Zou het niet te druk worden op spottersveld, nu het ringdag is, en we nog steeds leven onder de regels van de Coronamaatregelen?
Wanneer ik ietsje later dan gepland, het sporten en douchen erna is wat uitgelopen, naar De Mortel kar, zie ik iets wat me wel eens vaker gebeurt: ik zie iemand fietsen die overleden is, maar de fietser lijkt sprekend op. Ik denk dat mij dat niet als enigste wel eens overkomt. Ditmaal meen ik Mieke te zien fietsen. Grijzend haar, lichtblauw jasje, oud fietsje. Het is haar (uiteraard) niet. Misschien doe ik er iets mee in de titel van mijn verhaal of toch maar niet.
Er staan veel auto's in de berm van spottersveldje tot bij de toren. Wanneer ik langzaam langs rijdt probeer ik snel even koppen te tellen. Minstens een stuk of zes denk ik. In een split second besluit ik door te rijden tot bij de toren en daar linksaf naar het bruggetje te lopen, dat over te steken en een plekje uit te kiezen bij het achtuurboompje. Het zicht is hier prima en dus is het wel eventjes vol te houden. Maar dan kruipt er even een wolkje voor de zon en heb ik spijt dat ik mijn vest in de auto heb laten liggen. het waait best wel fris. Dat gaat voor de ringers nog veel frisser worden daar boven op de bovenste ring.
Zover ik kan na gaan is er nog niemand in de toren. Wel stonden er een paar mensen verwachtingsvol bij het bankje bij de toren te kijken.
Onderweg neem ik de tijd om een vlindertje en waterhenneke en dergelijke op de foto te zetten, ook de visjes in de Snelle Loop mogen even poseren. Het lukt me maar niet om een vogeltje dat op een paaltje zit scherp te krijgen, de brem op de achtergrond blijft de focus maar trekken en dus besluit ik het maar op te geven.
En dan is daar dat geluid van een naderende valk: prooi. Ik zie dat er een prooi onder de slechtvalk bungelt en deze wordt op de koektrommel geplukt. Ik kijk even naar de mensen bij de toren, er zal toch wel gewacht worden totdat de voedering heeft plaatsgevonden. Zo'n groot avontuur dat er aan staat te komen voor de juufjes kan toch niet met een hongerige maag?
Korte chatberichtjes en dan een message: databundel weer eens 100% op. Grr.
Veertjes komen van de koektrommel gedwarreld, het plukken gaat ongestoord door. En dan is daar het moment van opbrengen. Maar dan gebeurt er iets onverwachts, de valk (ik denk dat dit M is met een flinke prooi) vliegt in het rond en begint dan opeens onrustig te schreeuwen. Hebben de mensen in de toren dit niet zien aan komen? Maar zijn ze wel al in de toren? Ondertussen draait de valk al heel wat rondjes met zijn prooi en vliegt dan zo ver van de toren weg dat ik even denk dat ie er mee vandoor gaat. Maar dan keert hij terug om nog even verder te gaan met plukken!
En de andere valk? Die lijkt ook wel een prooi te hebben en landt ergens op de derde ring. Ik zie niet waar. Omdat ik door mijn fototoestel kijk lijkt alles grijzer dan het is waardoor je niet precies ziet wat er te zien valt.
De angus koeien staan precies tegenover me aan de andere oever van de Snelle Loop naar me te staren. Een ongenummerd kalfje staart me ook aan, maar besluit dat de graspol die precies aan de watergrens staat toch wel het allerlekkerst moet zijn. Hij stapt het water in. Van moeders krijgt ie een por, maar een kalf is nu eenmaal kalf om nog eigenzinnig te mogen zijn. De andere koeien komen ook eens een kijkje nemen en even later liggen ze met een stuk of achten in de verse begroeIIng aan de rand van de Loop.
Weer een paar frisse windvlagen. Mijn armen vertonen kippenvel. Ik zoek naar een iets beter plekje om me wat tegen de wind te beschutten. Tussen wat jonge scheuten van een metertje of wat hoog lijkt het iets beter te gaan, maar ook dat is maar voor even. Vest halen? Nee, da's me nu te ver teruglopen. Naar de rand van het bos dan maar? Ik ga met mijn eigen voorstel akkoord.
En dan vliegt de valk met zijn prooi weer op van de koektrommel. Hij lijkt nu vastberadener om de prooi bij de kids te gaan droppen, maar onrust is er nog steeds. Dan is daar ook V weer die hem lijkt te willen aanmoedigen. En dan gaat het ineens recht op de nestkast aan. Ja hoor, dat gaat goed komen bedenk ik tevreden. Ik zie nu ook dat Martien en Peter onder bij de auto's staan. "Ze hebben het gezien en ze hebben het door", concludeer ik tevreden.
Een poos later, ik heb ondertussen mooi plaatjes kunnen maken van een poserende roodborsttapuit, zie ik dat Martien en Peter de toren in gaan. Een minuutje later staan ze weer buiten. Het schot om voor de nestkastopening te plaatsen vergeten denk ik wanneer Peter met dat schot terug loopt naar de toren.
Even later is het dan wel raak: de valken die net even tot rust zijn gekomen schreeuwen weer op en vliegen rondjes om de toren. Figuren bewegen op de vierde ring.... het gaat beginnen. Daarstraks zijn ze voor mij juvenielen geworden, geredeneerd als een soort van Bar Mitswa, de eerste stap naar volwassenheid, bij deze valkjes gekenmerkt door het dragen van ringen om hun pootjes.
