zo 23 december 2007, middag, tijd niet genoteerd
Goooooooohd noooooooooohn de juuuuuuuuuuuh
Heb ik ooit van mijn leven zo lang gedaan om te vloeken? En nog wel op mezelf?
Ik begin met het eind, deze keer. Ik verlaat het spottersveldje. Pak mijn camera in en leg die op de achterbank. Een regelrechte blunder blijkt achteraf.
Waarom dan? Ik stap in mijn auto om huiswaarts te gaan. Terwijl ik iets voorbij Lamberts favoriete filmplekje ben zie ik op een tak die geheel over de weg hangt, de rug van een grote gestalte. Een levensgrote buizerd op nog geen 5 meter afstand. Ik minder onmiddellijk vaart en graai naast me op de bijrijderstoel.
Daagt het al? De camera ligt INGEPAKT op de achterbank! De buizerd gaat niet op me zitten wachten en vliegt op. Naast me over het open terrein tussen het bosje en het stekje bij het huis waar we in het begin van het seizoen vaker met onder andere Harry en Lambert hebben gestaan. "Prachtige beelden", het zijn de legendarische woorden van Lambert. Alleen... ik heb ze niet in beeld, althans niet in digitale vorm. Is het raar dat mijn vloek zo langerekt en intens was?
Ik ben dus wel degelijk weer even bij mijn favo-stekje geweest. Laat ik verdergaan met het begin.
Het verhaal dus:
Er staat verderop een stoet auto's geparkeerd. Veel meer dan de normale hoeveelheid hondenuitlaters en wandelaars. In de verte hoor ik joelende en plezierende kinderen.
Door de nevel die aan de grond hangt zie ik in de verte bij de eendenpoel een heleboel beweging. Kinderen hebben de gelegenheid aangegrepen om er te gaan schaatsen. Aan de ene kant vind ik dat jammer, want veel vogels of gehoefde dieren zullen zich nu niet laten zien. Aan de andere kant kan ik me het kinderplezier goed voorstellen. Zo vaak is er de gelegenheid niet om hier op natuurijs te schaatsen.
En op de toren? Ik hoef niet lang te zoeken of ik zie een gestalte op de antenne. Rooster? Niks. Ringen? Niks Lamp rechts? Niks, Lamp links: bingo! Ik twijfel er niet aan of dit is S2 en op de antenne is Pa. Waarom? De grootte is mijn enigst aanknopingspunt. Ik kan het dus evengoed ook mis hebben, maar toch houd ik het op die volgorde.
Ik loop een eindje de Hemelsbleekweg af om wat dichter bij de toren te komen. Achter me nadert een auto. Is dat niet...? Jawel hoor, het is Lambert. Lambert vertelt me dat er onrust is of de camera's er nog wel zijn. "Hoezo?", vraag ik. "Op de laatste foto's zijn ze niet goed te zien, dus ben ik maar even gaan kijken", zegt Lambert. Ik moet zeggen dat ik er niet echt op heb gelet en besluit ook wat beter op de hoek te letten. Lambert heeft ook wat plaatjes gemaakt en zegt de tie-raps nog in beeld te hebben gehad. Hij wil het snel gaan melden en vertrekt weer. Terwijl hij wegrijdt zie ik S2 (?) vanaf de lamp het luchtruim kiezen, ik gebaar nog naar Lambert, maar ik denk dat hij het als zwaaien interpreteert. S2 maakt een rondje toren en strijkt neer... precies op de hoek bij de buicam! "Gaat zij de cams verwijderen?", lach ik nog in mezelf. Mijn camera vuurt een salvo af: klikkerdeklik. S2 besluit het een stukje hoger te gaan zoeken en hupt naar de balustrade. Ook weer boven de buicam. "Klikkerdeklik".
Een aalscholver klapwiekt over de Snelle Loop. Ook wel leuk voor een fotootje. Het is nu waterkoud. Het lijkt wel kouder te zijn als gisteren. Dan weer een beweging op de toren: S2 verlaat de balustrade en maakt weer een vluchtje. Terwijl ik haar in de zoeker heb en knip bevriest het beeldje in mijn zoeker even. Je mist dan een seconde en dat is net genoeg om haar volledig uit het oog te verliezen. Waar is ze gebleven? Mijn kijker biedt uitkomst: op de eerste ring is ze neergestreken. "Knipperdeknip". De nevel rukt op richting het spottersveldje. "Laat ik maar naar huis gaan", vind ik. En dan maak ik die enorme blunder. Ik pak mijn camera in en leg hem op de achterbank.
Thuisgekomen nestel ik me weer achter de PC. Ik bekijk de foto's en zie duidelijk de buicam in beeld. "Glaasje wijn, Ton?", vraagt mijn vrouw. "Lekker!"
