Aanval op een reiger

Nou ja !!!!

Het zal de regelmatige lezer van Rondom de Toren wel al zijn opgevallen dat ik bepaald niet mag klagen over de waarnemingen die ik tot nu toe mocht doen. Sensationele ogenblikken, ik heb er vaak van mogen genieten. Dit, was ook geheel nieuw voor mij....

Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren. Om half zes gingen de oogjes voor het eerst open en omdat mijn zoon door bij een boer te werken zijn zakgeld aanzienlijk wil aanvullen, moest hij om iets voor zeven op pad. Hij kan wel een ondersteuning gebruiken wil hij op tijd wakker worden dus besloot ik op te blijven. Dan duurt het niet lang of de kriebels komen op en dus vertrek ik even naar de toren.

Wanneer ik aan kom rijden zie ik al een auto staan en een blik naar rechts over de oprit bij Verbaarschot leert me dat Lambert er al is. Wanneer ik de auto verlaat hoor ik een bekend geluid. Het komt van de toren: "ach gut, het alarm weer". Ik haal mijn digi maar alvast te voorschijn, want ik verwacht de brandweer. Ondertussen speur ik de toren af en dan zie ik een valk op het puntje van de antenne zitten en op de lamp rechts onder de onderste ring zit S2. Het is wel bewolkt maar regenen doet het (nog) niet. Even later hoor ik voetstappen over de Hemelsbleekweg. Ik kijk op en zie een gestalte die ik wel al eerder heb gezien maar waarvan ik de naam niet direct weet te plaatsen. Het blijkt Ronald (uit Utrecht) te zijn, die Lambert vanochtend komt ondersteunen.

Terwijl we een praatje maken hoor ik een reiger. Het blijken er zelfs twee te zijn die vanachter de bosrand over de Snelle Loop komen aanvliegen. Dan kijk ik wat hoger en .... "wat zie ik nou?", stel ik een retorische vraag aan Ronald. Ronald kijkt mee en wat ik tot mijn verbazing zag, klopte dus ook: een valkje vloog vlakbij de reigers, iets hoger, een rondje. Dan valt mijn mond van verbazing open: "hij valt de reiger aan!!!!", roep ik uit. Ronald volgt het al even verbaasd als ik. De reiger wordt richting de toren gedreven en de valk vliegt nogmaals naar hem toe. In paniek probeert de reiger over het bos weg te komen. De valk maakt hoogte en volgt hem. Achter de bosrand zien we de reiger verdwijnen. Dan zet het valkje aan: "duikvlucht", roep ik uit. Ik weet echt niet wat ik zie en kijk Ronald ongelovig aan. "Heb je dat gezien?", vraag ik. Alsof Ronald stront in zijn ogen heeft. Natuurlijk heeft hij het ook gezien. We staren elkaar aan of we het in Keulen horen donderen. Ronald vraagt of het gebruikelijk is dat de valk uit dezelfde richting waar hij achter de bomen verdwijnt ook weer opduikt. "Nee, hij kan van overal weer vandaan komen", is mijn antwoord.

Twee minuten later zien we een drietal vogels in formatie richting de toren vliegen, ze vliegen zowat over het bos rechts van ons. Het zijn zwart-witte vogels, anders gevederd als eksters. (Later horen we van Lambert dat het scholeksters zijn). Ze mogen ongemoeid passeren. Een vierde scholekster nadert ons van links en ook deze wordt met rust gelaten. Dan zien we een jonge valk, (althans we denken dat het een jonkie is) stuntelen om op de antenne plaats te nemen. Er staat een harde wind en het valt niet mee om houvast te vinden. Ik moet er weer om lachen, dit schouwspel heb ik al een paar keer eerder gezien. Op een zeker moment lijkt de valk wel aan een kabel vast te zitten met zijn pootje en we zien dan ook een gefladder van jewelste. Dan vliegt de valk weer op en doet nog maar eens een paar pogingen. Langer dan enkele seconden lukt het maar niet om te blijven zitten en dan geeft de valk het op en landt op het dak. Ook dit duurt niet lang en nogmaals onderneemt hij een poging. Daarna verdwijnt hij uit ons zicht, nadat hij op de betonnen rand naast de buicam is gaan zitten.

"Zullen we eens gaan kijken of we de reiger kunnen vinden?", vraagt Ronald. Daar zat ik zelf ook al aan te denken dus lopen we naar de achterkant. Vanuit het bos klinkt een klagelijk geluid. Het zou het geluid van een reiger kunnen zijn. Soms hoor je ze zo'n geluid maken vlak voordat ze bij de Loop neerstrijken. Ik stel voor om naar de achterkant door te lopen, zodat we meteen ook kunnen zien of er een of meer valken aan de achterkant zitten. We vinden niets. Ik wijs Ronald de koeienvlaai aan waarover ik eerder bijna was uitgegleden. Door alle regen lijkt de flap nog vers, maar mijn schoensporen zijn er nog duidelijk in te zien. We lopen terug om het paadje in te slaan. Daar ergens kwam eerder het geluid vandaan, maar nu is het stil. Dan keren we maar weer om. Wanneer we bij het veldje terugkeren komt Jonne aanrijden. Ze is even bij Lambert geweest en het lijkt erop dat ze in opdracht van Lambert naar Ronald is gaan zoeken. De beelden hebben weer even plat gelegen. Ronald gaat op onderzoek uit. Ik loop even mee, maar ben niet tevreden met het zichtsveld. Het regent een beetje en ik besluit terug te keren naar het veldje. De motregen wordt dichter en natter. Ik heb nog wat meer te doen, dus besluit ik naar huis te gaan. "Heb ik weer", denk ik onderweg, "wanneer Ronald het niet ook gezien had, had ik het geeneens gemeld, wie had dit nou ooit geloofd".

ma 18 juni 2007 17:05

Nou altijd weer die Kuiko? Toegegeven, over geluk mag Kuiko niet klagen. Daar hoor je hem ook niet over klagen. Maar ter geruststelling van al die mensen die veel moeite moeten doen om een keertje live aanwezig te zijn en dan vrijwel niets te zien krijgen, dat gebeurt mij ook wel eens.

Vandaag is mijn buurman flink aan het verbouwen. Het dreunen van een sloophamer en allerlei andere bij een verbouwing horende geluiden verstoren mijn concentratie. Het werk dat ik nog te doen heb, kan wat uitstel tot vanavond of vannacht wel verdragen dus ga ik maar weer eens terug naar de toren. Niet dat ik er zo heel veel van verwacht na die rare waarneming van vanochtend. Anderszijds is er ook nog geen prooi aangevoerd en dus liggen er nog wel degelijk kansen op iets moois. Ik heb een ander notitieblokje uit een stapeltje meegenomen. Deze is smaller maar wel langer. "Kon wel eens handiger zijn" dacht ik, toen ik het in mijn zak stak. Ook nu is er echter bij thuiskomst en klaar voor mijn verhaal niet zoveel opgeschreven: 15:25u Pa van lamp (waar hij al ruim een uur gezeten had) links over het bos gevlogen. Lijkt een duikvluchtje, maar niet overtuigend. Gerrit is er ook weer en heeft al een poos weinig beweging gezien. "Ik geef Pa nog even de kans, anders stap ik weer eens op", zegt Gerrit, ondertussen zijn digi van zijn scoop demonterend. Het blijft bij die ene beweging en dus stapt Gerrit richting zijn auto. Ik blijf achter met een man uit Bakel. Hij vroeg zich af of het Geelgorsje dat we even gezien hebben, in de streek als "skreeverke" bekend is. Gerrit zal het opzoeken zegt hij, terwijl hij vertrekt.

Hoewel het zonnetje doorbreekt en de temperatuur met de seconde oploopt is er weinig animo meer om te blijven. We zien een valk terugkomen en op een schotel landen. Er is nog een verplaatsing meer geweest, maar die heb ik niet eens genoteerd. Het doet er zo weinig toe. We wachten op de mooie dingen, die er zoveel zijn: tikkertje, prooi-overdrachten, duikvluchten, prooi slaan en al dat soort spelletjes en serieuze zaken. Het spelletje verstoppertje vinden we minder geslaagd. Wanneer het om een spotvogel zou gaan, zou ik haast denken dat ik die vanaf de toren hoor lachen: "zoek me dan as je kan, je vind me lekker toch niet..." Maar ik weet dat deze slechtvalken dat nooit zouden doen, die lachen me niet uit... toch?