 |
 |
Over braakballen en een leuke Belgische familie
Het is hoog tijd voor een bezoekje aan de kapper. En hoewel er in Gemert genoeg kappers zijn, meen ik toch altijd naar dezelfde te moeten gaan.
Niet dat een andere kapper iets aan mijn haardos kan verknallen hoor!
En wat doet die kapper? Gaat ie uitgerekend wanneer ik hem wil sponsoren op vakantie! Omdat de eerste vijfhonderd meter op weg naar de toren nu toch al zijn afgelegd besluit ik maar door te rijden om die andere 7600 meter richting toren ook maar af te leggen. Ik ben er dan tenslotte toch al bijna.
Op het spottersveldje is het druk. Hoewel ik maar een auto zie, zitten er toch heel wat mensen. De auto heeft een Belgisch kenteken. Even denk ik aan Roosje maar die heeft toch een heel andere voiture. Het blijkt een heel aardige familie te zijn die onder aanvoering van oma eens naar de toren is komen kijken.
Ik ben verrast wanneer ik door oma herkend wordt. "Gij moet Kuiko zijn?", wordt er toch iets aarzelend gevraagd. Na een eerste kennismaking gaat mijn aandacht uiteraard naar de toren. Ik zie onmiddelijk een valk op de lamp (rechts) zitten. Wanneer ik dat noem, hoor ik wat verbaasde kreetjes. Ze hebben de toren bekeken maar de valk niet zien zitten. (Dat is al veel debuut-bezoekers overkomen.) Het scoopje wordt gericht en de sensatie is voelbaar.
Niet veel later arriveren Dorine en Piet ook. Ofschoon oma zich niet met het posten bemoeit, heeft ze wel degelijk kontakt met Dorine.
Belgische pralinen gaan rond. Ik heb me zwaar voorgenomen iets aan mijn gewicht te doen dus sla ik af.
Ik ga even het pad op (rechts) om te kijken of er iets aan de rechterkant zit. Niet dus. Ondertussen weet ik dat de valk op de lamp Pa is. De scoop van Piet en Dorine is nu eenmaal een heel stuk beter dan mijn kijkertje.
Niets aan de zijkant dus maar even op doortocht naar de achterkant. En jawel, daar zit S2 te pronken op de lamp. Het Belgisch gezelschap komt ook kijken en met een blik door het scoopje (prima dingetje) is S2 duidelijk te herkennen.
Terug naar voren maar weer. Het hek staat open. "Zou ik gaan kijken of er braakballen liggen?" denk ik even. Ik heb gelezen dat Frank er onlangs nog naar gezocht heeft, dus neem ik aan dat er niet veel zal liggen en ga ik maar terug naar het veldje.
Even later komt het hele gezelschap ook terug naar het veldje. Ik zie Piet naar iets op zijn hand kijken. Even later wordt het duidelijk wat hij daarin heeft: niet een braakbal, maar wel een stuk of tien! Dat moet op de foto!
Ondertussen geeft mijn horloge al kwart over twee aan. Ineens is er actie bij de toren. S2 maakt een rondje en... kwiekend jaagt ze Pa van zijn plekje. Pa maakt onmiddelijk plaats en S2 neemt die plaats in. Ze gakt en ze kwiekt wanneer Pa een lui rondje achter de bossen rechts van ons maakt.
Even later keert hij terug naar de toren om op de onderste ring bij de rechtse schotel te gaan zitten.
Naast me hoor ik enthousiaste kreetjes. "Ja, dit is ook zo geweldig mooi!"
