 |
 |
Vanmorgen na een klusje nog even naar de toren geweest. Ik had geen notitieblokje bij me dus maar de achterkant van een A4 benut.
De aantekening bestaat uit twee regels.
Om 11:00u zien we S2 (hapje uit vleugel) richting de Stippelberg vertrekken (achter ons).
Verder is er tussen de buien door niet veel te zien. Het tentje doet zijn dienst weer uitstekend als beschutting tegen de regen. Observaties op de toren zijn echter uit den boze. Ben ik te lang of is het tentje te laag?
Om 11:45u staan we weer eens te schuilen wanneer ik een bruine gestalte tussen de bomen links van ons zie staan. Ik richt er mijn kijker op en ben toch wel een beetje verbaasd wanneer ik de gestalte identificeer: een ree.
Zo laat nog? Normaal zie je ze in de vroege morgen of laat in de avond maar tegen het middaguur? Het beest blijft mooi staan en klimt zelfs tegen een ophoping op zodat ze nu helemaal in beeld is. Prachtig.
Jorianne meldt een beweging rond de toren en inderdaad zie ik een valk op een rand landen: "links van de hoek van de ring".
Jorianne vraagt of ik het boekje over het kasteel van Gemert ken. We hebben daar eerder eens over gecorrespondeerd. Mijn moeder heeft een behoorlijke collectie heemkunde-uitgaven en daarin zit ook het boekje. "Sterker nog", zeg ik, "een voorouder van me heeft in 1835 het kasteel bewoond". Ojee, via de portofoon wordt direct aan de Lambert-basis gemeld dat "Kuiko een kasteelheer is,... Ridder Kuiko". Mijn voorouder was een poorter die even in het poortgebouw gewoond heeft, dat is niet zo uniek want er zijn wel meer bekenden wiens familie daar ooit gewoond heeft. "Waarschijnlijk als valkenier", grap ik.
Gerrit komt aan en amper uit zijn auto gestapt roep ik hem de gevreesde woorden: "Je bent net te laat" toe. Er dan achteraan voegend "voor de plensbui", want het is inderdaad even droog.
Later in de middag wanneer Hans>50 en Bubbles besluiten zo langzaamaan maar weer eens naar huis te gaan, zien we op de valreep een valkje van de toren komen die met behoorlijke vaart richting Stippelberg vliegt. Ietsje later weten we ook waarom: S2 komt in de verte met een giga-duif tussen de poten aanvliegen. Het jonkie doet zijn best om over te pakken maar S2 ziet dat niet zo zitten deze keer. Ze vliegt kwiekend rechtstreeks naar de toren om op de onderste ring te ploffen. Het jong landt vlakbij haar en de prooi en onder luid gekrijs wil het een aandeel opeisen.
Ik heb het vermoeden dat er behalve enkele mooie vluchten van die andere valken: F16's op aanvlucht naar de vliegbasis Volkel, voorlopig niet veel meer te zien zal zijn. Ik heb nog een hele klus te vervullen, dus vertrek ik. "Zie'w wel wirrus" roept Gerrit. "Denkutwel, houdoe".
za 16 juni 2007 23:03
Soms ben je niet van plan om nog eens terug te gaan naar de toren en dan ineens....
Zo ook vanavond.
Toen ik om 20:00u aankwam was er alleen Lieshoutse Piet, maar ditmaal volledig geoutilleerd, dus met knots van een videocamera. Ik weet dat Piet een hekel heeft aan gekwetter tussendoor en dan bedoel ik menselijk gekwetter dus nader ik hem stilletjes. "Ik heb hem alweer uit staan", geeft Piet me een teken dat ik mijn mond gerust kan open doen. Piet hoopt vanavond boven het veldje wat mooie momenten te kunnen schieten en ik hoop het uiteraard met hem mee.
Om 20:10u horen we een jong kwieken en meteen daarna zien we een valk in de lucht. Vervolgens duikt er een valk op vanaf de toren... met een prooi in de pootjes... Een jonge valk gaat er onmiddellijk achteraan. Playtime? De jonge valk volgt de geprooide valk die in een ruime boog om de toren vliegt. Dan, op het moment dat het jong aanzet om te graaien, gebeurt het.... Het moment waar ik al over gehoord heb, maar dat dit seizoen nog niet is gezien: Pa(?), ik meen aan de grootte te zien dat hij het is, laat de prooi los. Deze kukelt een metertje naar beneden en pats, het jonkie grijpt... hebbes. Oh, wat was dat mooi, een secondenspel maar wat een mooi gezicht. De prooi is niet zo groot. "Misschien een restant", zegt Piet. Hij heeft zo'n goede scoop dat hij alles zo dichtbij kan halen. Geweldig die apparatuur van hem. De valk draait een rondje met zijn prooi voor de toren langs en dumpt de prooi even later op de ring om er meteen weer vandoor te gaan om op de antenne te gaan zitten.
Terwijl Piet en ik nog staan na te genieten stopt er een auto. De bestuurder komt naar ons toe en vraagt: "Zo, is dit nu het beroemde veldje?" Hij komt duidelijk niet uit de buurt. "Den Helder" zo legt de man zijn herkomst uit, "ben vandaag even naar die andere valken wezen kijken op Volkel". Den man haalt een imposant fototoestel uit zijn auto en laat wat foto's zien. Een ultieme foto is er een van twee Turkse fighters die elkaar tegemoet vlogen. Precies op het passeermoment geknipt. Een hele mooie foto en super dichtbijgehaald.
Deze man blijkt later Bert Mulder te zijn, die erg veel hele mooie vogelfoto's heeft gemaakt.
Om 20:25u komt een valk van rechts aanvliegen met een prooi tussen de klauwen. Ik hoorde de begroetingsschreeuw maar Piet en ik keken toevallig allebei de andere kant op. Vanonder de tent, ook nog, want het regende weer even.
De bezoeker uit Den Helder heeft een foto gemaakt van de landing met prooi op de ring. Wat een schitterende foto. "Beetje onscherp" verontschuldigt de man zich. Dat was echt niet nodig want het was een prachtige foto. (Heel anders dan mijn "kijker-digi" producties)
Op een gegeven moment, Piet en Dorine zijn er dan ook, zoeken drie valken positie op de lampen. Pa links, een jong rechts op het kozijn van de lamp en de tweede jongere op de lamp, dus pal boven de andere.
Ze kwetteren tegen elkaar, alsof de een het er niet mee eens is dat de ander zo dichtbij zit. (Het doet me even denken aan het gekwetter tussen moeder en dochter thuis, die, laten we zeggen: een discussie voerden over de opberglokaties van de make-up van dochterlief. Volgens dochterlief is dat namelijk het gehele huis).
We vermoeden dan dat de valkjes hun slaapplaats hebben ingenomen en dat het einde schouwspel voor vanavond is. Totdat er een trôske kamikaze deuf (3 stuks) besluit om de toren uit te kiezen als herberg voor de nacht. Dat is volgens Pa toch niet helemaal wenselijk en hij jaagt een duif op. Deze duif bedenkt zich geen moment en besluit de diepte in te duiken. Een tweede duif schiet ook van de toren weg en hier gaat S2 achteraan. Dit was een domme duif want ze behield hoogte. S2 slaat, maar de duif weet op het nippertje te ontkomen. Dan is Pa ondertussen in een boog van de vorige aanval op de ontsnapte duif teruggekomen en grijpt ook naar de duif. Weer ontkomt het arme beest, dat volgens Piet uit angst tijdens de vlucht naar onder poepte. Dan grijpt S2 opnieuw: bingo!
Ze levert de prooi op de rand van een ring in. Onder de toren weten we dan dat het theater voor vandaag sluit en dus zoeken we onze auto's weer op.
"Ingerukt, mars".
