ik zie nu hoe de valk het opeens op een lopen zet, hoe hij behendig over een hindernisje hopt en dan helaas onder de reling verdwijnt. Gelukkig staat het knopje op filmen en heb ik dit aardige fragmentje mooi op film. Kan iedereen zien dat het heel goed met hem gaat.
Even later doemt er een heel klein schimmetje op aan de uiterste linkerkant van de ring. Ik besluit de gang door het bos naar de andere kant van de Loop te maken zodat ik hem daar mooi kan zien. Maar wanneer ik er dan ben.... niks, noppes, nada. Geen valkje te bekennen. "Zou ie al verder door zijn, naar de achterkant?" Ik besluit te gaan kijken, mijn tempo gaat omhoog terwijl ik weet dat ik het daardoor alleen maar warmer ga krijgen en dit valkje "op deze radius" nooit zal kunnen bijhouden. Het Winterkoninkje doet me beseffen dat het beter is om ook nog wat te genieten.
Wat staat de Loop hier al laag. Nu even niet. Dan ben ik aan de achterkant: geen valkje te zien en ook op alle andere plekken zie ik geen enkele schim die op een valk lijkt. Hier sta ik vol met de zon in de rug. Weg hier.
Ik bekijk de Loop en word daar een beetje treurig van. Hier en daar staat ie al droog, en op andere plaatsen staat er een dun plasje water. Verder maar, terug naar de toren.
Waar ik verwacht dat ik de ring kan bekijken stop ik even. Daar zit ie weer. Precies waar ie zat toen ik kwam en van waaruit hij zijn wandeling inzette. Een stapje naar links en dan.... een hoge gil vlak naast me. Ik schrik me rot, "wat is dat?" En dan spring daar een konijntje op. Knip ik heb je, maar jij hebt mij ook. Ik moet er om lachen, schrikken om een konijn :)
Omdat ik net uit de schaduwen van het bos ben gekomen valt de hitte van de zon me nu dubbel zo zwaar. Ik weet nu dat het goed gaat met EXP en besluit er voor te zorgen dat het met mezelf ook goed blijft gaan. De auto voelt als een oven, het stuur is brandend heet. *Home*
Filmpje:
