Ben ik Heintje Davids?
Heb ik niet aangekondigd dat het seizoen voor mij ten einde is? Ja, dat heb ik. Was die aangekondigde grande finale te onbevredigend? Ja, dat was ie.
Ik moest wel terug. De drang was te groot. Dus stapt Kuiko om 10:00u in zijn auto en zet hij koers naar De Mortel.
Het is zwaarbewolkt en het regent lichtjes. Genoeg om de lenzen van mijn kijker binnen enkele tellen dusdanig te bedruppelen dat een fatsoenlijk zicht op de toren al uit den boze is. Het duurt dan ook even voordat ik besef dat op de bovenste lamp aan de linkerkant een valk zit. Kuiko is blij!
Ik probeer de valk op de foto te zetten maar door de wind is de digi-kijker truuk erg lastig. Dan loop ik naar de achterkant. Het is er nat en glibberig door alle regenval van de laatste tijd. Ook de Loop is weer erg breed en heeft dus moeite om al het overtollige water af te voeren.
Aan de achterkant is alles leeg. Ik loop weer terug, kijk een keer naar de paddestoelen die er nog steeds in alle maten en soorten staan. Ze zijn me geen foto waard. Ik wil nu toch wel erg graag valken zien. Liefst meer dan die ene op de lamp. "Zou hij er nog zitten?" vraag ik me af terwijl ik weer voor het bos door loop.
Dan hoor ik bekende kreetjes. Valken roepen naar elkaar! Dus er is er nog een! Ik versnel mijn wandelpas. Ik zie een valk vliegen: hoera!
De valk landt op de vensterbankje van het hoogste raampje aan de zuidkant. Ik vermoed dat het S2 op de lamp is en Pa op de vensterbank. Hij(?) schuilt duidelijk tegen de harde wind en de regen. Hij verplaatst zich in het uiterste hoekje, schijnbaar is die positie het best beschut tegen de wind.
Dan hoor ik een volgende valk. Het is niet een van de twee die ik in beeld heb, maar waar komt het geluid dan vandaan?
Ineens zie ik beweging vanaf de achterkant van de toren naar de voorzijde. Een valk scheert langs de lamp rechts, maar bedenkt zich en landt ergens op de onderste ring.
Hoe hard ik ook speur, ik zie hem niet, de twee anderen zitten er nog steeds. Er zijn dus drie valken. Heerlijk!
Ik keer weer terug naar het spottersveld, een jonge merel daagt me uit om een foto te maken, ik nader het beestje tot op een paar meter: knip.
Op het spottersveld probeer ik de onderste ring vanaf diverse posities af te speuren. Waar is de derde valk?
Dan ineens valt mijn blik op de dwarsbalk die vanaf de stang tussen de eerste en tweede ring naar de toren gaat. Hebbes! Helemaal in het hoekje, dus zowat tegen de toren aan zie ik nummer drie zitten! Hoera. Eindelijk voel ik dat warme gevoel weer eens door mijn lijf golven. Ik ben blij!
Ik hoor een auto naderen, hij neemt gas terug. "Da's iemand die komt kijken", bedenk ik. Dan zie ik de auto van Cloud. Ik steek drie vingers op. (Spottersgebarentaal dat staat voor: drie valken in beeld). Behalve Cloud, stapt ook Mamalot uit en een derde passagier die ik niet ken. Het is Mapi die voor het eerst ook eens komt kijken.
Ik omschrijf de plekken waar ik de valken zie. Voor Mapi is het (hoe kan het ook anders) best even lastig om de valken te vinden. Dan zie ik die bekende gelaatsuitdrukking die ik bij zovelen al heb gezien: de herkenning, de sensatie en de voldoening (alles ineen).
Wanneer het wat harder begint te regenen besluiten we even te gaan schuilen bij de auto's. Cloud trakteert op een appelflap, die gaat er natuurlijk wel in.
Het valt mee met de bui en wanneer Cloud de weg oversteekt ziet hij een valk opvliegen. Door het struikje verliest hij hem meteen weer uit het oog. Een blik op de toren wijst uit dat het de valk van het bovenste raampje is. Die is weg, de andere twee zitten er nog steeds.
Cloud gaat met de dames het Grotels Hof opzoeken. Omdat het al één uur is geweest besluit ik te vertrekken. Ik ben uiterst voldaan en besluit om toch maar weer een verhaal te schrijven. Een samenvatting is nu te karig. "Heintje Davids nummero twee", gaat het door me heen.
Ik vermoed dat niemand zich er aan zal storen....
Een 'kudde' foto's gemaakt, dit zijn de beste....
Wikipedia: Heintje Davids
Hendrika David (Rotterdam, 13 februari 1888 – Naarden, 14 februari 1975) was een Nederlandse variétéartieste die vanaf 1907 tot aan haar dood onder de naam Henriëtte Davids carrière maakte als zangeres en bijdehante grappenmaakster. Ze was het bekendst onder de naam Heintje Davids.
Tot haar bekendste liedjes behoren: Zandvoort aan de Zee, Draaien en Omdat ik zoveel van je hou (een duet met Sylvain Poons.)
Na haar officiële afscheid in 1954 maakte Heintje Davids al snel haar comeback. Tot ver in de jaren zestig bleef ze optreden, waarbij ze regelmatig aankondigde dat dit echt de laatste keer was. Op den duur werd het verschijnsel van telkens afscheid nemen en weer terugkomen het heintjedavidseffect genoemd.