"Hey Kuipers, foto's aan het maken?" Ik had de drie wandelaars wel zien naderen maar mijn aandacht was bij de toren. De woorden verrassen me. Dan is daar de herkenning. Ik ken Peter al heel lang, hij is zelfs ooit mijn voetbaltrainer geweest. Wanneer zij op het bankje gaan zitten, hoor ik zijn uitleg over wat ik daar uitspook. Haha, hij weet er wel iets van en weet dat het geen TOREN- maar slechtvalken zijn.
Op de toren hoop ik te gaan zien hoe tenminste een van de juvies zo hard gaat fladderen dat hij los komt van de toren en zijn eerste vluchtje maakt. Ik kan echter nu al verklappen dat dit tijdens mijn aanwezigheid vandaag niet gaat gebeuren helaas.
Toch neem ik mijn camera ter hand en schiet ik behalve veel plaatjes ook af en toe een filmpje. Vooral wanneer de kids het rooster verlaten valt er voor de kijker helaas niet veel meer te volgen en juist dat maakt dit zo mooi.
Uiteraard duurt het niet al te lang of het bekende trio Kuiko, Gerrit en Piet staan weer op de veldje. Ditmaal staan er 2 scopen gericht, we verwachten dus allemaal wat.
Ik ga nog even de waterstand van de Snelle Loop checken. Niet meer dan 30 cm schat ik. Visjes zijn mooi op de foto te zetten in het roestbruine maar toch heldere water. Gauw weer terug naar het veldje.
Veel verder dan het hoogtepunt dat V met een flinke duif aan komt vliegen (waarbij ze nogal gehinderd wordt door DE buizerd) en deze prooi heel uitdagend op de ring links van de nestkast dropt zal het vandaag niet gaan. Maar dan opeens wordt de prooi vanaf de ring weggegrist. Het blijkt EXP te zijn die als eerste de uitdaging om naar de prooi te komen aanneemt. V vliegt misschien wel een beetje verbaasd weg. De prooi kan ik nu niet zien, net zo min als de juuf die erbij zit maar opeens dwarrelen er een paar veertjes. Niet met bosjes tegelijk zoals de ervaren ouders dat doen, maar met kleine plukjes tegelijk. Het duurt even voordat ook mijn maten de veertjes zien dwarrelen.
Een tweede juuf verlaat het rooster nu en we vermoeden dat deze ook linea-recta naar de prooi huppelt. Dit is te ver op de ring, dus dat kunnen we zelfs met scopen nooit zien.
Wat later dan het laatste hoogtepunt: een herhaling van zetten zou je kunnen zeggen want wanneer er eerst twee buizerds vlakbij elkaar langs de toren zweven komt daar geen antwoord vanaf de toren of uit het niets, maar wanneer de lichte buizerd die zijn nest vlakbij heeft weer in de lucht komt krijgt ie het er opnieuw van langs en nu valt er bij mij een kwartje: dit is de buizerd die daarstraks vervelend deed bij de prooi-aanvoer: is dit de zoete wraak? Het hem van patatje geven?
Ik ken geen dierenfilosofie maar het klinkt mezelf niet vreemd in de oren, dus zou het zo maar eens kunnen.
Wanneer er tegen half twee nog steeds niet de actie is waar we op hopen begint een hongergevoel het te winnen van de zin om nog langer te blijven. Onderweg door De Mortel zit het terrasje bij Het Anker vol. Op de juiste afstand natuurlijk: proost.
Filmpjes:
