 |
 |
di 19 juni 2007 23:59
Vandaag een dubbelverslag, oftewel twee visites in één verhaal. "Dan zal er wel niks te zien zijn geweest", ik hoor het jullie denken. Een beetje waarheid zit daar wel in.
Vanmiddag ben ik met mijn zoon wat routes naar zijn nieuwe school in Helmond gaan verkennen. Vele wegen leiden naar Rome (Helmond) maar slechts één is de kortste. Bij die verkenningstocht hebben we de toren van drie richtingen op een haar na gemist. Dat was teveel voor Pa Kuiko.
De laatste keer draaide mijn auto haast vanzelf via Milschot naar de Hemelsbleekweg. Ik heb mijn zoon geleerd hoe door een verrekijker te kijken. (Ja lach maar, maar voor de eerste keer is dat best lastig, de toren staat dan wel op maar 100 meter afstand, maar toch moet je even het gevoel voor richting krijgen.)
Ik kon hem helaas geen valk aanwijzen, simpelweg omdat er geen te vinden was. Dan maar eens naar de achterkant. Ondertussen wijzend en kwebbelend. Een leraar op school kan vertellen over meanderende riviertjes, aanwijzen werkt beter. Kikkers, libelles en vanalles en nog wat hebben we gezien. Aan de achterkant was helaas ook geen valk te bespeuren. Wel zagen we een buizerd en na wat aanwijzingen slaagde ook mijn zoon er in om hem door de kijker te "vangen". Ik zag dat hij er aardigheid in had en pa kon dat wel waarderen. Terug op de spottersplaats zien we de eerder "gevangen" buizerd nog steeds zijn rondjes draaien. Achter ons zien we een tweede buizerd boven de Stippelberg cirkelen.
Wat later is er ook een valk in beeld, maar die verdween al gauw uit ons zicht achter de bomen rechts naast de weg.
Mijn zoon begon zich wat te vervelen en dan valt het ineens op dat hij naar een hoek van het veldje loopt. Ik vraag hem wat hij ziet: "ik was even aan het kijken hoe dat prikkeldraad aangespannen wordt." Ik moet er wel om lachen: je kiest techniek of niet.
Vanavond ging ik voor de tweede keer naar de toren. Onderweg zie ik Sazoe fietsen. "Als ik kasteelheer ben, dan is zij kasteelvrouwe" bedenk ik, wanneer ik afdraai naar de bekende weg. (Sazoe is een volle nicht van mij, van moeders kant)
Op het veldje is en wordt het al druk. Koffie is er in overvloed, dus alle bijzaken voor een mooie show zijn voorhanden. "Nou valkjes kom maar op". S2 zit op de lamp links en Pa (gele snavel) zit op de rechterlamp. Eén jong vliegt naar de antenne en verhuist even later naar de betonnen rand (je weet wel, net aan de verkeerde kant van de buicam).
Zowat om half negen suist er een jonkie met een noodgang heel erg laag over de Snelle Loop richting boerderij achter ons. Vele ogen volgen hem. Een prachtig gezicht en opvallend laag. Even later komt hij samen met broertje(?) terug. Een zien we landen op de onderste ring bij de schotel rechts. Af en toe zien we zijn staart over de rand uitsteken. S2 en Pa blijven bijna roerloos zitten, kwartieren worden half uren en pas om 21:30u besluiten de jonkies om het publiek te vermaken met een tikkertje spel.
Iets voor tienen vliegt er opnieuw een jonkie rond de toren en het lijkt S2 uit te dagen door haar bijna van de lamp af te vliegen. Na een paar rondjes toren landt junior aan de verkeerde (blinde) zijde van de toren.
Ietsje later dan eindelijk de actie waar we op wachten: we zien ineens 4 vogels in de lucht rechts van de toren. "Drie valken en een duif", roept Gerrit. Verhip ja, dat klopt. De duif komt er genadig vanaf, want er wordt toch niet echt serieus jacht op hem gemaakt. Anders zou hij kansloos zijn geweest. Het dreigt dus toch een vrij saaie avond te worden, verwend als we af en toe zijn. Sazoe gooit er een nieuwe variant tegenaan: "het wordt tijd voor een koppel druiven". Wanneer ik begin te lachen voegt ze er snel aan toe: "dat zei ik expres hoor!" "Ja Jozeetje, ik geloof het direct".
Ondertussen besluiten de valken tot het toetje over te gaan, de eindshow van vanavond: weer zetten ze aan voor tikkertje, waarbij één van de twee vlak boven ons langs scheert. Zo laag heb ik ze ook nog niet zien overvliegen. "Mooi man".
Wanneer een van de twee op een kozijn landt weten we eigenlijk wel dat het spel over is. Niet veel later valt het ongesproken commando: "we breken op". En iedereen verlaat de spottersplek: "tot wirrus, maar niet op commando, van niemes nie".
