Piketpaaltjes en de pup
Graag zou ik een lang verhaal willen vertellen over de gebeurtenissen van vandaag, maar het is alweer erg laat om daar nog aan te beginnen.
De dag begon vroeg met een lange wandeling met Wisky. Eigenlijk moet Wisky wat vertellen, maar hij schaamt zich er diep voor. Wat is er dan aan de hand? Wisky is van de week erg ondeugend geweest. Hoewel verpakt in een rugzak met de rits maar op een klein kiertje, maar wel met de draagriem een stukje uitpuilend, heeft mijn grote kameraad kans gezien om zijn verveling te verbreken door de rugzak naar het bankstel te slepen en aan de draagriem te sleuren zodat.... mijn oude fotocamera uit de tas viel. Toen ik thuiskwam trof ik een totaal versnipperde camera aan. Total loss, rijp voor de vullisbak. Tot mijn grote geluk vond ik de kapot geknaagde lithium batterypack onder de bank aan. Wanneer hij die kapot geknaagd had, was hij mogelijk ten onder gegaan door het gif van de batterij. Pffff.
Wisky weet nu precies wat k*tjoekel betekent. Hij heeft dat woordje namelijk nog nooit zo vaak in één minuut horen zeggen. Nou ja zeg maar: schreeuwen. Hij was er zo beduusd van dat ie maar vrijwillig in de bench ging zitten. Tsja en dan is baasje niet erg boos meer.
Maar dat alles terzijde.
Ik besluit na mijn ochtendwandeling nog gauw van de kans gebruik te maken om voor de grote verhuizing van mijn ouders naar het verzorgingshuis nog even een dagje te gaan Mortelen. De dames zullen vandaag de kledingkasten van vooral moeders aan een kritische blik gaan onderwerpen. Haha, mijn vrouw zal het een en ander willen weggooien, maar mijn moeder kon daar wel eens anders over denken. Een vooroorlogskind gooit niet gauw iets weg dat nog goed is.
Op het spottersveldje zit GerritE. Dat is alweer een poosje terug dat we elkaar bij de toren gezien hebben. Vrijwel direct na mijn aankomst stopt er nog een auto in de berm. Het is Dorine en ook haar heb ik alweer een poosje niet gezien.
Veel bijzonders was er nog niet te zien, zo weet Gerrit te vertellen, maar nu ik er ben is er opeens wel wat actie. Ik tel drie spelende valken bij elkaar aan de linkerkant van de toren en een vierde zie ik rechts van de toren verdwijnen. Waar het hele spul zo snel vandaan komt?
Wanneer het linkerstel in de buurt van de zon komt, haak ik af. Ik wil voorkomen dat ik traanogen krijg. De valk rechts zie ik ook niet meer, maar even later zit er opeens de valk in de antenne. Een vrouwtje, dus zal het VV zijn. Zij heeft even daarvoor ook op het rooster gezeten.
Dorine onderzoekt het plaatje via de scoop en merkt dan opeens op dat dit niet VV is, maar een vreemde valk die wel lijkt op het vrouwtje dat bij de InkassoUnie in Eindhoven zat. Wanneer we de tekening van de kop van het vrouwtje goed bekijken zien we inderdaad alledrie dat er iets niet klopt. GerritE wil dit van dichterbij gaan bekijken, maar voordat ie zijn spullen heeft opgesteld merk ik opeens op dat de valk uit de antenne verdwenen is. Maar dan blijkt ze opnieuw op het rooster te zitten. Het is een vreemde vrouw, maar ik weet niets van de valken in Eindhoven, dus kan ik er totaal geen oordeel over geven.
Opeens zien we hoe twee valken achter elkaar aan gaan. Ze komen allebei uit de richting van de toren en we denken even dat het spelen is, maar dan wordt snel duidelijk dat het om heel wat anders gaat, dit is een verjaging. Het is geen strijd van leven op dood, maar de ander moet duidelijk weg.
Dan zie ik de nieuwe buurtbewoners weer met hun puppy van negen weken oud. Ik moet even naar het hondje toe dat over enkele maanden misschien wel eens zo groot zal zijn. Een lief beest, dat door haar baasjes flink gesocialiseerd wordt. Ik help er graag een beetje aan mee en speel wat met haar. Terwijl we staan te kletsen komt een onverwachte vraag. Wie is eigenlijk de persoon achter de website Op de Hoek van de Ring? Ik begin te lachen en zeg dat die misschien wel voor haar staat.
Dan lacht zij ook en zegt ze: "wij zijn van de paaltjes". Heel even moet ik schakelen, maar dan begint me iets te dagen. Mijn aprilgrap ging dit jaar over een aanstaande bebouwing van de grond van en om het spottersveldje. Toen ik dat had beschreven stonden er een dag later aan de top oranje geschilderde piketpaaltjes in het veld alsof er een bouwterrein afgebakend was. Ik heb altijd gedacht dat het Piet of een van de anderen was die de paaltjes heeft geplaatst. Nu komt de aap uit de mouw. Het grappige is, dat zij als nieuwe buurtbewoners geschrokken waren van mijn grap en toen ze het door kregen hadden ze de boel versterkt met de paaltjes. Geweldig dit !!!!
Debbie is een tikkeltje later dan vooraf aangekondigd, maar wanneer zij doorrijdt naar de toren om naar de overzijde te gaan en ook Piet zijn auto daar parkeert, loop ik ook naar de auto. Precies wanneer ik dat doe komen volgende slechtvalkenfans uit Helmond aangefietst, ik doe alsof ik de ingang versper en loop dan lachend door naar de auto om even later bij het bruggetje over de Loop te gaan. Ook Gerrit *censuur* komt er aan. Hij steekt met zijn knalrode trui behoorlijk af tegen de groene, bruine en gecamoufleerde kleuren van onze jassen.
We praten elkaar bij en genieten van redelijk veel actie van de valken al verbazen we ons hoe weinig reactie er telkens is wanneer een van de ouders een prooi komt droppen op de toren. We mogen dus niet klagen over het aantal keren dat we de valken in de lucht zien, echt heel spectaculair is het toch ook nog niet.
In een wat rustige periode besluit ik naar het boompje te lopen tussen Loop, veld en wei. Daar zie ik in het troebele veel te laag staande water een bijna stilliggende vis. Dan een scan van de toren en dan de wandeling naar de bosrand. Maar dan zie ik opeens de valk met prooi in de lucht. Die gaat even op film. Veel actie lokt dit echter niet uit en dus vervolg ik mijn pad. Door het bos keer ik terug naar de poel, maar ik besluit verder te gaan omdat ik me afvraag of er mogelijk een valk aan de achterkant (in een boom of op het veld) zit. Ik ben over het bruggetje halverwege het pad naar de achterkant wanneer me wat oranje met blauw tegemoet vliegt en passeert. Met een ruk draai ik me om en probeer ik de gestalte te volgen. Die gestalte landt op een zijtakje van een behoorlijke tak die in de Loop ligt (nabij de brug). Natuurlijk is dit het ijsvogeltje en dat gaat ondanks wat hinderlijke obstakels keurig op de foto en zelfs op film. Ik weet dat Debbie ook wel een paar dergelijke plaatjes zal willen maken, maar moet even bedenken hoe ik haar kan waarschuwen zonder het ijsvogeltje te moeten passeren, waardoor het op zeker zal wegvliegen.
Ik vervolg eerst even mijn route en zie hoe er geen valk in het veld en geen valk in de dode boom zit. Er zit wel een valk te eten op de betonnen rand. Hoe nu terug?
Het water in de Loop staat laag, dus kan ik over het stenen dammetje de Loop wel oversteken, maar zit het ijsvogeltje er nog wel. Met mijn kijker zie ik dat dit inderdaad het geval is. Ik ga in versneld tempo over het veld naar het pad dat weer bij de poel uitkomt. Ik passeer mensen die gelukkig omdraaien zodat ze niet doorlopen en over het bruggetje gaan, want dan zal het ijsvogeltje gevlogen zijn voordat ik Debbie kan waarschuwen. Wanneer ik Debbie wil roepen knalt het hek open en met een hoop herrie loopt een groepje mensen naar de zandhoop om hun hond daar te laten spelen. Ik vloek en ik tier, maar er is niets aan te doen, het vogeltje is inderdaad gevlogen.
Op het spottersveldje wordt een barbeque opgesteld en er ligt een giga-berg met broodjes. "Er zal wel een grote groep daar gaan picknicken", wordt veronderstelt en dat blijkt het geval. Ook José en Arie komen nog even kleppen en dan is het tijd om weer te vertrekken.
